remissio peccatorum
Κύριε Κύριε
το πέλαγος πολύ των ανομημάτων μας.
Πώς παρεξέκλιναν της ευθείας οδού
αυτές οι ροδοδάφνες;
Πώς ταξιδεύουν χωρίς άδεια απόπλου
οι χαρταετοί της Καθαρής Δευτέρας;
Ποιος έσπειρε τόση ανυπακοή
στο πρωινό φως του Μάρτη;
Επληθύνθησαν τα ζιζάνια στην αλάνα
τυλίγουν γύρω τους τα σύννεφα με ανέμελες περιστροφές
παίζουν σκαμπίλια με τον άνεμο
κλέβουν τον ήλιο μέσα από τα χέρια του τερματοφύλακα.
Άγουρες πέτρες πιάνουν στα δίχτυα τους
μικρές φλεβίτσες χλωροφύλλη
όπου να ’ναι θα δέσουν παράνομο καρπό.
Αμαρτωλοί άνθρωποι
εις μάτην διδάχτηκαν την Έπαρση των Κτηρίων
την Ευταξία των Φυτωρίων
τη Χρηστομάθεια των Σημάτων.
Μελετούν κρυφά τον Πορτολάνο των Ονείρων
βαδίζουν σκολιά μονοπάτια
εμπιστεύονται τις τσουκνίδες και το άγριο μέλι.
Παντεπόπτα Υπολογιστή
άφες αυτοίς.
Εσύ συνέταξες την άλγεβρα των λουλουδιών
τις εξισώσεις των οριζόντων
τα ολοκληρώματα των επαναστάσεων.
Πώς να ξεφύγουν απ’ το άγρυπνο μάτι σου;
remissio peccatorum, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή DIZZILAND, εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001
ερωτικός χαρταετός, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005
10 σχόλια:
αλληγορικό ωραίο ποίημα
φιλιά
Ελένη, σε παραπέμπω στον...Pirandello!
"cosi e se vi pare"!
Εγώ τι να πω;
Φιλιά
Β.
υγ. το "cosi" και το "e" θέλουν τόνο, αλλά δεν τον βγάζει το πληκτρολόγιο!
αρκεί η επίκληση άφες αυτοίς;
μα και γιατί; θα ρωτήσω… ίσως να μην την χρειάζονται… ίσως να μην την θέλουν…
φιλί σου στέλνω με του χαρταετού το πέταγμα…
Βίκυ, baby,
έχουμε χίλια χρόνια εσύ κι εγώ, εμείς, μπροστά μας. Πάνω στο πλοίο με τη σημαία των ανέγγιχτων! Να σε βαφτίσω Fermina?
Αιμίλιος
τα ερωτήματα
οι διαπιστώσεις
η απελπισία
η συχώρεση
Ένας Ιησούς ξανά και ξανά επανέρχεται στον κήπο τον Ελαιών
Ποιος γρηγορεί και ποιος προσεύχεται;
και πόσο παρηγορεί άραγε η γνώση
"Πώς να ξεφύγουν απ’ το άγρυπνο μάτι σου;"
Δεν ξέρω...
"περίλυπος εστι η ψυχή μου...."
και η άνοιξη ανίερη
Δεν ξέρω αν κατάλαβαν οι αναγνώστες σου, Αιμίλιε. Εγώ νομίζω ότι το ποίημα είναι ειρωνικό, χλευαστικό. Για τους Παντεπόπτες Κυρίαρχους που εξουσιάζουν (ή έτσι προσπαθούν) ακόμη και τα όνειρά μας. Κάνω λάθος;
Μιχάλης Ευσταθίου
να ευχηθώ
στο πέταγμα
του χαρταετού
στις ατελείς
"εξισώσεις των οριζόντων"
kiss
Meril,αυτά τα άγρυπνα μάτια ξορκισμένα να 'ναι! Ποτέ δεν μας ρώτησαν!
Είμαστε με τις άτακτες ροδοδάφνες, με τους χαρταετούς των παιδιών, με το ανυπάκουο πρωινό φως.
Β.δ
Michael,
όπως το διαβάζει ο καθένας.
Β.
Ντέπι,
για το πέταγμα του χαρταετού κάθε ευχή δεκτή!
Οι ορίζοντες δεν επιδέχονται εξισώσεις!
Φιλί
Β.
Δημοσίευση σχολίου