ραψωδία rap: η σιωπηλή εποποιία των γοφών και η ψόφια κίχλη

................αναμνήσεις προκάτ άνοιξης

...................Β΄
.

..............ραψωδία rap
.
...........................................unprepared young
...........................................burdened with records
.
.τ’ άλλο πρωί το μπαστούνι μου βλάστησε
μια ολάκερη θεσσαλική θεογονία

attachment A appendix B supplement C addendum D

ήταν και τ’ απαλό αεράκι που κατέβηκε απ’ το Πήλιο
ως τις παρυφές του Barbican Center

αφήνοντας τριαντάφυλλα στις μπαλκονόπορτες
γράφοντας καλημέρα στους καθρέφτες

κι ο ήλιος στο χωράφι αμολητός
κυλιόταν μες στα γαϊδουράγκαθα
ογκανίζοντας επιθαλάμια πριαπικά

μια ραψωδία rap μπορεί ο καθένας
απó το φινιστρίνι του υπογείου ν’ ανεβάσει
σκουπίζοντας το ταγγισμένο φως με την παλάμη
θα δει τη λιτανεία των πελμάτων
θα χαρεί τη σιωπηλή εποποιία των γοφών

ίσως περάσει αργότερα κι η Julia Roberts
ευωδιάζοντας σιτρόν και άγριο γιασεμί

κι ο βαρυπάτης αστυνομικός με μάτι ξινολάχανο
ψάχνοντας στο σκουπιδοντενεκέ
θ’ αποκαλύψει μια σπασμένη barbie

κι αύριο θα μοιράζει κλήσεις
στα παιδιά του σαββατόβραδου
που μόνο αυτά διαβάζουν τις αλληγορίες των ποδηλάτων

δένοντας δυο ασημένια κλιπ σαν τα φτερά του Ερμή
πάνω απ’ τους αστραγάλους τους

φεύγουν σαΐτα με τα χέρια διάπλατα στον άνεμο
την κουπαστή στην ίσαλο γραμμή του ονείρου

ο δρόμος τρέχει προς τα πίσω ανέμελος
χρεώνοντας χιλιόμετρα στο μέλλον τους

την περασμένη Κυριακή
πάνω απ’ τη λαίμαργη αποβάθρα του Αγίου Γαβριήλ
πέταξε ένα κοπάδι angelitos negros

το πιο μικρό μόλις ξεφεύγοντας
απ’ την απόχη γηραιού φυσιοδίφη

στις ώρες της κοινοτικής συμπόνιας έρχονται
ν’ αράξουν στα σκαλιά του Δημαρχείου

στην είσοδο του πάρκου
στις στροφές των ποιημάτων
κάτω από τις αψίδες των θριάμβων
θα σημάνει προσκλητήριο

ich heisse areti ich heisse moustafa
ich heisse gloria ich heisse yiannis

τα βράδυα ντύνονται παλιές εφημερίδες
φορούν κατάσαρκα ξεθυμασμένα ρεπορτάζ
που ίσως αύριο πάλι ν’ αφορμίσουν

έναν ή δύο hobos εύκολο ν’ αγιογραφήσεις
μα πιο πολλοί πληγώνουν την ισορροπία
του τοπίου

τα μάτια τους στρεβλοί κοχλίες βίδες
που τρυπούν το κάδρο η γλώσσα τους
κάλαμος γραμματέως οξυγράφου

τα χέρια τους τσιγκέλια όπου κρέμασαν σφαγμένα blues
προσέχοντας μη στάξει κρύο σμάλτο στο παρκέ

κάποια στιγμή μας ξάφνιασε ο κάμερα μαν φωνάζοντας
...............................bingo!

για δυο μικρά παιδιά
που γυρισμένα προς τον τοίχο της ακαδημίας
κατουρούσαν αίμα

.

την ώρα ακριβως που ανέβηκε στο βήμα ο Ποιητής
για να εκφωνήσει
τον επιούσιο άρτο των νεκρών
.

βγάζοντας απ’ την τσέπη του γιλέκου του
μια ψόφια κίχλη

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

unprepared young… → Ezra Pound, σχεδίασμα Canto CXVI.

το μπαστούνι μου βλάστησε...: Πρβλ. Ιωσήφ υμνογράφου (840 – 883),

Κανών του Ακαθίστου Ύμνου, Ωδή ζ΄:

................................η ράβδος η μυστική
................................άνθος το αμάραντον η εξανθήσασα

Barbican Center: London revisited.

αποβάθρα του Αγίου Γαβριήλ...: Gabriel’s Wharf, νότια όχθη του Τάμεση,
London Dickensian

angelitos negros → Amália Rodrigues, αντιπαράβαλε: Γ. Σεφέρης, Ημερολόγιο
Καταστρώματος, Α΄/ Balzac, Louis Lambert: Les anges sont blancs.

κάλαμος γραμματέως οξυγράφου → Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος (θ. 1840),
Πολυέλεος «Λόγον Αγαθόν» → Δαβίδ, Ψαλμός με΄, 2:
.............................Η γλώσσα μου κάλαμος γραμματέως οξυγράφου...


Βασίλης Πολύζος

από το βιβλίο αναμνήσεις προκάτ άνοιξης (Απόπειρα 2006)
β΄ άσμα ραψωδία rap και οι σημειώσεις

the silent epic of hips, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2007