o Σταύρος Σταυρόπουλος για τον Βασίλη Πολύζο
και τις «Αναμνήσεις Προκάτ Άνοιξης»
Στοά του Βιβλίου, 7 Φεβρουαρίου 2007.
Στο πάνελ (από αριστερά): Νίκη Ζορμπά, Έλενα Κυρίτση,
Βασίλης Χατζηιακώβου, Σταύρος Σταυρόπουλος, ΜηνάςΤαταλίδης.
Το βιβλίο αυτό του Βασίλη Πολύζου είχε κυκλοφορήσει
από τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ τον Ιούλιο του 2006.
96 ο κήπος με τα κόκαλα
97 incubus
98 απογειώνοντας πεταλούδες μ’ ένα
ελαφρό φύσημα
99 bassbeat
100 ρέκβιεμ
101 νυν και αεί
102 ρυθμίσεις
4. 12 + 1
ΜΟΝΑΧΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΡΙΦΥΛΗ 2005
103 rap 104 animation
105 λόγος κατηχητικός
106 PortugalPlace
107 exposure
108 αφίσες στον τοίχο
109 ευκίνητοι διάδρομοι
110 UnterdenLinden
111 Crail, KingdomoFife,
φθινόπωρο
112 γραφίτες
113 σημεία
114 flashback
115 κι όμως τα blues
5. AΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΡΟΚΑΤ
ΑΝΟΙΞΗΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2006
116 Α΄ μποτίλια στο πέλαγο?
117
Β΄ ραψωδία rap
118
Γ΄ variazioni α το σπιτάκι πάνω στο δέντρο
119 « β Karaokeclub
120
Δ΄ το τρίτο όνειρο
121
Ε΄ εγώ ειμί η οδός
122
ς΄ θάνατος τα ζουμπούλια
123
Ζ΄ δέος ίσχετε μηδέν όσ’ αυδώ
6. ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Κ*
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΜΦΙΔΡΟΜΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008 124-134
μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* 1. Την αυγή εξηγέρθη
2. Ohapphdayohappydayohappyday
3. Αν παραδώσω το σώμα μου χωρίς
αγάπη
4. Νιώθοντας habeascorbus
5. Μιλώ τη γλώσσα της αφής
6. Ομόκεντρος με αναρίθμητες
φωτογραφίες
7. Εγώ ειμί το φρέαρ
8. Είδα ξανά
9. Με μπλε μεταλλική σκιά στα
οξειδωμένα βλέφαρα
10. Την αυγή εξηγέρθη ως ο υπνών
11. Εις το όνομα
ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
5.5.2004
«ΗΛΙΑΚΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ» παρουσίαση
Στο πάνελ (από αριστερά):
Θανάσης Κοσμίδης
Βασίλης Λαλιώτης
Βασίλης Πολύζος
Νίκη Ζορμπά
Νίκος Δεληβοριάς
Το βιβλίο είχε κυκλοφορήσει από το ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
τον Νοέμβριο του 2003
Τότες ήρθε ο
καλόγερος· σκουφί, κοντόρασο, πέτσινη ζώνη,
κι έπιασε να
πλουμίζει την κολόκα.
Άρχισε απ’ το
λαιμό: φοινικιές, λέπια, και δαχτυλίδια.
Έπειτα, κρατώντας
στην πλατιά παλάμη τη στρογγυλή κοιλιά,
έβαλε τον
παραυλακιστή, τον παραζυγιαστή, τον παραμυλωνά, και τον κατάλαλο·
έβαλε την
αποστρέφουσα τα νήπια και την αποκαλόγρια· *
και στην άκρη,
σχεδόν απόκρυφο, τ’ ακοίμητο σκουλήκι.
Ήταν ωραία όλ’
αυτά, μια περιδιάβαση.
Όμως το ξύλινο
μαγκανοπήγαδο—τ’ αλακάτιν,
κοιμισμένο στον
ίσκιο της καρυδιάς
μισό στο χώμα και
μισό μέσα στο νερό,
γιατί δοκίμασες να
το ξυπνήσεις;
Είδες πώς βόγκηξε.
