ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
(παρουσιάζοντας την ταινία του Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία
στην εκπομπή Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, της ΕΡΤ 1, στις 23 του
Νοέμβρη 1986):
"Γεια σας. Επέτειος της Εθνικής Αντίστασης σήμερα και σ’ αυτήν είναι
αφιερωμένη η εκπομπή μας. Ο πόλεμος του ’40, η κατοχή και η
αντίσταση, μια αδιάκοπη ενότητα θυσίας και αγώνα του λαού μας
ενάντια στο φασισμό και το ναζισμό. Θυσίας και αγώνα για την
εθνική ανεξαρτησία, μα και για τη λαϊκή κυριαρχία. Για τη λευτεριά,
μα και για την κοινωνική απελευθέρωση.
Στον αγώνα αυτό, οι έλληνες εικαστικοί καλλιτέχνες πήραν ολόψυχα
μέρος με το ντουφέκι στο χέρι και με την ίδια την τέχνη τους, που
στρατεύτηκε για να καταγράψει τη θυσία και για να κρατήσει ψηλά
τη σημαία της Αντίστασης.
Ο πόλεμος, η κατοχή και η αντίσταση, όπως τα αποτύπωσε η
εικαστική τέχνη της εποχής, είναι το θέμα της ταινίας που θα
παρακολουθήσουμε."
Ακολουθούν τα κείμενα, σύμφωνα με τη ροή του σεναρίου:
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
"Εδώ ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών.
Κατά την διάρκειαν της ημέρας, ιταλικαί δυνάμεις ποικίλης
ισχύος εξηκολούθησαν προσβάλλουσαι ημετέρας δυνάμεις
αμυνομένας σθεναρώς. Αγών ενετοπίσθη επί μεθορίου γραμμής"
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
(Από το Ημερολόγιο «Μέρες», Τόμος Γ΄)
(Διαβάζει ο ηθοποιός Ντίνος Καρύδης)
"Δευτέρα 28. Κοιμήθηκα δύο το πρωί, διαβάζοντας Μακρυγιάννη.
Στις τρεις και μισή μια φωνή μέσα από το τηλέφωνο με ξύπνησε.
Έχουμε πόλεμο. Τίποτε άλλο, ο κόσμος είχε αλλάξει. Η αυγή που
λίγο αργότερα είδα να χαράζει πίσω από τον Υμηττό, ήταν άλλη
αυγή: άγνωστη..."
ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ (live)
"Το μείζον γεγονός του πολέμου βρήκε τους έλληνες εικαστικούς σε
εγρήγορση. Ήταν έτοιμοι να το καταγράψουν και να το ερμηνεύσουν.
Βέβαια, σε μια πρώτη φάση μπορούμε να πούμε ότι κυριαρχεί ένας
ηρωικός, επικός, αισιόδοξος τόνος, όλα πάνε καλά, ο στρατός ο
ελλήνικός νικάει, -και ο Ντούτσε και στη συνέχεια ο Χίτλερ γελοιο-
ποιούνται από τα λαϊκά λιθογραφήματα που τυπώνονται μέσα ‘ ένα
βράδυ και την επόμενη μέρα κυκλοφορούν ευρύτατα,...
...αλλά και με
το πενάκι των γελοιογράφων, του Πολενάκη ή του Δημητριάδη, που
με καυστικότητα και με χιούμορ θα λέγαμε, παίρνουν τη ρεβάνς απ’
τα φασιστικά στρατεύματα...
...Ιστορικά, η πρώτη συμβολή των ελλήνων εικαστικών στον πόλεμο
ξεκινάει από το εργαστήρι του Γιάννη Κεφαλληνού, όπου δόθηκε μια
παραγγελία για αφίσες με περιεχόμενο ανάλογο και επελέγησαν
πέντε, οι καλύτερες, έργα του Τάσου Αλεβίζου, της Βάσως Κατράκη
και του Κώστα Γραμματόπουλου.
Στα έργα αυτά, αυτό που κυρίως προέχει είναι το μήνυμα και η
διάθεση να λειτουργήσει αυτό στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα
και να δημιουργήσει ένα πνεύμα διεγερτικό, ένα πνεύμα σύμφωνο με
το κλίμα των ημερών."
|
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου