Βασίλης Πολύζος, από τα κείμενα του Στρέφη (1983 - 1986): Επωαστήριο

Επωαστήριο*

με αφορμή τη σημερινή εγκληματική επίθεση
στη Λιάνα Κανέλλη και στη Ρένα Δούρου

Μας προκαλούσαν, ρε, οι τσόγλανοι. Τα παιδάκια.
Λέει ο ένας, ο μουσάτος: Γιατί μας σκίζετε τις
αφίσες; Εμείς μιλιά να πούμε. Τη δουλειά μας.
Μπήκες; Δεν τους είπαμε κουβέντα, να πούμε.
Τραβάει ο Νώντας ψύχραιμος και ξηλώνει, μάγκα
μου, ολόκληρο το πανώ. Το ρίχνει χάμου ήσυχα, ήσυχα.
Μπαίνει ο μουσάτος στη μέση να το σηκώσει. Το
πάγαινε για μανούρα, μπήκες; Σηκώνω μαλακά το
σίδερο και του το φέρνω στην κόκα. Τέζα ο πιτσιρικάς.
Πετιέται το άλλο το τσογλάνι και μας φώναζε «αλήτες,
τραμπούκοι». Άκου, ρε, κουβέντες. Πάει κοντά του
ο Καρούμπαλος. Δίπλα κι ο Μαστούρας, με το χαμόγελο,
έτσι; Ο μικρός το χαβά του. Του καθίζει το λοιπόν ο
Καρούμπαλος μια γονατιά στην ψωμοσακούλα.
Μπιελάρ το παιδάκι. Έπιασε πεζοδρόμιο με τα γόνατα.
Του φέρνει κι ο Μαστούρας μία τακουνάκι και τη
σιγούρεψε τη δουλειά. Πολύ γουστάρω. Κι άλλοι νάταν
θα καθαρίζαμε. Δυό γωνίες πιο κάτου, στο ξενυχτάδικο
του Τόμπολα, ήταν ίσα με εκατό δικοί μας. Μια με τη
σφυρίχτρα και πλάκωσαν στο έτσι. Αυτό θα πει
οργάνωση. Αυτό θα πει δύναμις.

*Το κείμενό μου αυτό δημοσιεύτηκε στο Στρέφη
παραμονές εκλογών του 1985.
Ο τίτλος είναι σημερινός.
Ο φασισμός/ναζισμός, δυστυχώς, διαχρονικός.
Β.Π.