Κι εκείνη την κραυγή
βγαλμένη απ’ τα παλιά
νεύρα του ξύλου
γιατί την είπες
φωνή πατρίδας;
* «Παραστάσεις κολασμένων σε βυζαντινές τοιχογραφίες»
σημείωση του Γιώργου Σεφέρη για τους στίχους 13-14
Σημείωση δική μου
παρόμοιες
παραστάσεις "κολασμένων" βλέπουμε
και στην τοιχογραφία της "Δευτέρας Παρουσίας" του Θεοφάνη
στον Άι-Νικόλα τον Αναπαυσά στα Μετέωρα
(δείτε το έργο αυτό στο ντοκιμαντέρ
ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο ΚΡΗΣ
που ανέβασα προχτές εδώ). Β.Π. 2942016
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ / ΕΡΤ 1, 26-7-1987
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΜΕΡΟΣ ΣΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΓΡΙ ΓΡΙ
ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΕΡΑ
ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΜΙΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ “ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΘΗΝΑ”
Όπου ο Βασίλης Λαλιώτης,
προεξάρχων του συσταθέντος εκεί πάνελ,
μοιράζει μπάλα και εν προκειμένω δίδει τον λόγον
στον (μεταστάντα πλέον πλην αθάνατον) Θανάση Κοσμίδη
και εν συνεχεία τον αναλαμβάνει εκθύμως και πάλιν ο ίδιος
εν μέσω χειροκροτημάτων,
δια να μαρτυρήσει περί ενός Ηλιακού Ποδηλάτου
κινουμένου εις το Μεταίχμιον της στιχουργικής τέχνης,
προσέτι δε δια να απαγγείλει σχετικόν ποίημα!!!
Ταύτα δε πάντα και άλλα τινα (περί των οποίων εν ευθέτω χρόνω)
συνέβησαν κατά τας προαναφερομένας ημεροχρονολογίαν και τοποθεσίαν
περί ώραν ενάτην εσπερινήν, συμπαρισταμένων και των εγκρίτων
Νίκης Ζορμπά και Νικολάου Δεληβοριά
μετά του κατασκευαστού Αιμιλίου,
καθώς και του επιδραμόντος και περιεστώτος λαού,
δια την κατά κόσμον καθέλκυσιν του προαναφερθέντος στιχοποδηλάτου!
Εγράφη δε το παρόν και ανηρτήθη μεσούντος του μηνός Απριλίου,
έτει δισχιλιοστώ και δεκάτω και έκτω,
προς τέρψιν της ευγενείας Σας.
Έρρωσθε!
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕΤΑ ΕΙΚΟΣΙ ΕΤΗ
ΤΟΥ ΡΑΠΕΡ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΠΟΥ
ΕΧΑΣΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ
ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΕΠΕΖΗΣΕ
κι εγώ ήμουνα φίλε μου εκεί
όταν πέρασε η Αντζελίνα Τζολί yesmanήμασταν όλοι εκεί youan’ mean’ mybestfriendΑλή
όταν περασε η Αντζελίνα Τζολί
και δακρύσαμε όλοι μαζι youan’ mean’ mybrotherΑλή
γιατί εγώ ήμουν φιλε μου εκεί
όταν πέρασε η Αντζελίνα Τζολί yesmanήμασταν όλοι εκεί youan’ mean’ mybestfriendΑλή
όταν περασε η Αντζελίνα Τζολί
και δακρύσαμε όλοι μαζι youan’ mean’ mybrotherΑλή
ΠΡΟΡΡΗΣΗ
Μετά από κάμποσα χρόνια το πιο συγκλονιστικό λογοτεχνικό έργο
θα γραφτεί από κάποιο προσφυγάκι που αντίκρισε την αλήθεια
της Ευρώπης στη λάσπη της Ειδομένης.
