flashback
στη Miss Belly Button
εν τέλει αποφασίσαμε
να βγάλουμε εδώ το χειμώνα
δίπλα στην άρρωστη θάλασσα
μετρώντας τα βυθισμένα κατάρτια
τουτέστιν
τουτέστιν
το πρώην δάσος της Καλυψώς
έχει περάσει τώρα καιρός
που ηχογραφούμε αποδημητικά πουλιά
ελληνίζοντες ποιητές
χαμένες Αλεξάνδρειες έως εσχάτης
ακόμη και μια σέξι Κλεοπάτρα
που κρύφτηκε γυμνή σε ολομέταξο χαλί
μαζί με το πιστόλι αυτοκτονίας
a win-win case
την αυγή βάζουμε τα σημάδια
αφετηρία τέρμα κι αντιστρόφως
ρυθμίζουμε ανελλιπώς τον τυφλό μάντη
να βαδίζει πέρα δώθε στην ακτή
μ’ ένα περιστέρι ταχυδρομικό επ’ ώμου
μονολογώντας ακατάσχετα
ότι χαράμισε τα νιάτα του
στα αντρικά πορνεία της πάλαι Βηρυτού
κι άλλοτε ότι χρημάτισε ανθύπατος
στην Κιλικία επί Μάρκου Αυρηλίου
κοσμούμενος με τέσσερα χαρίσματα
ενάρετος επιεικής δίκαιος ευσεβής
τις νύχτες τα νερά κάνουν υπομονή
καιρός του ομφαλοσκοπείν
παρακαλώ μην ενοχλείτε
τις φρόνιμες παρθένες που αναπαύονται
σε κοίλα κάτοπτρα
αφήστε τη μικρή δρομέα του έρωτα
ν’ ανεβάσει τη σκυτάλη από τον Άδη
flashback, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή 12+1 μοναχικά ποιήματα, εκδ। ΕΡΙΦΥΛΗ 2005
αποδημητικά πουλιά, μια αφίσα του Βασίλη Πολύζου
για το βιβλίο Κρεολή Σελήνη, εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2010
10 σχόλια:
Ο τυφλός μάντης. Βλέπω μια απέραντη διαχρονικότητα σ΄αυτή τη φιγούρα που ταξιδεύει από τον Τειρεσία μέχρι τις μέρες μας, πέρα δώθε σε μιά στενή ακτή. Ένα κουρδιστό πορτοκάλι!
Μιχάλης Ευσταθίου
Τειρεσίας. Δυσοίωνο όνομα στις μέρες μας!
Καιρός του ομφαλοσκοπείν.
Βασίλη, δεν το έχω ξανακούσει, αλλά μου αρέσει!!!
Πώς λέμε διαλογισμός π.χ.!
Διαλογισμός. Δες το κενό βλέμμα των αγαλμάτων. Διαλογίζονται μόνιμα. Γι αυτό και δε μιλάνε!
Dizz.
Dizz. δε μιλούσα μαζί σου. Μη φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν!
Στέφι
Στεφανία, εγώ την ξέρω αλλιώς την έκφραση:
Μη σπέρνεις εκεί που δε φυτρώνει τίποτε!
Αιμίλιος
Στο "τίποτε" περιλαμβάνονται και τα γαϊδουράγκαθα, Αιμίλιε;
Stefi
Όχι, βέβαια! Μιλάμε για την πιο εύγονη ποικιλία της blogoχλωρίδας!
Αιμίλιιος
φοβερές εικόνες Βασίλη
αν δεν διέτρεχαν τόσο πόθοι αποπροσανατολισμοί
πάθη και ομφαλοσκοπήσεις
όλα αυτά τα χρόνια
θα έμεναν ενέχυρα
τα είδωλα στην Τροία
και οι μνηστήρες στην Ιθάκη
η Αλεξάνδρεια λοιπόν είναι ο χρόνος
ρευστή πατρίδα
δεν σου κρύβω ότι με
δελέασαν τα αντρικά πορνεία της Βηρυττού,εκπαιδευτικώς~τμήμα έρευνας και τεκμηρίωσης~μιλώντας...:)))
σου στέλνω χαιρετισμούς
και ασπασμούς
Φαίδρα, χαίρομαι που νιώθεις αυτό το ποίημα.
Οι δύο τελευταίοι στίχοι, περιφερειακοί άλλα εξίσου σημαντικοί για την ολοκλήρωσή του, δεν αφορούν τις φρόνιμες παρθένες βέβαια. Είναι εμπνευσμένοι από το ερωτικό ποιηματάκι του Αυτομέδοντα που αναφέρεται στην "από της Ασίης
ορχηστρίδα", που δε χαλούσε ερωτική προτίμηση, τα έκανε όλα:
"Γλωττίζει, κνίζει.περιλαμβάνει. Ην δ' επιρίψη το σκέλος,
εξ άδου την κορύνην ανάγει"!
Είναι η μικρή δρομέας του έρωτα.
Αυτό το απελπισμένα αισιόδοξο στη σύλληψή του ποίημα δεν θα μπορούσε να έχει άλλη κατάληξη.
Σε φιλώ δεόντως!
Βασίλης
Δημοσίευση σχολίου