ο κήπος με τα κόκαλα
in memoriam F.G.L.α, το τραγούδι ερχόμενο επί πτερύγων ανέμων
πουνέντες, τραμουντάνα, όστρια, απηλιώτης
γλάρος από κάτασπρα νησιά
ο ουρανός αμίλητος
κάτω απ’ τον ανεμιστήρα της οροφής
κι ο νεκρός στον οκρίβαντα του Ελ Γκρέκο
ανοιχτή προσφορά για κατακύρωση
κρατώ ένα κερί αναμμένο
μπροστά στο πρόσωπό σου
μελετώ την απάρνηση του φωτός στο αλάβαστρό σου
ως ν’ ακουστεί το σφυρί του δημοπράτη
τέσσερεις βενετσιάνικοι καθρέφτες
με χρυσωμένα φύλλα δάφνης στις κορνίζες τους
έσυραν το είδωλό σου σ’ ένα βάθος
που δεν υπάρχει
α, τα τραγούδια στο βιβλίο των ζώντων
γραμμένα με ροδίτη και με νυχοστάφυλο
απλωμένα σε χλωρές πευκοβελόνες
τα πήρε η Βικτόρια των Αγγέλων σκέποντας
τον ήχο με τη δαντελένια μπόλια της
τ’ απομεσήμερο ήταν συριγμός κρυστάλλινος
με νόημα μοναχά για τον πιστό σου σκύλο
που σήκωσε τ’ αυτιά ανατριχιάζοντας
πέφτει σιγή ασυρμάτου στις αντένες των δέντρων
τώρα που ετοιμάζονται οι τυφλοί να λιτανέψουν
το σκήνωμά σου
χτυπώντας κούφια αμήν αμήν με τα μπαστούνια τους
μπροστά ο ξεναγός υψώνοντας το χέρι του
σηματογράφο
τόσο ασήμαντο πρωινό μια εφημερίδα μουσκεμένη
που άρπαξε ο αγέρας απ’ τον κάδο των απορριμάτων
και οι χτεσινές ανάσες των αυτοκινήτων
μαλλί ξασμένο έξω απ’ το παράθυρό μου
-θα γυρίσω, είπε, να με περιμένετε
Βασίλης Πολύζος, ο κήπος με τα κόκαλα
Από το βιβλίο Ηλιακό Ποδήλατο, εκδ. Μεταίχμιο २००३
πουνέντες, τραμουντάνα, όστρια, απηλιώτης
γλάρος από κάτασπρα νησιά
ο ουρανός αμίλητος
κάτω απ’ τον ανεμιστήρα της οροφής
κι ο νεκρός στον οκρίβαντα του Ελ Γκρέκο
ανοιχτή προσφορά για κατακύρωση
κρατώ ένα κερί αναμμένο
μπροστά στο πρόσωπό σου
μελετώ την απάρνηση του φωτός στο αλάβαστρό σου
ως ν’ ακουστεί το σφυρί του δημοπράτη
τέσσερεις βενετσιάνικοι καθρέφτες
με χρυσωμένα φύλλα δάφνης στις κορνίζες τους
έσυραν το είδωλό σου σ’ ένα βάθος
που δεν υπάρχει
α, τα τραγούδια στο βιβλίο των ζώντων
γραμμένα με ροδίτη και με νυχοστάφυλο
απλωμένα σε χλωρές πευκοβελόνες
τα πήρε η Βικτόρια των Αγγέλων σκέποντας
τον ήχο με τη δαντελένια μπόλια της
τ’ απομεσήμερο ήταν συριγμός κρυστάλλινος
με νόημα μοναχά για τον πιστό σου σκύλο
που σήκωσε τ’ αυτιά ανατριχιάζοντας
πέφτει σιγή ασυρμάτου στις αντένες των δέντρων
τώρα που ετοιμάζονται οι τυφλοί να λιτανέψουν
το σκήνωμά σου
χτυπώντας κούφια αμήν αμήν με τα μπαστούνια τους
μπροστά ο ξεναγός υψώνοντας το χέρι του
σηματογράφο
τόσο ασήμαντο πρωινό μια εφημερίδα μουσκεμένη
που άρπαξε ο αγέρας απ’ τον κάδο των απορριμάτων
και οι χτεσινές ανάσες των αυτοκινήτων
μαλλί ξασμένο έξω απ’ το παράθυρό μου
-θα γυρίσω, είπε, να με περιμένετε
Βασίλης Πολύζος, ο κήπος με τα κόκαλα
Από το βιβλίο Ηλιακό Ποδήλατο, εκδ. Μεταίχμιο २००३
ανάκριση, μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004
6 σχόλια:
αφιέρωση στο Λόρκα;
Μ.Ευσταθίου
Κατά κάποιον τρόπο
Β.Π.
μόνον κερί;;
γαλάζιο και μαύρο , τα χρώματα του ποιήματος όπως τα βλέπω..
( πιθανή και αχρωματοψία)
καλημέρα, Βασίλη.
υπέροχο όπως όλα σου.
Η Βικτόρια ντε λος Άνχελες! Κρυστάλλινη φωνή! Βικτόρια των Αγγέλων.
Έχω δίσκους της, Βασίλη.
Λύδια
Τα χρώματα είναι επιλογή του αναγνώστη, Αρετή.
Εξαρτάται από την παλέτα του.
Β.
Την ξέρω. Τραγούδησε τραγούδια τού Λόρκα με τρόπο μοναδικό. "Nana de Sevilla", "Los Cuatro Muleros". Κι όλα τα άλλα. Εξαίσια!
Β.
Δημοσίευση σχολίου