Οδός Μαγνήτων '58

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
Οδός Μαγνήτων ’58

1

μικρές πρωινές ήττες
με γεύση ασπιρίνης
είναι φανερό
το δωμάτιο
-γεμάτο μπαγιάτικα όνειρα-
δε σε θέλει
στο δρόμο στέκεσαι
μπροστά στη τζαμαρία του φαρμακείου
ο ήλιος σημαδεύει λοξά
τις προθήκες με τα μπλε μπουκάλια
σημαδεύει το κενό
στο καφενείο του Καλαβρού
όπου αγίασαν οι πατεράδες μας
παίζοντας τον καφέ
σε ξερή και κολτσίνα
αν αποφύγεις το αναγνωστικό
της τρίτης του δημοτικού
τις νερομπογιές
και τις πένες καλλιγραφίας
θα συναντήσεις στο λιθόστρωτο
τη γυναίκα του Αρίωνος του κιθαρωδού
χοντρή με διάφανα εσώρουχα
κι ενδείξεις ξεραμένου έρωτα
στην αφράτη κοιλιά της
ψιθυρίζεται
ότι συχνά σηκώνει τα γόνατα
προς το ταβάνι
προς τον ταχυδρομικό υπάλληλο
προς τον πλανόδιο φωτογράφο
μπορείς να πάρεις και το χωματόδρομο
για τα χωράφια και τις ελιές
για το στεγνό ποτάμι
περιμένοντας τις κατεβασιές του χειμώνα
και την άνοιξη είναι βέβαιο
θα ’ρθουν στην ώρα τους
οι παπαρούνες και τα χαμομήλια
κι οι γριούλες στις αυλόπορτες
με τη συνέκδημο ορθοδόξου
και το ώριμο φλέμα στο στήθος
όπου να ’ναι θ’ ανοίξουν τα μονοπάτια
για τα σαρανταλείτουργα
για τις ολονυχτίες στο μοναστήρι
του Οσίου Θεωνά
κάποιοι θα ταξιδέψουν
στο απέναντι νησάκι
κι άλλοι δυστυχώς με τη νεκροφόρα
χωρίς να προλάβουν
τις γυμναστικές επιδείξεις των θηλέων


Οδός Μαγνήτων ’58

© Βασίλης Πολύζος 1962

Σημείωση: Το Οδός Μαγνήτων ’58 είναι το μόνο ποίημα
που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.
Είναι μια σπονδυλωτή σύνθεση από 8 ποιήματα γραμμένα
με φόντο (όχι ηθογραφικό, θέλω να πιστεύω) την πόλη του Βόλου
από τα μαθητικά μου χρόνια. Οι μόνες παρεμβάσεις σε σχέση
με το αρχικό κείμενο είναι το μονοτονικό, η αστιξία και η αλλαγή
του τίτλου (αρχικός τίτλος: μικρές πρωινές ήττες). Δημοσιεύω
σήμερα εδώ το πρώτο κομμάτι αυτής της σύνθεσης. Β.Π.

γυμναστικές επιδείξεις θηλέων
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

ηλιογραφήματα

ηλιογραφήματα*

ο Ήλιος ανατέλλων ως άστρον Al Aaraaf
o Ήλιος περιπατών επί πτερύγων ανέμων
ο Ήλιος φερόμενος υπό σμήνους Αγγέλων
ο Ήλιος αιωρούμενος εν τω Κήπω της Εδέμ
ο Ήλιος απαγγέλλων στίχους του ποιητού Ελύτη
ο Ήλιος ταξιδεύων είκοσι χιλιάδας λεύγας υπό την θάλασσαν
ο Ήλιος κραδαίνων αμφίστομον μάχαιραν
ο Ήλιος καταδιώκων τον Οθωμανόν εις Κοκκίνην Μηλιάν
ο Ήλιος διωκόμενος υπό αγέλης λύκων
ο Ήλιος αιμάσσων επί χειρουργικής κλίνης
ο Ήλιος φέρων φιλαρέσκως ακάνθινον στέφανον
ο Ήλιος επιδεικνύων στήθος σιλικόνης
ο Ήλιος εκλιπαρών αθώαν παιδίσκην
ο Ήλιος καταβροχθίζων την έντρομον Σελήνην
ο Ήλιος εκχέων επί την γην το σπέρμα αυτού
ο Ήλιος επαιτών ενέσιμον δόσιν
ο Ήλιος μειδιών εις τας αγκάλας Ονείρου
ο Ήλιος (εισ)δύων εντός ψηφιακού αιδοίου
________________
{Σημείωση: Στο video "Ο Άνθρωπος από τη Διζιλάνδη"
του Μηνά Ταταλίδη (δείτε το στο Google)
αφιερωμένο στον Βασίλη Πολύζο
το ποίημα αυτό διαβάζει ζωντανά ο εκδότης Βασίλης Χατζηϊακώβου
με τον χαρισματικό του τρόπο, αντικαθιστώντας τις λέξεις
"ο Ήλιος" με τις λέξεις "ο ίδιος"}
______________
*ηλιογραφήματα
18 εικόνες εκ του παιδικού άλμπουμ του E.A.Poe
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
ΕΡΙΦΥΛΗ, 1999

