Ο
τρελαγέρας*
Εψές το βράδυ ο τρελαγέρας
πήρε τη λεύκα παραμάσκαλα
και με το χάραμα της μέρας
ξάπλωσε τη μουριά τ’ ανάσκελα.
Και με τις πρώτες ηλιαχτίδες
σ’ έβγαλε άρον άρον στο μπαλκόνι σου
κι έλυσε τις χρυσές κοτσίδες
και τη μαλαματένια ζώνη σου.
Έπαιξε ούτι και ταμπούρλο
για να μην κλαίει στην κούνια η κόρη σου
κι ως με τις εκκλησιάς τον τρούλο
ανέβασε το μισοφόρι σου.
Άρπαξε τις κρυφές σου σκέψεις
και τ’ ατλαζένιο σου πουκάμισο
κι ήσουν, γλυκιά μου, αν το πιστέψεις
καθώς η Εύα στον Παράδεισο.
Κι ήταν τα στήθια σου άσπρα ρόδια
―λεύτερα από μετάξι και λινό―
κι ανάμεσα στα δυο σου πόδια
θαρρείς πως έλαμπε η πανσέληνο.
________________________
________________________
* αγροτικό στριπτίζ, ατελώς ομοιοκατάληκτο
Βασίλης Πολύζος
Ο τρελαγέρας
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
Εριφύλη 1999
χαρταετός
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014
Ο τρελαγέρας
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
Εριφύλη 1999
χαρταετός
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014
2 σχόλια:
Το λάτρεψα Βασίλη
Καλησπέρα, Ελένη! Πώς είσαι! Tempus Fugit, εμείς όχι!
Θυμήθυκα τώρα ένα σχόλιό σου κάτω από αυτό το ποίημα στο μπλογκ Διζιλάνδη.
Έψαξα και το βρήκα. Μάης 2011. Ήταν μετά την παρουσίαση της Κρεολής.
Σε φιλώ
Δημοσίευση σχολίου