Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.
Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος
Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011
Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985
Από Μάρτη μέχρι Νοέμβρη
όσο κρατάν τα σκοτάδια
κι οι νύχτες είναι αφέγγαρες
βγαίνουν στο ψάρεμα τα γρι γρι.
Οι λάμπες τους
μικρά θαλασσινά φεγγάρια
μια πιθαμή πάνω απ΄ το νερό
πλανεύουν με το φως τους
το γαύρο
τη σαρδέλα
τον κολιό
τη γόπα
τη μαρίδα.
Κι έτσι όπως παν κοπαδιαστά
τα σέρνουν θαμπωμένα μες στον κύκλο τωνδιχτυών.
Μπορεί και κάνα θράψαλο
να μπερδευτεί μαζί τους
εκεί που καταπίνει ένα τόσο δα σαυρίδι
και να βρεθεί παρέα στην ψαροκασέλα.
II
Στο λιμάνι του Βόλου
τα γρι γρι ετοιμάζονται να βγουν.
Δεκαεφτά τον αριθμό
άλλα εδώ, τα υπόλοιπα στον Πλατανιά
καθένα με τις ψαροπούλες του
θ’ αρχίσουν από ώρα τέσσερις τ’ απόγευμα να φεύγουν
ένα ένα
τραβώντας ανοιχτά στον Παγασητικό
κι άλλα πιο πέρα
κατά Αλόννησο, Σκόπελο, Σκιάθο
μπορεί ακόμη
κι απάνου μέχρι τη Χαλκιδική.
Το ψάρι είναι όπου το βρεις
δε στέκεται ακίνητο να το τρυγήσεις.
Τα ψαροκάικα
τρίζουν νωχελικά στις δέστρες τους
ιδρωμένα από τη ζέστα του μεσημεριού
αναπνέοντας λαδομπογιά και πίσσα.
Γερά σκαριά
φτιαγμένα στο Πέραμα ή στη Θάσο
με ονόματα απαράλλαχτα όπως τον παλιό καιρό
-«Γοργόνα», «Καπτα-Στεφανής», «Η Παναγιά Μαζί Μας».
-Καλή ψαριά!
τσουγκρίζουν οι ψαράδες τα μικρά ποτήρια τους
καθισμένοι ώρα 12 στους καφενέδες της παραλίας
να πάρουν μιαν ανάσα
πίνοντας μικρές γουλιές το ούζο
με προσφάι δυο θρούμπες κι έναν τσίρο
λιγομίλητοι
καθένας με τις έγνοιες του.
Σκέφτονται και τον καιρό
που ’ναι ακόμα ύποπτος
δεν το ’χει τίποτε το βράδυ να γυρίσει
να φέρει κάνα ξαφνικό μπουρίνι
να πάει τζάμπα ο κόπος τους.
-Καλή ψαριά!
ξανατσουγκρίζουνε τα ρακοπότηρα.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου