ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: Αηδονίσματα στον όρθρο των Χριστουγέννων (video)

ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ:
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 1983 

Συνήχηση Μάνου Κατράκη, Μανώλη Χατζημάρκου, 

 Άγγελου Σικελιανού και Πέτρου Μπερεκέτη.

ΤΟ VIDEO

Απόσπασμα από τη μικρή ταινία 

«Αηδονίσματα στον όρθρο των Χριστουγέννων», 

σε σενάριο Βασίλη Πολύζου και σκηνοθεσία Στέλιου Μωραΐτη.
Προβλήθηκε στην εκπομπή
"Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα" (ΕΡΤ-1) Χριστούγεννα 1983

ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η ηχογράφηση του Μάνου Κατράκη 

είχε γίνει λίγο καιρό πριν, 

στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν.

Διαβάζει, για τους σκοπούς της ταινίας, 

το απόσπασμα που του είχα σημειώσει από το ποίημα 

«Μήτηρ Θεού» του Άγγελου Σικελιανού,

από τον τρίτο τόμο  του Λυρικού Βίου, που του έστειλα.

Με συγκίνηση βλέπω κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο 

τις «ανάσες» τον «τονισμό» και τις «παύσεις» 

που έχει σημαδέψει με το χέρι του ο Μάνος Κατράκης 

επάνω στο απαγγελλόμενο κείμενο. 

(Τις δημοσιεύω εδώ για πρώτη φορά, 

δείτε συνημμένες φωτογραφίες).

 Ίσως είναι το τελευταίο ποίημα που έχει απαγγείλει 

για δημόσια παρουσίαση ο Μάνος Κατράκης.

Η ηχογράφηση του Μανώλη Χατζημάρκου έγινε 

στο ίδιο περίπου διάστημα στη Μονή Πεντέλης. 

Τον ακούμε να ερμηνεύει ένα απόσπασμα

από το κράτημα «Και Ευλογημένος»
(από τη σύνθεση "Θεοτόκε Παρθένε")

του μεγάλου μελοποιού Πέτρου Μπερεκέτη (17^ος-18^ος αι.)

Βασίλης Πολύζος, 26 Δεκεμβρίου 2015

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΜΟΣΧΟΥ (απόσπασμα από ένα ντοκιμαντέρ)

ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ ΜΟΣΧΟΥ
Στη μνήμη του
Μικρό απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ που έκανα για τον Αριστείδη Μόσχο
αρχές του 1987, για λογαριασμό της τηλεοπτικής εκπομπής
«Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα».
Συναντηθήκαμε στο Λαϊκό Σχολείο Παραδοσιακής Μουσικής
που είχε ιδρύσει ο ίδιος και επί δύο αξέχαστες μέρες
μου μιλούσε εκ βαθέων και με τη φλόγα που διαρκώς
τον έκαιγε, για την τέχνη του, για την παράδοση και για τις
αναμνήσεις του, τις χαρές και τις πίκρες του.
Από το σπάνιο εξομολογητικό και μουσικό υλικό που
κατέγραψα προήλθαν δύο ντοκιμαντέρ μου, το ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ
ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ και το ΣΑΝΤΟΥΡΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ.
Το πρώτο (από το οποίο και το σημερινό απόσπασμα,
όπου τον συνοδεύει με τραμπούκα ο Σπύρος Γλένης)
 το παρουσίασα από την ΕΡΤ-1 στις 19 Απριλίου 1987
και το ΣΑΝΤΟΥΡΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ στις 22 Μαρτίου
της ίδιας χρονιάς. Περισσότερα άλλη φορά. 
Βασίλης Πολύζος, 22.12.2015

Βασίλης Πολύζος, η Αμφιλοχία χορεύει (ΕΡΤ 1, Ιούνιος 1986)

Η ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ ΧΟΡΕΥΕΙ (ΕΡΤ 1, 1986)
Σκηνοθεσία και παρουσίαση: Βασίλης Πολύζος

