Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Μαρία Γ.




Μαρία Γ.

αφιέρωση

Πάει τόσος καιρός.Τόσοι κάκτοι. Έτη φωτός, έτη
σκότους. Στο δίχτυ του ήλιου το γυμνό κορμί της.
Τραγούδια σβησμένα στο παλίμψηστο. Το πρόσωπό της δεν
εστιάζει.Τα χρώματά της σε διάχυση:
[Το αλαβάστρινο. Το κρινένιο. Το παπαρουνί.
Το νέρινο. Των χλωρών σταχυών. Των δακρύων. Του ίσκιου
σε βαθύ ουρανό. Του σφυγμού στο ανοιχτό κοχύλι.
Της σιωπής.]

Τα λόγια της αιωρούνται απαλά, χωρίς ήχο,
—νιφάδες χιονιού στην παγωμένη λίμνη.
Μιλάει για τα σημάδια που αφήσαμε
στην αμμουδιά του Απρίλη;
Για το βιαστικό ηλεκτρισμό των χειλιών μας
στη γωνιά της καφετέριας;
Για την ξαφνική έκρηξη της βροχής
στον κόρφο μιας βιολέτας;

Τα λόγια της φτάνουν απαλά, χωρίς ήχο,
χωρίς νόημα.

Μαρία Γ., ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ
Εριφύλη 1999
στην αμμουδιά του Απρίλη (Μαρία Γ.)
φωτο Β.Π.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

αστικό τοπίο στην παγκόσμια ημέρα ποίησης




21 Μαρτίου 2015
αστικό τοπίο στην παγκόσμια ημέρα ποίησης
αφιέρωση


πρωί πρωί κάποιος αγουροξύπνησε το αλάρμ
αυτού του αυτοκινήτου στην αλαφιασμένη πιλοτή
που να τον πάρει ο διάολος είπα πέταξα λοιπόν
στο πάτωμα το νορβηγέζικο δάσος του μουρακάμι
μέτρησα την απόσταση με λέξεις ακατάλληλες
ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εμένα μόλις πρόλαβα
τον ήλιο που κρατιόταν με τα δόντια
στης βεράντας το κάγκελο o αγέρας του τραβούσε 
ελαφρά το ριχτό πουκάμισο ανιχνευτής ονείρων
από την  πίσω πλευρά του γέλιου σκέφτηκα
if you are not provocative youll never be a poet
ο καλός ποιητής διαλέγει λέξεις ευειδείς
με ξυρισμένες τις μασχάλες τους αρκεί βεβαίως να κρατήσει
λεπταίσθητες ισορροπίες καθώς επίσης και
την ευταξία των συνειρμών που εδώ τη χάσαμε
με τρόπο απαράδεκτο κι οδυνηρό sorry to say
we wish to have a black pope είπε η ξανθιά από τη βραζιλία
καθιστή θεά με δυο μικρές λεοπαρδάλεις στα γόνατα
το ξέρεις λέει που ο μέγας γεφυροποιός μου χώρισε
τη θάλασσα στα δύο σε μορφές κυρτές όχι τετράγωνες
κι αυτό συνέβη είκοσι μία του μαρτίου του εαρινού
sur le pont dAvignon sur le pont dAvignon όχι φιλιά του είπα
στο στόμα όλα τα άλλα επιτρέπονται και τίποτε πιο cool
από ένα τροχόσπιτο στη γέμιση του φεγγαριού
produce the body of the moon είπε ο προστάτης άγιος
των αστυνομικών o επονομαζόμενος whodunnit
εδώ χάνει ο Φίλιππος τον Ναθαναήλ είπε κι εγώ είμαι
ένα μάτι ακίνητο στο κέντρο εδώ του σύμπαντος και ιδού
shasha fucks dasha join to watch this performance live
schnell schnell langsam langsam έτσι που δεν αφήνουν
τον άνθρωπο ν’αγιάσει δοθέντος μάλιστα ότι ο σολομός
είναι αντιοξειδωτικός και ιδιαίτερα ωφέλιμος
στον οργασμό  ετούτης της υπέροχης ημέρας

©Βασίλης Πολύζος 21.3.2015


Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

nullum crimen!




ΝΟΜΙΚΙΣΜΟΙ

nullum crimen, nulla poena sine lege
τουτέστιν

de lege ferenda
ουίσκι με μέντα!
de lege lata

αυγά μελάτα!

de lege ferenda
ποιημάτιον του Βασίλη Πολύζου
©2004

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

μακρινά χιλιόμετρα




ΜΑΚΡΙΝΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ

ταπεινά ομολογώ
τις οφειλές μου προς τα χελιδόνια
που ’ρθαν και φώλιασαν
κάτω απ’ το γείσωμα της γλώσσας μου
τον περασμένο διαμπερή Απρίλιο
κι έφεραν ρυθμικούς σιτοβολώνες
στη χέρσα ώχρα
που την έλεγα κρανίων τόπο
προσμένοντας την εκ νεκρών ανάταση
κι έφεραν δείχτες μακρινών χιλιομέτρων
στη στείρα γη
με τις φολιδωτές φιδόπετρες


©Βασίλης Πολύζος 2012

FACEBOOK 11.3.2015

distant birds
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2015

Κυριακή 8 Μαρτίου 2015

Της Γυναίκας




στη
Mathilde K. του Hofbräuhaus, München
που έγραψε τον τίτλο


Στον κήπο μου έχουν ρίξει βαθιές ρίζες οι νεράιδες
ανάμεσα στις πικροδάφνες και τις φοινικιές.

Το ξέρω, δεν θα φύγουν απ’ το κάδρο
όσο τους δίνει ακόμη οδηγίες ο φωτογράφος
θα προβάρουν σε γαλάζιο τα χαμόγελά τους
τα βλέμματά τους σε μεταλλικές σκιές
θ’ ανακαλέσουν μέσα από τη διάφανη σιωπή του αέρα
μια χιονοστιβάδα πεταλούδες
κι η μικρή Ροδάνθη
βγάζοντας απ’ την τσέπη της το καθρεφτάκι
θα στείλει επάνω μου την πρώτη ακτίνα του ήλιου.


Ich denke immer dran
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

God Created Woman
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2015

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Διαβάζοντας Κώστα Καρυωτάκη / Ωχρά Σπειροχαίτη






ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Ωχρά Σπειροχαίτη

Ηταν ωραία σύνολα τα επιστημονικά
βιβλία, οι αιματόχαρες εικόνες τους, η φίλη
που αμφίβολα κοιτάζοντας εγέλα μυστικά,
ωραίο κι ό,τι μας εδίναν τα φευγαλέα της χείλη...
Το μέτωπό μας έκρουσε τόσο απαλά, με τόση
επιμονή, που ανοίξαμε για να 'μπει σαν κυρία
η Τρέλα στο κεφάλι μας, έπειτα να κλειδώσει.
Τώρα η ζωή μας γίνεται ξένη, παλιά ιστορία.
Το λογικό, τα αισθήματα μάς είναι πολυτέλεια,
βάρος, και τα χαρίζουμε του κάθε συνετού.
Κρατούμε την παρόρμηση, τα παιδικά μας γέλια,
το ένστικτο ν' αφηνόμεθα στα χέρι του Θεού.
Μια κωμωδία η πλάση Του σαν είναι φρικαλέα,
Εκείνος, που έχει πάντοτε την πρόθεση καλή,
ευδόκησε στα μάτια μας να κατεβάσει αυλαία
-- ω, κωμωδία! -- το θάμπωμα, τ' όνειρο, την άχλυ.
...Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη φίλη,
στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος, όταν,
γελώντας αινιγματικά, μας έδινε τα χείλη
κι έβλεπε το ενδεχόμενο, την άβυσσο που ερχόταν.

Κώστας Καρυωτάκης
Ωχρά Σπειροχαίτη
Ελεγεία και Σάτιρες

VIDEO
ο Βασίλης Πολύζος
διαβάζει το ποίημα


Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

φαντάσματα



φαντάσματα


κι αν μου ζητήσουν
την δεκάτη του αίματος
και μια ταυτότητα με παρελθόν
στο καφενείον η συνάντησις
ή στο checkpoint charlie
δεν θέλω να τους ξέρω

παρόλο που
τώρα οι σκιές τους έχουν ωριμάσει
κι ανελλιπώς κάθε πρωί
στέλνουν τα γέλια τους με φαξ
διαδρομή σοφίτα-υπόγειο
με στάση μετζοπάτωμα φεβρουαρίου

φυσάει άνεμος μεσίστιος
σ’ όλα τα μπαλκόνια


φαντάσματα
ένα ποίημα από τη συλλογή
Eπιστροφή στη Διζιλάνδη
©Βασίλης Πολύζος 2003-2004


ghosts
αυτοπροσωπογραφία του Βασίλη Πολύζου
2005