Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη·
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό ’ς το πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μέσ’ ’ς της καρδιάς τα φύλλα
γλυκειά η Ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.
Διονύσιος Σολωμός
εικόνα
στο πρόσωπο τ’ αέρι
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου