Σημείωση: Το κείμενό μου αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε το Μάρτη του 1983 στο "Στρέφη" φύλλο ३, από όπου και το σκανάρισα. Τα γεγονότα που περιγράφονται είναι πέρα για πέρα αληθινά. Τη διήγηση του Μανώλη Χατζημάρκου ¨Θάνατος παληκαριού" την είχα περιλάβει ως ένθετο στο κείμενο, αυτολεξεί από μαγνητοφωνημένη συνέντευξη που του είχα πάρει το 1983. Βασίλης Πολύζος
3 σχόλια:
Πιστεύω πως κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες χιλιάδες άνθρωποι φέρνουν στο μυαλό και την καρδιά τους τον μέγιστο Μανώλη Χατζημάρκο! Να είστε καλά που τον τιμάτε. Η φωνή του κυλάει στο αίμα τής φυλής μας. Καλό Πάσχα!
Φίλε μου, γιατί ανώνυμος;
Η ανωνυμία τελικά ωφελεί τους ασήμαντους. Που προσπάθησαν -και προσπαθούν μέχρι και σήμερα!- να σβήσουν τον Μανώλη Χατζημάρκο από το χάρτη.
Εγώ θυμάμαι -κι έχω μαγνητοφωνημένα- τα λόγια του Κωνσταντίνου Πρίγγου:
"Και τώρα ο Μανωλάκης θα μας πει το "δύναμις" το δικό μου σε ήχο σαμπά... Λέγε, Μανωλάκη, να σ' ακούσουμε". Κι ο Μανωλάκης το λέει μ' εκείνη τη φωνή που όμοιά της σπάνια ακούστηκε! Κι όταν τελειώνει, μια λέξη μόνο φωνάζει ο Πρίγγος: "Εύγε!"
Βασίλης Πολύζος
Έχετε δίκιο! Εκ παραδρομής ίσως, ή επειδή θεώρησα ότι δεν έχει σημασία το όνομά μου... Λοιπόν, επανορθώνω: Στέφανος Σκαρπέλλος, από Πάτρα. Να είστε καλά!
Δημοσίευση σχολίου