Μαρία Γ.

Μαρία Γ.
αφιέρωση

Πάει τόσος καιρός.Τόσοι κάκτοι. Έτη φωτός, έτη
σκότους. Στο δίχτυ του ήλιου το γυμνό κορμί της.
Τραγούδια σβησμένα στο παλίμψηστο. Το πρόσωπό της δεν
εστιάζει.Τα χρώματά της σε διάχυση:
[Το αλαβάστρινο. Το κρινένιο. Το παπαρουνί.
Το νέρινο. Των χλωρών σταχυών. Των δακρύων. Του ίσκιου
σε βαθύ ουρανό. Του σφυγμού στο ανοιχτό κοχύλι.
Της σιωπής.]

Τα λόγια της αιωρούνται απαλά, χωρίς ήχο,
—νιφάδες χιονιού στην παγωμένη λίμνη.
Μιλάει για τα σημάδια που αφήσαμε
στην αμμουδιά του Απρίλη;
Για το βιαστικό ηλεκτρισμό των χειλιών μας
στη γωνιά της καφετέριας;
Για την ξαφνική έκρηξη της βροχής
στον κόρφο μιας βιολέτας;

Τα λόγια της φτάνουν απαλά, χωρίς ήχο,
χωρίς νόημα.

Μαρία Γ., ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
εκδ। Εριφύλη 1999
στην αμμουδιά του Απρίλη (Μαρία Γ.)
φωτο Β.Π.