ο Ήλιος ανατέλλων ως άστρον Al Aaraaf
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2011
προς τιμήν του νεαρού φίλου ποιητή Edgar Allan Poe

Τρία χάικου: νυν / και / αεί - σκοτωμένη μέρα

νυν

βάζω σε ταψί
τη σκοτωμένη μέρα
να ξεματώσει

και

πίσω απ’ τη μάσκα
καλού κακού θα κρύψω
μια προσωπίδα

αεί

ανοίγουν δρόμους
κάτω απ’τη φυλακή μου
οι αρουραίοι

νυν/και/αεί
τρία χάικου από το Ηλιακό ποδήλατο
του Βασίλη Πολύζου
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

σκοτωμένη μέρα
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /4/ κόκκινοι κύκλοι στο σκοτάδι

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (4)
(το κείμενο της ταινίας}
© Βασίλης Πολύζος 1985

VIII

Οι ψαροπούλες πίσω μας
χάνονται μες στη θάλασσα.

Μόνο οι λάμπες τους υπάρχουν
κόκκινοι κύκλοι
που χορεύουν στο σκοτάδι.

ΙΧ

Φτάνουμε στο λιμάνι ώρα 3 το πρωί. Αρχίζει το
ξεφόρτωμα. Τα ψάρια θα φύγουν από δω για
Βόλο με το φορτηγό.
Η βροχή έχει σταματήσει. Ο Πλατανιάς κοιμάται.
Μόνο ένα καφενεδάκι στο μώλο έχει ανοιχτά ακόμη τα
φώτα του, να πιούν μια λεμονάδα οι ναυτικοί μόλις
τελειώσουν το ξεφόρτωμα.

Χ

Πρωί
μόλις φανεί ο ήλιος
και σηκωθούν οι ρόδινοι αχνοί του απόβροχου
απ’ τα βουνά ένα γύρω
θ’ αστράψει η θάλασσα καθρέφτης
ως την άκρη του ορίζοντα.

Πάνω της θα γλιστράν οι ψαροπούλες
ρίχνοντας ίσκιους στ’ ακυμάτιστα νερά
μικρά γαλάζια όνειρα.

Τα ψαροκάικα θ’ αρχίσουν πάλι να ετοιμάζονται
κι από τις τέσσερις το απόγευμα θα φύγουν ένα ένα.

Μπήκε ο Ιούλης
ο μήνας ο θαλασσινός.

Κι όσο κρατάνε τα σκοτάδια
κι οι νύχτες είναι αφέγγαρες
βγαίνουν τα γρι γρι στο ψάρεμα।

ΤΕΛΟΣ
Βασίλης Πολύζος, Ιούλης 1985

Οι φωτογραφίες २ και 3(από πάνω προς τα κάτω)
είναι από τα καρε της ταινίας
Η φωτογραφία κάτω είναι από το ξεφόρτωμα
των ψαριών στον Πλατανιά (αρχείο μου)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Βασίλης Πολύζος, Αύγουστος 2011

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /3/ «ξέρεις τι ψάρι τρώει ένα δελφίνι στην καθισιά του;»

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (3)
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985

V

─ Τα δίχτυα αυτά, λέει ο Γιάννης, είναι για μικρά ψάρια.
Γαύρο, σαρδέλα, σαυρίδι και τα ρέστα. Γι’ αυτό οι τρύπες
τους είναι μικρές, να μην ξεφεύγει το ψάρι. Το δίχτυ που
βλέπεις ζυγίζει χίλια κιλά. Εξήντα οργιές πλάτος, τρακόσες
σαράντα μάκρος. Τώρα που κάναμε συνεταιρισμό μπο-
ρούμε και τ’ αγοράζουμε πολύ φθηνότερα. Παλιότερα
μας στοίχιζαν μια περιουσία.

Τα δίχτυα, με τα μολύβια στη μιαν άκρη και τους
φελλούς στην άλλη, κατεβαίνουν στο νερό σαν φράχτης.
Όση ώρα πέφτουν τα δίχτυα, το καΐκι κάνει μανούβρες, να
τα φέρει κύκλο, να κλείσουν ολόγυρα τα ψάρια, εκεί που
έχουν συναχτεί θαμπωμένα από τις λάμπες.