ΤΟ ΘΕΜΑ
Θέλησα σε σύντομο χρόνο (ενός σχεδόν «δημώδους βιντεοκλίπ»!) να δώσω το θέμα των παραδοσιακών μας χορών με τη δική μου αντίληψη. Όχι σαν είδος μουσειακό και «στημένο» για τα πανηγύρια, αλλά μέσα στον καθημερινό φυσικό και πολιτισμικό μας χώρο με τη ζωή να ξετυλίγεται ολόγυρα και να συνοδεύει τους χορούς με οικειότητα (δείτε
μικρές παρεμβολές ανάμεσα σε κάθε χορευτικό ).  Και θέλησα ακόμη να το συνδέσω με τη
μεγάλη έντεχνη μουσική μας και να δείξω τη στενή επαφή τους. Έτσι το όλο θέμα εισάγεται
με τη σύνθεση «κλέφτικος χορός» του Σκαλκώτα πάνω σε εικόνες απέριττου φυσικού κάλλους, πριν η κάμερα περάσει στο πρώτο χορευτικό. Και στον τελευταίο χορό, σχεδόν χωρίς να το πάρουν είδηση οι χορευτές (και εμείς), η ίδια μουσική του Σκαλκώτα οδηγεί
πλέον τα βήματά τους. Για να περάσει μετά, σε μια πολιτισμική σύντηξη χώρου και χρόνου, στην  ίδια τη φύση που κι αυτή πλέον σέρνει το χορό σε ένα μεγάλο «τράβελινγκ». Είναι η ώρα που συντελούνται τα «μικρά θαύματα». Και οι χορευτές βγαίνουν θριαμβικά μέσα από τα δέντρα και μέσα από τη θάλασσα. Αυτά.
Και όπου τα μέσα είναι ελάχιστα υπάρχει και ο ιατήρ πάντων συμβολισμός.

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΩΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΩΝ
Από τη συνεργασία μου (1983-1987) με την τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα» προέκυψαν κάπου 40 ντοκιμαντέρ στα οποία είχα κάνει την έρευνα και το σενάριο, σε μερικά από αυτά και τη σκηνοθεσία. Σημειώνω ότι από τον Οκτώβρη του 1985 μέχρι και τον Ιούνιο  1987 είχα επίσης τη θεματική επιμέλεια καθώς και την παρουσίαση της εκπομπής αυτής. Στην τελευταία αυτή περίοδο ανήκει και το ταινιάκι (διάρκεια 8 λεπτά)
«Η Αμφιλοχία Χορεύει» γυρισμένο με βιντεοκάμερα το 1986 σε δική μου σκηνοθεσία, που το παρουσίασα στην εκπομπή της 8 Ιουνίου 1986. Η σημερινή ανάρτηση εδώ είναι από το προσωπικό μου αρχείο από την  εκπομπή εκείνη, (ελπίζω να είμαι ακόμη αναγνωρίσιμος!).
Βασίλης Πολύζος 

τ ε τ ρ ά σ τ ι χ ο

ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ

είπε στο δίχρονο αγοράκι του
να σου φορέσω το σωσίβιό σου μικρό μου
έπειτα το έβαλε ανάμεσα στους άλλους στην ξύλινη βάρκα
καλό σου ταξίδι του ευχήθηκε να προσέχεις

ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ
©Βασίλης Πολύζος, 10 Δεκ. 2015

εικόνα
ακρόπρωρο
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2014

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΧΑΛΙΩΝ

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΧΑΛΙΩΝ

κι εμείς διαβάσαμε στην πιο κατάλληλη ηλικία

γιατί και πώς οι είκοσι χαλάδες του κούγιαν-μπουλάκ τιμήσανε το λένιν

ο μπρεχτ ήτανε τότε το ψωμί και το κρασί μας

μαζί με μαγιακόφσκι τενεσί γουίλιαμς και  στάινμπεκ

άσχετα πράματα τουτέστιν ανακατεμένα και με τους δικούς μας

βάρναλη εμπειρίκο ελύτη και άλλους τινάς γνωστούς και μη εξαιρετέους

χωρίς να εξαιρούμε και την ιωάννα μπουκουβάλα αναγνώστου

μα πέρασαν οι χρόνοι κι οι καιροί κι έμειναν μόνο τα κουνούπια

στο έλος πίσω απ’ το νεκροταφείο με τις καμήλες

και πού ‘ναι ο κομισάριος να φέρει δυο μπιτόνια με πετρέλαιο

να ρίξουμε και να τα κάψουμε κουνούπι να μη μείνει 

και έτσι να τιμήσουμε ξανά το σύντροφο το λένιν

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕΣ ΧΑΛΙΩΝ
©Βασίλης Πολύζος 6/12/2015

e r o t i c a / νεαρή debutante

e r o t I c a / νεαρή debutante

“καθαρώτατον ήλιο επρoμηνουσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι”

