Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

αγρυπνία


.
.............αγρυπνία
.......
.........................Στη Μαρία Ρ.

ανεβάζοντας το σκοτάδι σου ένα κλικ
ο κουτσός λοστρόμος
βγήκε από τη σχολική σου κασετίνα
κόλλησε στον καθρέφτη το πρόσωπό του
ίδιο με το ένα τέταρτο του φεγγαριού
μια ρεκλάμα του περασμένου αιώνα
με μήνυμα ενοχής μισοσβησμένο
ίσως για το ταξίδι στο St Petersburgh
που δεν έγινε ποτέ καθώς
η μητέρα σου είχε ξεχάσει το χαμόγελό της
στο κάτω συρτάρι της κονσόλας
μαζί με την πούδρα tokalón

μετά τη δεύτερη ειδοποίηση του ρολογιού
ανεβαίνουν τη σκάλα οι ψίθυροι του δάσους
κι η βροχή άλλων ημερών
τριποδίζει στην υδρορρόη
κρατώντας την ανάσα σου μετέωρη
μπροστά στους προβολείς
μέχρι ν’ ακούσεις τα βήματά σου
ν’ απομακρύνονται στο βάθος του τούνελ

την τελευταία στιγμή δεν πρόλαβες.
ο δρόμος πέρασε βιαστικά
απ’ την παιδική σου γειτονιά
τραβώντας προς άγνωστη κατεύθυνση
μ’ έναν μοναδικό επιβάτη
κοιμισμένο στο πίσω κάθισμα

είναι τόσο επικίνδυνο
να μελετάς μιαν άδεια πόλη
ώρα 2 π.μ.

αγρυπνία, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή
Ηλιακό ποδήλατο
εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Girl, ια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

10 σχόλια:

Despina είπε...

... τόσο επικίνδυνο
αλλά σε εξιτάρει
όπως και οι στίχοι σου που με αγωνία περιμένεις ν΄ακούσεις τον επόμενο...

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αρκεί ο δρόμος να τραβάει πάντα προς άγνωστη κατεύθυνση. Γιατί υπάρχουν δρόμοι και δρόμοι!
Δέσποινα, σ' ευχαριστώ.
Βασίλης

Λίτσα είπε...

να και οι πληγές που λέγαμε....

καλησπέρα κι από δω..

meril είπε...

και τι τρέχει να προλάβει κανείς;
μια παιδικότητα που κρατά κανείς πεισματικά
σε παλιά θυμητάρια;
(και κείνη την tokalon που τη θυμήθηκες...)

τι λάθος...
"την τελευταία στιγμή δεν πρόλαβες.
ο δρόμος πέρασε βιαστικά
απ’ την παιδική σου γειτονιά"


την καλησπέρα μου

Dizziland Reporter είπε...

Λιγόλογο το σχόλιο, Αρετή, αλλά από το ολότελα...
Λοιπόν, Areti, στείλε μου ένα ποίημά σου και θα σου στείλω το Arundel 2, που δεν το έχει δει ανθρώπου μάτι ως τώρα!
Αιμ

Dizziland Reporter είπε...

Ευαίσθητη Meril!
H tokalón! Θυμητάρια της μάνας μου από τα νεανικά της χρόνια. Μια κασετίνα με δυο χαλασμένα χρυσά ρολογάκια, φιλντισένια κουμπιά, φωτογραφίες σέπια των γονιών της και τέτοια. Και ένα κυλινδρικό, χαρτονένιο κουτί από πούδρα tokalón, άδειο, μα γεμάτο από την ευωδιά της.
Αιμ

Λίτσα είπε...

το Arundel 2 ευπρόσδεκτο!

όσο για μένα..δεν είμαι ποιήτρια, καρδιά μου!!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αρετή, γράφεις. Τα διαβάζω στο νετ.
Λοιπόν, αν στείλεις, θα λάβεις.
Χέρι με χέρι. Zug um Zug, γερμανιστί. Ξέχασα. Δεν ξέρεις γερμανικά. Δε χάνεις και τίποτε!
Β.

ΜΑΡΙΑ Ρ. είπε...

είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να μελετάς άδεια "πόλη"

Ευχαριστώ σας αγαπητέ μου Βασίλειε

Φιλώ σας :):)

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Η πόλη μου στα πόδια σας, Μαρία Ρ.
Και το ταξίδι ως το St Petersburg!
Kisskiss
B.