VI

Στο μεταξύ ο καιρός έχει γυρίσει. Ψιλόβροχο κι αέρας,
όπως το περίμενε από ώρα ο καπετάνιος, ειδοποιημένος
με τον ασύρματο από τα γρι γρι που τράβηξαν πιο πέρα.

Όχι, βέβαια, σπουδαία πράματα, μα όσο και να ’ναι σ’
εμποδίζουν στη δουλειά, σε κάνουν να βιάζεσαι.

Το μαγγάνι μαζεύει το τεντωμένο συρματόσχοινο,
σφίγγοντας το σάκο των διχτυών. Όλο το πλήρωμα
δουλεύει αυτή την ώρα. Άλλοι ανεβάζουν τα δίχτυα κι
άλλοι τα ταχτοποιούν στην πρύμη και στην πλώρη, όπως τα
φέρνει ο μαγγανάς, τινάζοντάς τα να φύγει το Θαλασσινό
νερό από πάνω τους.

Μια σκέψη είναι στο μυαλό του καθενός. Να δούμε τι θα
βγάλουμε απόψε, δεν φαίνεται πολύ το ψάρι. Αν κρατήσει
ο καιρός, μπορεί και να ξανακαλάρουμε.

VII

Σαυρίδια. Λιγοστή καλάδα. Καμιά εικοσαριά τελάρα, τα
υπολογίζει με το μάτι ο καπετάνιος πριν να τ΄αδειάσουν
ακόμα στο μεγάλο κάδο.
Δε φαίνεται ευχαριστημένος.
─ Να δεις άλλες φορές, μου κάνει, να μην έχουμε πού να
βάλουμε το ψάρι. Να βουλιάζει το καΐκι από το βάρος. Ας
είναι, τα ’χει αυτά η δουλειά μας. Ήταν και κείνα τα
δελφίνια που περάσαν κατά ώρα δέκα. Μπορεί να διώξανε
τα ψάρια.
─ Ξέρεις τι ψάρι τρώει ένα δελφίνι στην καθισιά του;
ρωτάει σε λίγο.
Δεν μπορώ να του δώσω απάντηση.
Ο καιρός δε λέει να στρώσει, όσο πάει χαλάει. Μέσα
στον Παγασητικό βρέχει καρεκλοπόδαρα.
Για απόψε τελειώσαμε. Γυρίζουμε στον Πλατανιά.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

το εικαστικό και φωτογραφικό υλικό
είναι του Βασίλη Πολύζου

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987) /2/ η μοναξιά του λαμπαδόρου

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (2)
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985

{Απαραίτητη διεκρίνιση:
Οι φωτογραφίες του Βασίλη Πολύζου που παρουσιάζονται
από το προσωπικό του αρχείο σε τούτο το μπλογκ,
καθώς και στο μπλογκ Διζιλάνδη κατά καιρούς
και σε συνάφεια προς τα κείμενα των αναρτήσεων,
δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τις φωτογραφίες
συνονόματων, που προβάλλονται
σε διάφορες φωτογραφικές λέσχες (Μεσολογγίου,
Θεσσαλονίκης, Πανοράμιο κλπ κλπ κλπ),
ούτε ο ίδιος, προφανώς, με τους κατά πάντα
άξιους αυτούς συνεπώνυμους.
Αυτά για να μην μπερδευόμαστε και
προς άρσιν κάθε σύγχυσης.
Βασίλης Πολύζος, συγγραφέας}

ΙΙΙ
Το Πήλιο απλώνεται –ένα μπράτσο στο Αιγαίο-
κλείνοντας στον κόρφο του τον Παγασητικό.
Κι εκεί κοντά στην κλείδωση του αγκώνα
το ψαροχώρι ο Πλατανιάς
λιμάνι απάνεμο να πιάνουν τα καΐκια,
έχει τη Σκιάθο αριστερά
κι αντίκρυ του την Εύβοια.

Ώρα νωθρή –απομεσήμερο.
Στα μαγαζιά αποφάγανε οι πελάτες
μα δεν κουνάν απ’ τις καρέκλες τους
κάτω απ’ τις απλωμένες τέντες
κοιτάζοντας πέρα τη θάλασσα
τις ψαροπούλες που γλιστράν στο διάφανο νερό
αφήνοντας μικρούς γαλάζιους ίσκιους πίσω τους
καθώς τις κουμαντάρει με κουπί ο λαμπαδόρος
νά ’ρθουνε δίπλα στο καΐκι.