τω καιρώ εκείνω
η βροχή επέστρεψε τα δώρα μας
έξυπνα κρύσταλλα
που αλλάζαν διάθεση ανά ημίωρο
από πράσινο πεύκο ως ατσάλι
κι ως ένα ματωμένο γκομπλέν
με κυνήγι ελαφιών
κι ως ένα υπόγειο ενυδρείο
με νωχελή ζωόφυτα

keine Angst περπατώντας
σε μια διάφανη ακτή
πετούσα σμαραγδένια βότσαλα
πάνω απ’ τον ώμο μου
κι η Ξανθούλα στο πλάι μου
(το άνθος της Ζακύνθου)
λυσίκομη αφήνοντας
βρεγμένα κρινάκια στην άμμο
δεν είχε ακόμη γνωρίσει
τη λίμπιντο του στροντίου 90

(νεαρή debutante
μελετούσε Immanuel Kant)

πέρασαν τόσα ουράνια τόξα
απ’ όταν έσμιξε μαζί μου
κλείνοντας το σφυγμό μου
στη θαλάσσια ανεμώνη της
τώρα κυμαίνεται ψηφιδωτή
σε μια πισίνα της Πομπηίας
αναδεύοντας βότανα αρωματικά
παιγνιώδεις ιχθύς ριπίζουν τα ματόκλαδά της
τσιμπολογούν τα κοράλλια της
και τη μικρή τούφα από χρυσάφι
στα μισάνοιχτα πόδια της
κι οι ανυπόμονοι τρίτωνες
στην άκρη της μπανιέρας
με χαμόγελο καταχθόνιο
σκηνοθετούν την ανάδυσή της
μια λευκότατη συμφωνία χειρουργείου
σε απόλυτη απουσία νύχτας

ήταν τόσο βαθύ το ψύχος
στον μέσα κύκλο των προβολέων
παρακαλώ γονατίστε μπροστά της
φιλήστε τα νύχια των ποδιών της
βαμμένα με το μύρο του φεγγαριού
καθώς στέκεται στο περιστύλιο
κρατώντας έναν θρήνο της Ουμ Καλσούμ
με τις φλέβες της ηδονής σπασμένες
λύτρον αντί πολλών
παρακαλώ γονατίστε μπροστά της

(μνημονεύοντας Διονύσιο Σολωμό
γλιστρούσαμε από όνειρο σε όνειρο
ανάμεσα σ’ αντικριστούς καθρέφτες
το πρόσωπό της μια ατέρμονη
ακροστιχίδα φαντασμάτων)

Βασίλης Πολύζος
erotica
ένα ποίημα από το «Ηλιακό Ποδήλατο»
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Εικόνα:
νεαρή debutante
μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου
2014

ΜΟΤΣΑΡΤ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΣΑΣ !!!

ΜΟΤΣΑΡΤ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΣΑΣ !!!
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2014

Capitis Diminutio Maxima

Capitis Diminutio Maxima
στην Angela Carter in memoriam

ας μην τα ρίχνουμε όλα στο φεγγάρι

κάποτε φυσάει άνεμος των τρελών
αποβροχάρης (ως ελέχθη)
και τότε ανοίγουν οι πυλώνες
στις παλαιές ξυλογραφίες
κι οι άγγελοι στις τέσσερεις γωνιές
σαλπίζουν ανεπιστρεπτί
το σιωπητήριο του φωτός

σ’ αυτό το δρόμο
το χαρτί είναι ψυχρό σα χιόνι
ξεχασμένο στη σιωπή του
μάταια προσπαθούμε να διαβάσουμε
τα κλειστά παντζούρια
τις ταμπέλες των μαγαζιών
με τα μισά τους γράμματα σβησμένα
τα προσωπεία στους τοίχους
άδεια από γέλιο ΄
ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί

κάπου ακούγεται ένα βιολί
σκεπασμένο μ’ αγριόχορτα

θα περάσει λοιπόν ο ζητιάνος
που φόραγε γυαλιά συρμάτινα
κρατώντας ένα βιβλίο
με αποφόρια ποιημάτων

Βασίλης Πολύζος
Capitis Diminutio Maxima
από τη συλλογή προς ρωμαίους
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003

video
ο Βασίλης Πολύζος διαβάζει το ποίημα
Capitis Diminutio Maxima
ανάγνωση 5 Νοεμβρίου 2014

