Σταύρος Σταυρόπουλος, 3 ποιήματα

      UNPLUGGED

Καμιά φορά

Νομίζω πως θα χτυπήσει το κουδούνι

Και θα βγούμε όλοι έξω για διάλειμμα

Με τις ξύλινες χωρίστρες στο πλάι

Τα λούτρινα άλογα

Και τα ζιγκ ζαγκ μπλουζάκια μας

Φορεμένα ανάποδα

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας

Η πόλη θα χει κρυφτεί φοβισμένη

Κάτω από τρείς δεκαετίες

Μόνο τα φώτα των μπαρ

Θα έχουν απομείνει

Για να κάνουν τσουλήθρα

Στους έρημους δρόμους

Τα όνειρά μας

Και να εμφανίζεται εκεί

Κάθε βράδυ

Live in concert

Η απελπισία

Unplugged

      ΛΙΜΑΝΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

Είναι πάντα πεντέμισι

Φοράω στον λαιμό μου

Εκείνο το ηφαίστειο

Καπνίζει δίπλα στο φόρεμά σου

Κι όμως κρυώνω

Φταίει ο Αύγουστος στον Πειραιά

Που μετακομίζει βόρεια

Αφήνοντας παντού

Σημάδια από αλάτι

Σ’ ένα περίπτερο του λιμανιού

Είναι κρεμασμένη η φωτογραφία σου

Με κοιτάζεις με ινδιάνικα χρώματα

Με συνοδείες ξενοδοχείων

Με πλοία γεμάτα επιστροφής

Εμφύλιο κατάστρωμα Σαντορίνης

Κρατάς μια θολή πινακίδα

Πώς λέγεται τώρα  αυτό – απόσταση;

Σε βλέπω απ’ την απογοητευμένη μου θάλασσα

Ούτε έρχεσαι

Ούτε φεύγεις

ΨΙΧΟΥΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Κάθε που γύρναγα το κεφάλι μου

Γκρεμιζόταν ένα κομμάτι ασβέστης

Ξεκόλλαγε σαν νησί

Που ετοιμάζεται να ονειρευτεί την αρχαιότητα

Τοπία παράκτια σκηνικά

Όπως γυναικεία εφηβαία

Έμπαινες από όποια πόρτα ήθελες

Ξημερώνοντας σκοτάδι

Και τους άλλαζες θέση

Πάνω στο τραπέζι

Όλες μου οι φωτογραφίες

Ψίχουλα χρόνια

Περνούσαν απέναντι

Τους τελευταίους επιζήσαντες

Με τη βοήθεια μιάς τηλεόρασης

Κι εγώ πνιγόμουν ξανά στα ρηχά

Κολυμπώντας με τις κλειδώσεις μου

Λίγο πριν γίνω Κύθνος

Σταύρος Σταυρόπουλος
unplugged / λιμάνι επιστροφής / ψίχουλα χρόνια
από το βιβλίο του
Δύο Μέρη Σιωπή Ένα Μέρος Λέξεις
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2009

Εικόνα:
unplugged
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2012