Σε λίγο τα γρι γρι θ’ αρχίσουνε να βγαίνουν.
Στερνό θα βγει το πιο μεγάλο, ο «Κωσταντίνος»,
είκοσι τρία μέτρα πλώρη-πρύμη
πλήρωμα δώδεκα νομάτοι
κι ο καπετάνιος δεκατρείς.

Φτιαγμένο το σκαρί του από ιρόκο
ξύλο αφρικάνικο
που δυναμώνει μέσα στο νερό και σφίγγει
- παράπονο δεν έχει ο καπετάνιος
απ’ όταν το αγόρασε μισό μισό με τον με τον μικρότερο αδερφό του
Δώδεκα χρόνια τώρα
δε χρειάστηκε μεγάλο μερεμέτι
καμιά φορά μονάχα να του καθαρίσουνε τα ύφαλα
στον ταρσανά που είναι απέναντι στο Βόλο,
στα Πευκάκια.

ΙV

Τραβάμε απάνω το σανίδι.
Φεύγουμε.

Τραβάμε ανάμεσα Εύβοια και Σκιάθο. Πίσω οι δυο
βάρκες , με τις λάμπες τους, κυλάν στ’ αυλάκι που χαράζει η
καρίνα.
Στο καΐκι η δουλειά γίνεται συντροφικά, μπορείς να πεις
και δυο κουβέντες με τους άλλους, εκεί που μπαλώνεις τα
δίχτυα, να ζητήσεις ένα τσιγάρο, αν ξέμεινες.
Μα ο λαμπαδόρος, καθισμένος κατάχαμα στη βάρκα
του, υπομονεύει αμίλητος, ώρες ατέλειωτες, παρέα με τις
σκέψεις του μονάχα.
Αφήνουμε δεξιά μας το Ποντικονήσι, με το μικρό του
φάρο μια σβηστή πυγολαμπίδα.
Δυο γλάροι που μας πήραν το κατόπι, χαράζουν κύκλους,
κόντρα στον ήλιο, με τις φτερούγες τους πορφυρωμένες.
Όρθιος στη γέφυρα ο καπετάνιος, έχει το μάτι στο
ραντάρ.
Ρίχνουμε άγκυρα.
Στις βάρκες τους οι λαμπαδόροι ξυπνάν από το λήθαργο.
Δουλειά τους τώρα να φουντάρουν, για να πιάσουνε τα
ρεύματα.
Ηλιοβασίλεμα.
Οι μηχανές σβηστές. Απόλυτη γαλήνη.
Θέλουμε ώρα ακόμη ώσπου να ρίξουμε τα δίχτυα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

οι φωτογραφίες 2 και 3 (η μοναξιά του λαμπαδόρου)
είναι από τα καρέ της ταινίας

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια (ΕΡΤ 1 1985, 1986, 1987)

Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Το ντοκιμαντέρ Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
γυρίστηκε μετά από πρότασή μου το Μάη του 1985
για λογαριασμό της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
και προβλήθηκε από την τηλεόραση της ΕΡΤ 1 το καλοκαίρι
του 1985, ξανα τον Ιούλιο του 1986 και για τρίτη φορά στις
26 Ιουλίου 1987.

Δημοσιογραφική επιμέλεια, σενάριο, αφήγηση: Βασίλης Πολύζος
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Λάκης Κυρλίδης
Μοντάζ: Σπύρος Ανακτορίδης
Σκηνοθεσία: Κώστας Φωτόπουλος

Το θέμα του ντοκιμαντέρ αυτού (Ψαρέματα με γρι γρι
στον Παγασητικό και πιο έξω) το έβλεπα ως ένα από μια
σειρά θεμάτων που ένιωθα πως χρωστούσα στο Βόλο και
το Πήλιο, όπως τα έζησα στα μαθητικά μου χρόνια.
Έτσι, έγραψα στο διάστημα 1984-1986, (μαζί με κάποια
μικρότερα για τον ίδια περιοχή, καθώς και με 40 περίπου άλλα
με αντικείμενο πάντοτε την ανάγνωση του ελληνικού χώρου}
τα κείμενα για τα ντοκιμαντέρ «Μπαλάντα για το Τρενάκι του
Πηλίου», «Η Κίτρινη Αποθήκη», «Τα 24 Χωριά», «Βολος, μια
πόλη θυμάται» και τα «Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια» (το
Πηλιορείτικο Κουιντέτο, όπως τα βάφτισα ως σύνολο}, με υλικό
απόλυτα οικείο και ζωντανό μέσα μου και με εκείνο που
φανερωνόταν ως δια μαγείας στη διάρκεια των γυρισμάτων.
Βασίλης Πολύζος, 8 Αυγούστου 2011


Μικρά Θαλασσινά Φεγγάρια
(το κείμενο της ταινίας}
©Βασίλης Πολύζος 1985

Από Μάρτη μέχρι Νοέμβρη
όσο κρατάν τα σκοτάδια
κι οι νύχτες είναι αφέγγαρες
βγαίνουν στο ψάρεμα τα γρι γρι.