φ θ ι ν ό π ω ρ ο

φ θ ι ν ό π ω ρ ο

αφιέρωση                                 

ελαφρά τη καρδία

ο αγέρας πήρε τα καπέλα μας

τις ομπρέλες μας

τις ρίμες που πετούσαμε στην άμμο

για τα σπουργίτια

είπες θα κρυφτώ πίσω από κείνο

το μοναχικό σύννεφο

με το τατουάζ στον ώμο του

κι όταν ξανάρθω

θα είμαι πριν από πολύ καιρό

θα είμαι ένα τηλεγράφημα

από επαρχιακό σταθμό

ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα

τις μέρες που φορούσα τ’ άσπρα γάντια μου

Βασίλης Πολύζος, 

φθινόπωρο

από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη

ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010

φθινόπωρο στην πλαζ

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου

2004

Κυριακή 8.11.15

Κυριακή 8.11.15
άλλοι τρέχοντας
άλλοι περπατώντας ως συνήθως
άλλοι στάσιμοι δια βίου
σε αυθεντικό μαραθώνιο ακινησίας
με κλεμμένα χιλιόμετρα
προς μεγάλη απογοήτευση
των πωλητών γκαζόζας
των καλυμνίων σφουγγαράδων
και του λαού
που ξέχασε την ιστορία κάτω από το μαξιλάρι

από τα "μουτρωμένα ποιήματα"

© Βασίλης Πολύζος 8.11.2015

Disillusioned Haiku

Disillusioned Haiku

Rock bottom ever

For Nobel Nominations

Oh dear Kitty!

Disillusioned Haiku

©Vasilis Polyzos 2015

Portrait of Poetess K.

an image by Vasilis Polyzos 2007

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΕΨΕΥΣΑΝ / Αδέξιο Σονέτο (video: ανάγνωση 26 Οκτ. 2015)

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕ ΔΙΕΨΕΥΣΑΝ
Αδέξιο Σονέτο
(“ο Στρέφης” 1986, Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια 1999)

αφιερωμένο εξαιρετικά στην Κάτια, τη Λένα, την Ασπασία, την Ελένη,
το Γιώργο, το Χρήστο, το Μιχάλη, το Στέλιο και τα άλλα παιδιά του "Στρέφη"
όπου κι αν βρίσκονται και βέβαια στα Εξάρχεια και στον Στρέφη
που είναι πάντα εκεί
Βασίλης Πολύζος

Ανάμεσα φραπέ και γκολουάζ στο Ντόλτσε
κουβεντιάζοντας Κόπολα και Σπίλμπεργκ
παλιά καουμπόικα, Εμπειρίκο και Καχτίτση
-κι ενίοτε, ακροθιγώς, σημειωτική-
νιώθει πως πλέον ωρίμασε ιδεολογικά
πως οι ορίζοντές του διευρύνθυκαν στο έπακρον.

Τηρεί μια στάση κριτική। Αναβαθμίζει
τους μαρξισμούς του, παίρνοντας υπόψη
Μπομπ Ντύλαν, Αξελό κι Άγιο Φραγκίσκο
την τεχνολογική επανάσταση του δύο χιλιάδες
και τις αδυναμίες του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Κι όλο μακραίνει απ’ τους παλιούς συντρόφους
των λαϊκών αγώνων που δουλεύουν
στη βάση, ακαταξίωτοι, όπως πάντα.

Αδέξιο Σονέτο
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο έντυπο «Ο Στρέφης»., τχ 16, Ιούλης 1986
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Επιλογοι και άλλα Κεκραγάρια»
(εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999) 

VOLA COLOMBA ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ

VOLA COLOMBA ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ

Πήγε στην πλατεία
κάθισε σ’ ένα παγκάκι
και βάλθηκε να φωτογραφίζει σκούρα περιστέρια
περιστοιχίζοντα ένα και μόνον λευκό
κάτασπρο είναι αλήθεια
πράγμα το οποίο τον συνεκίνησε σφόδρα
εξ αιτίας παλαιού λατινογενούς άσματος
που άγνωστο για ποιο λόγο
του έφερε στο νου τον ποιητή Ανδρέα Εμπειρίκον
ενώ εσκέπτετο Εγγονόπουλον
αλλά και τον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανόν του Μέχικο
επιπλέον και Αρχιδούκα της Αυστρίας
απευθυνόμενος λοιπόν προς την λευκή αθώα περιστερά
της είπε σε ύφος εγκάρδιο μεν αλλά και απρεπές
βόλα μωρέ κολόμπα βόλα βόλα
μετ’ ολίγον δε και ενώ διετέλει σε πλήρη σύγχυση
μεταξύ Μπολίβαρ και Μπενίτο Χουάρες ποιος ήτο ποιος
μόλις παρακάμπτων τον Μπενίτο Μουσολίνι λόγω ημέρας
διότι δυστυχώς τον είχαν πάρει και τα χρόνια
ένα δάκρυ έπεσε από τον δεξιόν οφθαλμόν του καταγής
πάντως ένα δεύτερο εκ του αριστερού επρόλαβε να το σφουγγίσει
με το ανάστροφον της παλάμης του
ο καλός αυτος άνθρωπος
δηλονότι και ωραίος και έλληνας
προσέτι γνωστός δια την απέραντον ευρυμάθειάν του
εις τον οποίον αποδίδονται πολλαί εμβριθείς σημειώσεις
πατριωτικαί επί παντός επιστητού
αποστελλόμεναι δια συστηματικής αλληλογραφίας
προς επαρχιακάς εφημερίδας
ενίοτε και δια λευκής ταχυδρομικής περιστεράς.

Vola Colomba Επετειακόν
© Βασίλης Πολύζος 26/10/2015

f u g a

fuga

διαβάζοντας
μόνο την τελευταία σελίδα
ταξίδεψε σ΄ αρχαίες μυθιστορίες
σε χορικά και στάσιμα νερά
με τα κουπιά νωθρά

είπε θα μείνω εδώ
στο ρόχθο του οργασμού της
δεν είναι αυτό το σώμα της Ιοκάστης
που ξαναγύρισα μέσα του
τόσες φορές
είναι ο σφυγμός της θάλασσας
στον τοκετό μου


fuga
ένα ποίημα από τη συλλογή
προς ρωμαίους
του Βασίλη Πολύζου
©2002-2003

Ιοκάστη
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

Κοντός Πρωινός Ψαλμός

ΚΟΝΤΟΣ ΠΡΩΙΝΟΣ ΨΑΛΜΟΣ

παρακαλώ όχι πρωί πρωί τα γλυκούλικα

αφήστε ήσυχη τη γατούλα της διπλανής πόρτας

το χαμόγελο της ροδοδάχτυλης δεν είναι

παρά μια γκριμάτσα φτιασιδωμένη βιαστικά

η γλάστρα κι αν υπήρχε στο περβάζι

θα απέστρεφε τα άνθη της από το πότισμα

ο τρόμος μυρίζει ηλεκτρονικό κοριό

i am watching you και σήμερα και αύριο

και εις τους αιώνες των αιώνων είπε ο πληρεξούσιος

©Βασίλης Πολύζος 10/10/2015 

α π ο τ υ χ ί α

στη Monica Bellucci, ex nunc
για τα γενέθλιά της

αποτυχία

yesyesyes
we’re sinners sinners sinners

άξιος άξιος άξιος
αυτός που γελά σαν ηλεκτρικό πριόνι
κι ο άλλος ο γεμάτος δάση σιωπηλά
ας κατουριέται από το φόβο του

το ποίημα απέτυχε
your poem failed
next customer please

βέβαια είναι κι αυτό
κάθε πρωί
το σκληρό φως το αγκιστρωμένο
στις πευκοβελόνες
κάτι πρέπει να γίνει
πρέπει να βρούμε κάποια επαφή
κάποιο modus vivendi
με τούτη την άνοιξη εξ ακανθών
με τις νεκρώσιμες ανθοστήλες

next please

κάποιος με ψαθάκι μεσοπολέμου
ιερουργεί στο πεζοδρόμιο
επικαλέω τοι την θεόν Μύλιττα
αυτός δεν ήταν ο πατέρας μου
ίσως ήταν ο πλανόδιος φωτογράφος
της εθνικής γιορτής
που έκρυβε στην τσέπη του την τράπουλα
με τις 52 πορνικές ασκήσεις
και τις 4 έξτρα στάσεις αιδοιολειχίας

yes yes yes mr president
we’re sinners sinners sinners

next please

ώρα 2 π.μ.
παρατηρώ κατά μόνας
τη δεσποινίδα μόνικα μπελούτσι
ερωτώ you like banana
και αν ενδιαφέρεται για τα ερωτικά τραγούδια
του κυρίου προύφροκ

ώρα 7 π.μ. χτυπάει το τηλέφωνο
είναι η γλύπτρια της νέας προτομής μου
μελέτησα μου λέει την ακτινογραφία του κρανίου σου
έχουμε σοβαρά προβλήματα ιστορικής συνέχειας
πρέπει επειγόντως ν’ ανατάξουμε
τα ζυγωματικά σου

next please

στίχος αμφίβραχυς
σκοΤΩνουν σκοΤΩνουν σκοΤΩνουν

NEXT PLEASE!

ω Καλπουρνία sexy woman
το ποίημα απέτυχε
my poem failed
all poems failed

undsoweiterundsoweiterundsoweiter


αποτυχία, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου από το βιβλίο
μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ* και άλλα αμφίδρομα
εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ, 2008

Gustav & Friedericke

Η Friedericke Maria Beer ποζάρει για τον Gustav Klimt

- Πώς να σας πάρω, Φρειδερίκη;

- Προτιμώ στο ανάκλιντρο, Γουσταύε!

Gustav & Friedericke
EMIL’s EXTRAVAGANZAS

©Βασίλης Πολύζος 2015

εικόνα 2

emil’s distortions

Β.Π. 2015

Bertolt Brecht, Wer aber ist die Partei? / Μα ποιος είναι το Κόμμα;

Bertolt Brecht
Μα ποιος είναι το Κόμμα;
Απόδοση από τα γερμανικά: Βασίλης Πολύζος

Μα ποιος είναι το Κόμμα;
Μένει σ’ ένα σπίτι με τηλέφωνα;
Κρατάει τις σκέψεις του κρυφές, τις αποφάσεις του άγνωστες;
Ποιος είναι;
Είμαστε εμείς.
Εσύ κι εγώ κι εσείς –είμαστε όλοι εμείς.
Βρίσκεται μέσα στο δικό σου το κοστούμι, Σύντροφε, μες στο δικό σου το κεφάλι σκέφτεται.
Εκεί που μένω εγώ, είναι το σπίτι του, κι εκεί που σε χτυπάν, εκεί αγωνίζεται.

Το δρόμο δείξε μας που πρέπει να βαδίσουμε κι εμείς
Σ’ αυτόν θα πορευτούμε όπως κι εσύ, όμως
Στο δρόμο το σωστό χωρίς εμάς μην πας
Χωρίς εμάς ο δρόμος είναι
Ο πιο λαθεμένος.
Μην ξεμακραίνεις από μας!
Εμείς μπορεί να σφάλλουμε και να ’χεις δίκιο εσύ, λοιπόν
Μην ξεμακραίνεις από μας.
Πως είναι πιο καλός ο σύντομος ο δρόμος από τον μακρύ, κανένας δεν τ’ αρνιέται
Μα αν κάποιος τον γνωρίζει
Και δεν μπορεί να μας τον δείξει, αυτή η σοφία του σε τι μας ωφελεί;
Σοφός να είσαι δίπλα μας!
Μην ξεμακραίνεις από μας!

Απόδοση από τα γερμανικά: Βασίλης Πολύζος
21 του Σεπτέμβρη, 2015

 Bertolt Brecht

Wer aber ist die Partei?
(από το θεατρικό έργο Die Mutter)

Wer aber ist die Partei?

Sitzt sie in einem Haus mit Telefonen?

Sind ihre Gedanken geheim, ihre Entschlüsse unbekannt?

Wer ist sie?

Wir sind sie.

Du und ich und ihr – wir alle.

In deinem Anzug steckt sie, Genosse, und denkt in deinem Kopf.

Wo ich wohne, ist ihr Haus, und wo du angegriffen wirst, da kämpft sie.

Zeige uns den Weg, den wir gehen sollen und wir

Werden ihn gehen wie du, aber

Gehe nicht ohne uns den richtigen Weg

Ohne uns ist er

Der falscheste

Trenne dich nicht von uns!

Wir können irren, und du kannst recht haben, also

Trenne dich nicht von uns.

Dass der kurze Weg besser ist als der lange, das leugnet keiner

Aber wenn ihn einer weiss

Und vermag ihn uns nicht zu zeigen, was nützt uns seine Weisheit?

Sei bei uns weise!

Trenne dich nicht von uns!

νανούρισμα

το μικρό κοριτσάκι 

τριών χρονών

δεν το 'θελαν οι άνθρωποι

έτσι κι αυτό κοιμήθηκε

γλυκά γλυκά 

στην αγκαλιά

της αγριεμένης θάλασσας

Top of Form

©Βασίλης Πολύζος 2015

s u b t r a c t i o n / a poem

S U B T R A C T I O N

subtraction
a poem by Vasilis Polyzos
2014

σ χ ο λ ι κ ό

σχολικό

λυπημένα φυσούσε ο άνεμος απόψε

αβρός άγιος αγνός
άδης αίμα αλμυρός

πήρε μαζί του
οξείες
βαρείες
περισπωμένες
το ρήμα ειμί
το ρήμα λέγω

δεν ειμί δεν λέγω

λυπημένα
φυσούσε
ο άνεμος
απόψε

ξέχασε τα ξανθά κοτσιδάκια σου
στο μαυροπίνακα

©Βασίλης Πολύζος 11.9.2015

ITALICS / The Wheel

I T A L I C S

Σαν πας για μια κατάθεση ψυχής
είπε ο Αιμίλιος
κοίτα να ’ναι κλειστές οι τράπεζες.

