Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (3)
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985
V
─ Τα δίχτυα αυτά, λέει ο Γιάννης, είναι για μικρά ψάρια.
Γαύρο, σαρδέλα, σαυρίδι και τα ρέστα. Γι’ αυτό οι τρύπες
τους είναι μικρές, να μην ξεφεύγει το ψάρι. Το δίχτυ που
βλέπεις ζυγίζει χίλια κιλά. Εξήντα οργιές πλάτος, τρακόσες
σαράντα μάκρος. Τώρα που κάναμε συνεταιρισμό μπο-
ρούμε και τ’ αγοράζουμε πολύ φθηνότερα. Παλιότερα
μας στοίχιζαν μια περιουσία.
Τα δίχτυα, με τα μολύβια στη μιαν άκρη και τους
φελλούς στην άλλη, κατεβαίνουν στο νερό σαν φράχτης.
Όση ώρα πέφτουν τα δίχτυα, το καΐκι κάνει μανούβρες, να
τα φέρει κύκλο, να κλείσουν ολόγυρα τα ψάρια, εκεί που
έχουν συναχτεί θαμπωμένα από τις λάμπες.
VI
Στο μεταξύ ο καιρός έχει γυρίσει. Ψιλόβροχο κι αέρας,
όπως το περίμενε από ώρα ο καπετάνιος, ειδοποιημένος
με τον ασύρματο από τα γρι γρι που τράβηξαν πιο πέρα.
Όχι, βέβαια, σπουδαία πράματα, μα όσο και να ’ναι σ’
εμποδίζουν στη δουλειά, σε κάνουν να βιάζεσαι.
Το μαγγάνι μαζεύει το τεντωμένο συρματόσχοινο,
σφίγγοντας το σάκο των διχτυών. Όλο το πλήρωμα
δουλεύει αυτή την ώρα. Άλλοι ανεβάζουν τα δίχτυα κι
άλλοι τα ταχτοποιούν στην πρύμη και στην πλώρη, όπως τα
φέρνει ο μαγγανάς, τινάζοντάς τα να φύγει το Θαλασσινό
νερό από πάνω τους.
Μια σκέψη είναι στο μυαλό του καθενός. Να δούμε τι θα
βγάλουμε απόψε, δεν φαίνεται πολύ το ψάρι. Αν κρατήσει
ο καιρός, μπορεί και να ξανακαλάρουμε.
VII
Σαυρίδια. Λιγοστή καλάδα. Καμιά εικοσαριά τελάρα, τα
υπολογίζει με το μάτι ο καπετάνιος πριν να τ΄αδειάσουν
ακόμα στο μεγάλο κάδο.
Δε φαίνεται ευχαριστημένος.
─ Να δεις άλλες φορές, μου κάνει, να μην έχουμε πού να
βάλουμε το ψάρι. Να βουλιάζει το καΐκι από το βάρος. Ας
είναι, τα ’χει αυτά η δουλειά μας. Ήταν και κείνα τα
δελφίνια που περάσαν κατά ώρα δέκα. Μπορεί να διώξανε
τα ψάρια.
─ Ξέρεις τι ψάρι τρώει ένα δελφίνι στην καθισιά του;
ρωτάει σε λίγο.
Δεν μπορώ να του δώσω απάντηση.
Ο καιρός δε λέει να στρώσει, όσο πάει χαλάει. Μέσα
στον Παγασητικό βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Για απόψε τελειώσαμε. Γυρίζουμε στον Πλατανιά.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
το εικαστικό και φωτογραφικό υλικό
είναι του Βασίλη Πολύζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου