incubus
εκπλήσσει
η φοβερή εμμονή του ανέμου
να γαντζώνεται μεσίστιος στ’ ανοιχτά ματόφυλλα
εν ώρα νυκτός
σκορπίζοντας στην άδεια κάμαρα τα όνειρα
εις μάτην είχε εμπιστευθεί τον ύπνο της
στην αγρύπνια του φαροφύλακα
ήταν μονάχα η κάφτρα του τσιγάρου του
απέναντι στην ορθωμένη θάλασσα
κι ο ακονιστής των μαχαιριών
που ’σφιγγε ανάμεσα στα γόνατά του
το ρόχθο των κυμάτων
το νιώθουμε
κάτι φριχτό συμβαίνει απόψε
στο ερειπωμένο ξυλουργείο καταντικρύ στην άβυσσο
ένα κατάχλωμο άλογο χλιμίντριζε στο φράχτη
με το λαιμό του τεντωμένο ως το φεγγάρι
η χαίτη του γεμάτη ροκανίδι
Βασίλης Πολύζος, incubus, ένα ποίημα
από τη συλλογή Ηλιακό Ποδήλατο
εκδ. Μεταίχμιο २००३
η φοβερή εμμονή του ανέμου
να γαντζώνεται μεσίστιος στ’ ανοιχτά ματόφυλλα
εν ώρα νυκτός
σκορπίζοντας στην άδεια κάμαρα τα όνειρα
εις μάτην είχε εμπιστευθεί τον ύπνο της
στην αγρύπνια του φαροφύλακα
ήταν μονάχα η κάφτρα του τσιγάρου του
απέναντι στην ορθωμένη θάλασσα
κι ο ακονιστής των μαχαιριών
που ’σφιγγε ανάμεσα στα γόνατά του
το ρόχθο των κυμάτων
το νιώθουμε
κάτι φριχτό συμβαίνει απόψε
στο ερειπωμένο ξυλουργείο καταντικρύ στην άβυσσο
ένα κατάχλωμο άλογο χλιμίντριζε στο φράχτη
με το λαιμό του τεντωμένο ως το φεγγάρι
η χαίτη του γεμάτη ροκανίδι
Βασίλης Πολύζος, incubus, ένα ποίημα
από τη συλλογή Ηλιακό Ποδήλατο
εκδ. Μεταίχμιο २००३
incubus μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2010
4 σχόλια:
η κάφτρα του τσιγάρου στο σκοτάδι..
ο ακονιστής των μαχαιριών...
το κατάχλωμο άλογο που αγγίζει το φεγγάρι...
Τί εφιάλτης είναι αυτός, Αιμίλιε!
Θα μείνω άγρυπνη απόψε.
Στέφι
Στέφι, Καληνύχτα.
Όνειρα γλυκά!
Αιμ.
Συχνά σκέφτομαι πως άμα θέλεις να πεις κάτι για ένα ποίημα
διαπράττεις ανόμημα
(Τι χρείαν έχουν οι πρόσθετες λέξεις....)
Αν το μπορείς
Να σταθείς εκεί μόνο και να το αφήσεις
να εισχωρήσει και
θα νοιώσεις τις λέξεις του μία μία
Υ.Γ.Ε, για τον ποιητή σαφώς το θαυμασμό μου
"μια έξοδος για πού;
στα δέντρα του πάρκου είδαμε
πολλούς κρεμασμένους απ΄ τη γλώσσα
σα να ΄ταν εθνική γιορτή
........................
αν είχαμε αρκετή ομίχλη
θα πλάθαμε μια ζωγραφιά της προκοπής
ένα παράθυρο προς τη μεριά της θάλασσας
γεμάτο ηλιοβασίλεμα..."
Meril, χαίρομαι που επικοινωνούμε.
Όταν αυτό που γράφεις είναι αυτό και όχι...άλλο, το νιώθεις και στη ράχη του χεριού σου ακόμη! Ηλεκτρίζει. Και ξέρεις.
Τούς άλλους μπορείς "έντεχνα" να τους ξεγελάσεις. Τον εαυτό σου όχι.
Β.Π.
Δημοσίευση σχολίου