(ξυπνάς ένα πρωί και ω του θαύματος
το δάπεδο κινείται κυκλικά
με τη βοήθεια ευφυούς μηχανισμού
τα μάτια του Άργου ατέρμονες ιμάντες
σε παρακολουθούν αδιάφορα
άσε που όλο το σπίτι είναι γεμάτο
απ’ τη μυθολογία των προγόνων
κι ούτε μια κάμερα χωρίς κατατονία)

Φέρτε μου αυλητρίδες, φέρτε μου
μικρές ξεδιάντροπες μοιρολογίστρες
είπε ο Αιμίλιος
χρημάτισα υπαίθριος ζωγράφος
χρόνια και χρόνια στην Piazza di Spagna
και δεν κατάφερα να κάνω ούτε το πορτρέτο μου.

Kαι μια φορά που διάβαζα Πετρώνιο
μασώντας πετρωμένα παξιμάδια
στο πανδοχείον «ο Θηλυκός Χιλίαρχος»
δίπλα στο καλντερίμι της Αππίας
έχασα δύο δόντια κι αρκετά σφραγίσματα.

ITALICS,  ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
© Βασίλης Πολύζος 2005

The Wheel
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2014

παρά θίν' αλλιώς

παρά θίν’ αλλιώς

θάλασσα κυματόεσσα
σ’ είδα και μετανόησα

(από τα δίστιχα του Αιμίλιου)
©Βασίλης Πολύζος 2015

φωτο Βασίλης Πολύζος 2015

karaoke club

κaraoke club

    

όνειρο πρώτο

αυτές είναι μέρες

βαδίζω πάνω στα γαλανά νερά

και δε βουλιάζω

η θάλασσα με κρατάει

χωρίς κόπο στην παλάμη της

παίζοντας τον αφρό

pianissimo
στα βλέφαρά μου

ήσυχα που ανασαίνει η Κλεοπάτρα

η κλίνη της ευωδιαστός κέδρος του Λιβάνου

τα σεντόνια της κεντημένοι κρίνοι

επιθαλάμια μιξολύδια

ωριμάζουν στη σκοτεινιά της

πολλά τα έτη της Αυγούστης

γενεές γενεών τη βάδισαν

ντυμένες βύσσο και πορφύρα

η επιθυμία της κεχρυσωμένη εν χρυσίω

και λίθω τιμίω

η επιθυμία της ιδρωμένο χόρτο

κιννάμωμον

θυμίαμα αρωμάτων

τι ωφελήσει με

εάν κερδίσω την ψυχή μου

και απολέσω τον καλπασμό των κυμάτων της;

ich reite so spät

μια νύχτα μόνο μου χάρισε

η Κίρκη στο Graben

ένα υστερόγραφο φεγγαριού 

στην έρημη φωλιά της αλεπούς

χαμόγελο ολοκόκκινο

πίσω από το ριπίδι των δαχτύλων

στη μέση της σφιχτό ένα ασημένιο φίδι

σαν βγήκαμε απ’ το Café Hawelka

                   

θα φτάσει είπε το σώμα σου

στο

δέλτα

της κοιλάδας μου

όρθιος

κύκνος

κι ύστερα με το λαιμό του τσακισμένο

θα τον σφουγγίσω με τους πλοκάμους μου

θα σου αποδώσω νεκρικές τιμές

karaoke club

ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου

από το βιβλίο αναμνήσεις προκάτ άνοιξης

εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2006

karaoke club

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

χάικου

χ ά ι κ ο υ

το μεσημέρι

πιες μικρά ποιήματα

να ξεδιψάσεις

©Βασίλης Πολύζος 2015

φωτο

τω καιρω εκείνω

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ, Η Μάνα του Ντάντε

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ DANTE
(κατά την άποψή μου, το πιο γνήσια κινηματογραφικό "ιταλικό"
ποίημα του Άγγελου Σικελιανού, που μόνο η κάμερα ενός
Βισκόντι ή ενός Φελίνι θα μπορούσε επάξια να τιμήσει Β.Π.)

" Η Φλωρεντία σα ν’ άδειασε, της φάνη μες στον ύπνο της,
το χάραμα ως αρχίζει,
κι από τις φιλενάδες της μακριά τους δρόμους μοναχή
να σιγοσεργιανίζει...

Το νυφικό της φόρεμα φορώντας το μεταξωτό,
τα πέπλα τα κρινάτα,
τα σταυροδρόμια γύριζε, και στ' όνειρο της φάνταζε
καινούρια η κάθε στράτα...

