οι αγιάτρευτες πληγές των ποιητών

διστακτικό πρωινό

ο Αιμίλιος κάθισε στο τραπέζι παρέα με δυο κέρινα

ομοιώματα απ’ το Μουσείο της Madame T. φροντίζοντας

να μην κρεμάσουν τις φάτσες τους κοντά στο τζάκι


― λυπάμαι, είπε, δεν έκανα καμιά ετοιμασία, έχω μόνο

μια χαρτοσακούλα χάικου κι αυτά μπαγιάτικα, μπορώ

να σας βγάλω και λίγο φεγγάρι απ’ το ψυγείο, φοβάμαι

πως ίσως θα ’χει λήξει

σωπαίναμε

ένα σαλιγκάρι

μετρούσε με ανεξάντλητο σάλιο

το τζάμι

― τις Κυριακές, είπε, βρέχει αδιάκοπα στον αντικρινό

περιστεριώνα κι όταν σχολάει ο θυρωρός

χτίζει πίσω του την εξώπορτα

ένα γυμνό κορίτσι

διέσχισε τον κήπο αστραπιαία

καβάλα σε ηλιακό ποδήλατο

― γελάω, είπε, στρίβοντας σε τσιγαρόχαρτο ψιλοκομμένη,

μυρωδάτη ρίμα, με τις αγιάτρευτες πληγές των ποιητών,

η τραγωδία τους είναι μίμηση  - κι όχι σπουδαία



Βασίλης Πολύζος
διστακτικό πρωινό
Ηλιακό Ποδήλατο
ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2003

Unicorn and Lady
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2010