Οι λάμπες τους
μικρά θαλασσινά φεγγάρια
μια πιθαμή πάνω απ΄ το νερό
πλανεύουν με το φως τους
το γαύρο
τη σαρδέλα
τον κολιό
τη γόπα
τη μαρίδα.
Κι έτσι όπως παν κοπαδιαστά
τα σέρνουν θαμπωμένα μες στον κύκλο τωνδιχτυών.

Μπορεί και κάνα θράψαλο
να μπερδευτεί μαζί τους
εκεί που καταπίνει ένα τόσο δα σαυρίδι
και να βρεθεί παρέα στην ψαροκασέλα.

II
Στο λιμάνι του Βόλου
τα γρι γρι ετοιμάζονται να βγουν.

Δεκαεφτά τον αριθμό
άλλα εδώ, τα υπόλοιπα στον Πλατανιά
καθένα με τις ψαροπούλες του
θ’ αρχίσουν από ώρα τέσσερις τ’ απόγευμα να φεύγουν
ένα ένα
τραβώντας ανοιχτά στον Παγασητικό
κι άλλα πιο πέρα
κατά Αλόννησο, Σκόπελο, Σκιάθο
μπορεί ακόμη
κι απάνου μέχρι τη Χαλκιδική.

Το ψάρι είναι όπου το βρεις
δε στέκεται ακίνητο να το τρυγήσεις.

Τα ψαροκάικα
τρίζουν νωχελικά στις δέστρες τους
ιδρωμένα από τη ζέστα του μεσημεριού
αναπνέοντας λαδομπογιά και πίσσα.

Γερά σκαριά
φτιαγμένα στο Πέραμα ή στη Θάσο
με ονόματα απαράλλαχτα όπως τον παλιό καιρό
-«Γοργόνα», «Καπτα-Στεφανής», «Η Παναγιά Μαζί Μας».

-Καλή ψαριά!
τσουγκρίζουν οι ψαράδες τα μικρά ποτήρια τους
καθισμένοι ώρα 12 στους καφενέδες της παραλίας
να πάρουν μιαν ανάσα
πίνοντας μικρές γουλιές το ούζο
με προσφάι δυο θρούμπες κι έναν τσίρο
λιγομίλητοι
καθένας με τις έγνοιες του.

Σκέφτονται και τον καιρό
που ’ναι ακόμα ύποπτος
δεν το ’χει τίποτε το βράδυ να γυρίσει
να φέρει κάνα ξαφνικό μπουρίνι
να πάει τζάμπα ο κόπος τους.

-Καλή ψαριά!
ξανατσουγκρίζουνε τα ρακοπότηρα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

καλοκαιριάτικες ρίμες για τον Αχιλλέα μου

άλυτο

με το μυαλό μου χύμα
μετρούσα και μετρούσα
και νά βρω δε μπορούσα
πώς κάνει ΈΝΑ βήμα
η σαρανταποδαρούσα

άλυτο
από τα στιχάκια του Βασίλη Πολύζου
2002-2011

ο Αχιλλέας μου
ένα σκίτσο του Βασίλη Πολύζου
2011

ρίμες για το καλοκαίρι / κοιτάγματα

κοιτάγματα
(σχεδόν μυθιστόρημα σε 10 στίχους)

καθότανε επάνω
σε μια κουρελού
και κοίταζε το Μάνο
που κοίταζε τη Λου
που κοίταζε τον Πάνο
που κοίταε τη Ραλλού
που κοίταζε το Θάνο
που κοίταε τη Μαλού
που κοίταζε ένα νάνο
που κοίταζε αλλού

παραλλαγή με σχεδόν συνώνυμα

καθότανε επάνω
σε μια κουρελού
και μπάνιζε το Μάνο
που έκοβε τη Λου
που μάτιαζε τον Πάνο
που εστίαζε στη Ραλλού
που τα 'ριχνε στο Θάνο
που 'γνεφε στη Μαλού
που κοίταζε ένα νάνο
που 'παιρνε μάτι αλλού

κοιτάγματα
του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή Φρόκαλα ή Frolicks
2001

ρίμες για το καλοκαίρι
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2004