Κι από τους λόφους πόλουζεν αχνό ανοιξιάτικο αυγινό,
σα μακρινά μελίσσια
αργόηχα τα καμπαναριά ξεψυχισμένα αχούσανε
βαθιά στα ερημοκλήσια...

Και ξάφνου, σά να βρέθηκε σε περιβόλι ανάμεσα,
μέσα στον άσπρο αέρα,
ντυμένο στα νυφιάτικα, με νεραντζιές και με μηλιές
γεμάτο πέρα ως πέρα...

Κι όπως τη σέρναν οι ευωδιές, ένα ψηλό δαφνόδεντρο
της φάνη να ζυγώνει,
που στην κορφή του ανέβαινε, σκαλί πηδώντας το σκαλί
απάνου, ένα παγόνι΄

κ’ εκείνο λύγαε το λαιμό στο 'να και στ' άλλο το κλαδί
δαφνόκουκα γεμάτο,
κ' ένα έτρωγε, ένα το ’παιρνε κι από τον κλώνο το ’ριχνε
γοργό στο χώμα κάτω...

Την κεντημένη της ποδιάν εσήκωσεν αθέλητα
στον ίσκιο, μαγεμένη,
και να, σε λίγο εβάραινεν απ' τα σγουρά δαφνόκουκα
μπροστά της φορτωμένη."

Απ' της αυγής τον κάματο έτσι αναπαύτη μια στιγμή

μές σε δροσάτο νέφος-

και γύρα οι φιλενάδες της απ' το κρεβάτι επρόσμεναν
για να δεχτούν το βρέφος!...

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Η Μάνα του Ντάντε
Λυρικός Bίος, Τόμος Α΄
Εκδ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (αριθμημένη)
1946

Ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝ

Ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝ

Σε μια επίσκεψή μου στη Μόσχα πριν από κάμποσα χρόνια, (με την συγκυρία της συμμετοχής μου ως Νομικού Συμβούλου της ΔΕΠΑ στην ομάδα διαπραγματεύσεων για θέματα των συμβάσεων φυσικού αερίου με τη ρωσική GAZPROM) είχα τη μεγάλη χαρά και την τιμή να ξεναγηθώ στην περίφημη κρατική Γκαλερί Τρετιάκοφ (Третьяковская Галерея), την πλουσιότερη στον κόσμο σε έργα ρώσικης ζωγραφικής πινακοθήκη.

Δεν θα αναφερθώ στα ονόματα των μεγάλων ρώσων καλλιτεχνών και στα απροσμέτρητα εκθέματα που στεγάζονται στην Πινακοθήκη αυτή. Θα ήταν άλλωστε ματαιοπονία.
Θα αναφερθώ μόνο (και λόγω της ημέρας) στο δέος με το οποίο η ξεναγός μας οδήγησε στην ειδική αίθουσα (και με ειδική άδεια) στην οποία φυλάσσονται τα πιο πολύτιμα κατά την άποψή τους
εκθέματα, δηλαδή αγιογραφίες, τόσο οι πιο παλιές φερμένες από το 12ο αιώνα από την Κωνσταντινούπολη, όσο και αυτές που ιστόρησαν, ακολουθώντας και μεγαλύνοντας τη δόξα αυτής της ιερής τέχνης, οι λαμπροί ρώσοι αγιογράφοι -και σπουδαιότεροι ανάμεσά τους ένας Έλληνας ζωγράφος και φιλόσοφος, ο Θεοφάνης (Феофан Грек) , 14ος αι., και ο μέγιστος πάντων, μαθητής του Θεοφάνη, ο Αντρέι Ρουμπλιόφ (1360 – 1430;). Με το θέμα σχετική η αριστουργηματική ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι «Αντρέι Ρουμπλιόφ».

(Να σημειώσω, ότι ο Θεοφάνης ο Έλλην δεν πρέπει να συγχέεται με τον μεταγενέστερο επίσης σπουδαίο αγιογράφο τον Θεοφάνη Μπαθά τον Κρήτα (16ος αι.) που ιστόρησε τον νάρθηκα του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά στα Μετέωρα και επίσης στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, σχετικό το ντοκιμαντέρ μου Θεοφάνης ο Κρης, ΕΡΤ 1 1986).

ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΔΩ (από τα εκθέματα της Γκαλερί Τρετιάκοφ):
Η Παρθένος του Ντον (έργο του Θεοφάνη του Έλληνα, χρονολ. περί το 1390). Ξύλο, τέμπερα, διαστάσεις 86 Χ 67 εκ.
Β.Π. 15 Αυγούστου 2015