παρακαλώ μη θρηνείτε άσκοπα
για τα ποιήματα
που απέθαναν
εντός παλαιών βιβλίων
άνθη εφήμερα με ανεπαίσθητη ευωδιά
κιτρινισμένου φύλλου
τινά εξ αυτών μάλιστα
έχουν ακόμη στο πατάρι
την άσεμνη επαφή και την παραμυθία
μεταξωτού σελιδοδείκτου
που όμως τυχαία βρέθηκε εκεί
στο ξεχασμένο διάβασμα
της φιλτάτης Ματθίλδης Σεράο
προτού χτυπήσει το αναπάντητο κουδούνι
τιμή και δόξα στο σταματημένο το ρολόι
στο σταθερό και σοβαρό του χαρακτήρα
δε σέρνεται αιχμάλωτο πίσω απ’ το χρόνο
μα ο χρόνος στέκεται γονατιστός στους δείχτες του
σε όποια χώρα κι αν βρεθεί σε όποιον τόπο
δείχνει την ώρα αλάθευτα με απόλυτη ακρίβεια
δύο φορές ανελλιπώς κάθε μερόνυχτο
σιχαίνεται την κούφια φλυαρία του τικ τακ
και την ανοησία της κυκλικής ρουτίνας
δεν δίνει συμβουλές δεν επιβάλλει δράσεις
το άσκοπο των προγραμματισμών γνωρίζει
έχει κατανοήσει το μηδέν της κίνησης
24
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ άμωμοι εν οδώ
Τρεις μέρες μετά τον αδόκητο χαμό του
τον συνάντησα τυχαία κατά το σούρουπο
στην οδό Φθίας έξω απ’ το ερειπωμένο τρίπατο
να διαβάζει τα ενοικιαστήρια.
Τίποτα το παράξενο, αναλογίστηκα,
τα σπίτια πέταξαν τόσους νεκρούς στο δρόμο.
―Πως από δω, Αιμίλιε,
του είπα, σ’ είχαμε αφήσει
πριν από τόσα χρόνια στην οθόνη της «Τιτάνιας»
το βράδυ εκείνο πού ’πιασε ανεμόβροχο
και κόπηκε η ταινία στο δέκατο επεισόδιο
του Φου-Μαντσού εναντίον του Κιτρίνου Δράκοντος.
Θυμάμαι, βγήκαμε στην παραλία αλαφιασμένοι
προσέχοντας να μη βουλιάξουμε στα μουχλιασμένα φώτα
ο Αιμίλιος, είπαμε, έμεινε να δει το τέλος.
Με κοίταξε πίσω απ’ την κάμερα
ρυθμίζοντας το βάθος της ομίχλης.
―Δυστυχώς, είπε, ο χρόνος ταξιδεύει
με την πλάτη γυρισμένη προς το σκηνοθέτη.
Δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω
ένα πλάνο κοντινό στο πρόσωπό του.
Βασίλης Πολύζος άμωμοι εν οδώ DIZZILAND, εκδ. Εριφύλη 2001
Ένα δεκάλεπτο ντοκιμαντέρ μου
για τον ρεθυμνιώτη ζωγράφο Λευτέρη Κανακάκι
με αφορμή μια αναδρομική έκθεση το 1986 στην Εθνική Πινακοθήκη
για το έργο του.
Το ντοκιμαντέρ αυτό έγινε με την προτροπή και την πολύτιμη συμμετοχή
του φίλου Μάνου Στεφανίδη, επιμελητή τότε της Εθνικής Πινακοθήκης,
ο οποίος και εμφανίζεται σε συνέντευξη μαζί μου στη διάρκεια της ταινίας.
Η μουσική που ακούγεται είναι από το έργο
«Εικόνες για μια Έκθεση» του Μουσόργκσκι,
και στο τέλος
μια γραμμή από το «Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη(Ελύτης).
Ο Λευτέρης Κανακάκις
έφυγε από τη ζωή πολύ νωρίς,
μόλις πενήντα χρονών, στις 2 Ιανουαρίου 1985.
Το ντοκιμαντέρ έγινε για λογαριασμό της τηλεοπτικής εκπομπής
«Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα».
Το παρουσίασα ο ίδιος στις 20 Απριλίου 1986.
Το αφιερώνω και σήμερα στη μνήμη του.