Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Hans Magnus Entzensberger, Die Dreiunddreissigjährige / Προφίλ μιας τριαντατριάχρονης





Προφίλ μιας τριαντατριάχρονης
Του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ
Απόδοση από τα Γερμανικά: Βασίλης Πολύζος

Της βγήκαν όλα αλλιώς απ’ ό,τι τα λογάριαζε.
Πάντοτε αυτά τα σαραβαλιασμένα τα Φολκσβάγκεν.
Κάποτε λίγο έλειψε να παντρευτεί έναν φούρναρη.
Στην αρχή μελετούσε  Έσσε, ύστερα Χάντκε.
Τώρα θέλει να λύνει στο κρεβάτι συλλαβόγριφους.
Δεν άφησε ποτέ τους άντρες να τη ρίξουν.
Για χρόνια ήταν τροτσκίστρια, αλλά με το δικό της τρόπο.
Ποτέ δεν έβαλε το χέρι σε κουπόνια φαγητού.
Όταν σκέφτεται την Καμπότζη, νιώθει μαύρα χάλια.
Ο τελευταίος φιλαράκος, ο Προφέσορας, την έβαζε όλο να τον δέρνει.
Πρασινωπά μπατίκ- φουστάνια, μα πολύ φαρδιά για κείνη.
Μελίγκρα στα φυτά εσωτερικού χώρου.
Αυτό που αλήθεια ήθελε ήταν να ζωγραφίζει ή να ταξιδεύει.
Διατριβή της, Η Πάλη των Τάξεων στην Ουλμ, από το 1500
μέχρι το 1512, και η Επίδρασή της στα Τραγούδια του Λαού:
Υποτροφίες και ξανά από την αρχή και μια βαλίτσα σημειώσεις.
Πότε πότε της στέλνει κάποια χρήματα η Γιαγιά.
Χορευτικές φιγούρες ντροπαλά στο μπάνιο, μικρές γκριμάτσες,
για ώρες με χυμό αγγουριού μπρος στον καθρέφτη.
Λέει: τουλάχιστον δεν θα λιμοκτονήσω.
Σαν την πιάνει το κλάμα, δείχνει δεκαεννιά.


Die Dreiunddreissigjährige
ένα ποίημα του Hans Magnus Entzensberger
απόδοση από τα Γερμανικά: Βασίλης Πολύζος


Πορτρέτο μιας τριαντατριάχρονης
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

2 σχόλια:

Cartier Serein είπε...

Μπογιάκα, Αγιακούτσο - Αιμίλιε
(Έννοιες υπέρλαμπρες κι αιώνιες)*

Ένα σαράκι τρύπωσε ξαφνικά στο απόκρυφο σεντούκι των εννοιών και
ροκανίζει μεθοδικά τους ερμηνευτικούς μου αλγόριθμους.

Θύμα αυτού του απρόσκλητου εισβολέα
-σαν σκουλίκι μακρουλό- έχει πέσει επί του παρόντος η διαισθητική λογική μου, που δικαίως πιστεύω διαμαρτύρεται και εξανίσταται:

"Μα καλά, αυτός ο ωραίος τύπος ονόματι Hans Magnus...είναι υπαρκτό πρόσωπο ή το alter-alter ego του Αιμίλιου;"

Εγώ πάλι, για να μην πέσω στην παγίδα της λανθασμένης απάντησης, της ξεφούρνισα: "Άμα δεν βλέπεις ότι τα ποιητικά κείμενα και των δύο προκαλούν συγκλονισμούς κι αναταράξεις, περίπου της αυτής έντασης, εγώ τι θέλεις να σου κάνω;"

Δηλαδή σαν της έλεγα (της διαισθητικής λογικής μου) ότι όποια υπόθεση και να ισχύει ταιριάζει γάντι η ηρακλείτια ρήση "Οδός άνω κάτω και ωυτή".


*Νίκου Εγγονόπουλου, Μπολιβάρ.

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Μηνά, χαίρε! Σίγουρα ο εν λόγω Hans είναι Magnus (πώς λέμε λ.χ. populus romanus bellicosus κλπ κλπ). Με το "άνω κάτω" συμφωνώ ανενδοιάστως. Το πιο παραστατικό λεκτικό δίδυμο. Ου μόνον δε. Και επί τα αυτά, με την κρίση να έχει καταπιεί τον άμπακο. Τελικά δεν είναι θέμα διαίσθησης, αλλά αισθητικής. (Πώς λέμε λ.χ., να συναντηθούμε μεθαύριο στου...Εγγονόπουλου!)! Αιμίλιος