Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

12 + 1 μοναχικά ποιήματα: σημεία / Landslide at Stonehenge



σημεία

τελικά δεν ξέφυγε κανένας
πέφτοντας ψηλά απ’ το βράχο
στο mainstream
εκείνο το χειμώνα
που το φεγγάρι άλλαξε δέρμα τρεις φορές
κι έγινε πύθωνας
κατά τα μέρη των Δελφών

τις νύχτες οι οικολόγοι
ξερίζωναν αναίτια τη σόγια
τα όνειρά μας ευτυχώς
δεν είχαν ρίζες
δεν είχαν ιστορία
μήτε άξιον εστί
κατά την τάξη και τη χρωματολογία
του τέμπλου

μνήσθητι λοιπόν Κύριε
των ταπεινών δούλων σου
Οδυσσέως του πανούργου
Σκιπίωνος του Αφρικανού
πλοιάρχου Νέμο
Μιχαήλ Στρογκώφ
Ανθίμου Γαζή
Εστέλας
Παύλου και Βιργινίας
Συρκούφ και Λαφίτ των αναργύρων
μετά των τέκνων και γυναικών αυτών
Φομά Φόμιτς
και Σάλμαν Ρούσντι
παιδικών μου φίλων στη Βάβουλα
όπου παίζαμε το κουτσό
το κρυφτό και την τυφλόμυγα
κι από τη γειτονιά μας κανένας ποιητής
δεν αξιώθηκε ν’ αποσκιρτήσει
κατά την ημέρα της γονυκλισίας



Βασίλης Πολύζος,
σημεία
12+1 μοναχικά ποιήματα
ΕΡΙΦΥΛΗ 2005


Landslide at Stonehenge
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014

2 σχόλια:

Cartier Serein είπε...

Ο Άνθρωπος Με Το Κίτρινο Αδιάβροχο

Διατρέχεις στις καλύτερες σκηνές
του Alfred Hitchcock

Κάθε πόζα σου κι ένας ήρωας μυθικός

Κάθε πρόζα σου μυστικού επτασφράγιστου αποκάλυψη


Σε σκέπτομαι ιδανικό Paul Newman
ποιητή ενός μέλλοντος παρόντος
να ζωγαφίζει την αισθητική απόλαυση
με έννοιες παστέλ

Όχι πως το μπαρόκ δεν σου ταιράζει
αλλά να... λίγοι μπορούν στο μάτι
του κυκλώνα, βαθιά στο έρεβος της
τραγωδίας, ν' ανιχνεύουν την ευθυμία
μιας comedia dell arte

Ω! shakespearian hero...as good as
gold!!!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Τώρα είδα το σχόλιό σου, Μηνά.

Να σου θυμίσω...λίγους στίχους του Παλαμά (κι ας μην είναι και πρώτο πράμα με τα σημερινά μας στιχουργικά κριτήρια):

“Περήφανα και ταπεινά, κι όλα φαντάζουν ίδια.
Και της Πεντέλης η κορφή και τ' αχαμνό σπερδούκλι,
κι ο λαμπρομέτωπος ναός και μιά χλωμή ανεμώνη,
τα πάντα, όμοια βαραίνουνε στη ζυγαριά της πλάσης”.

Καλύτερα που λογαριάζω την πάρτη μου με το "αχαμνό σπερδούκλι" -και πολλά λέω.

"Τουλάχιστον, νομίζω ότι τήρησα κατά το δυνατόν τη συμβουλή του μεγάλου Καβάφη:

"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία..."