ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ / τσίρκο

Βασίλης Πολύζος
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ

δεν έχει θέση πια για μας

στα φύλλα της ελιάς

δεν έχει θέση στα κοχύλια

που άλλοι κρατάνε στις παλάμες τους

και πότε πότε τ’ ακουμπάν στο αυτί τους                 

ακούγοντας κατά πως λένε

μακρινές θάλασσες

είμαστε άνθρωποι ολιγαρκείς

ας είχαμε τουλάχιστον κάθε πρωί

το τραγούδι μιας καφετιέρας

και τον καπνό τσιγάρου σέρτικου

αναθρώσκοντα

και θα μπορούσαμε ίσως να σηκώσουμε

αυτόν τον ουρανό που ολονυχτίς

χτυπούσε πέρα δώθε πέρα δώθε

σαν καραβόπανο σκισμένο

τώρα που μετακόμισε το τσίρκο

κι έμεινε μόνη ξεχασμένη στο κλουβί της

μια γέρικη μαϊμού

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΘΕΣΗ
από τα ποιήματα ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003

τσίρκο
μετείκασμα του Βασίλη Πολύζου 2012

Panopticon 30

Ανταπόκριση από τη Διζιλάνδη
Τριάντα ανθρωπομάντρες πρόκειται να εγκατασταθούν
σε ειδικά επιλεγμένους χώρους της Διζιλάνδης, μας πληροφορεί
από τη μακρινή αυτή χώρα ο ανταποκριτής μας Αιμίλιος Βλόγερ.
Οι τεχνικοοικονομικές μελέτες για το μεγαλεπήβολο αυτό
εγχείρημα ελπίζεται ότι θα ολοκληρωθούν σύντομα.

Διεθνή εντύπωση έχει προκαλέσει η χθεσινή παρέμβαση
στο όλο ζήτημα του Βρετανού φιλοσόφου και οικονομολόγου
Jeremy Bentham, εκ μέρους της ΜΗΚΥΟ "Ο Άλλος Κόσμος".
- Ας μην κοπιάζουν για τα αρχιτεκτονικά σχέδια, δηλώσε
σε αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στον Αιμίλιο.
Τους προτείνω αφιλοκερδώς το Panopticon μου. 
Εικόνα επάνω:
Η μάντρα PANOPTICON του Jeremy Bentham (1748-1832).

ανιχνευτές μετάλλου / fertility

ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥ
του Βασίλη Πολύζου

γυρεύαμε
τενεκεδένιες φωνές
σε παλιά βιβλία
σε σιωπηλές κάμαρες

αύριο
θα φύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του

στην άδεια στοά
μας περίμενε
το αχυρένιο στρώμα του ζητιάνου
ο σκύλος του
το ακορντεόν
ζεστό ακόμα από το χέρι του
με μουσικές απείραχτες
από το θάνατο

αύριο
θα φύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του

γέλια
σα μακρινές αστραπές
με διάθεση φιδιού
ερωτήσεις
που σχίζονταν στα δύο

αύριο

θα φύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του

τι γυρεύω
ανάμεσα στα πρόσωπα της φλόγας
γεμάτος αγάπη
γεμάτος μίσος
συναρμολογώντας

χίλια κομμάτια που δεν κάνουν
ένα σώμα;

αύριο
θα φύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του

μας τραβούσε το σίδερο
κι η σπορά που δεν ξέραμε
τα κάτασπρα κόκαλα
στην αμμουδια

αύριο
φεύγουμε για την Τροία
κι ο Αχιλλέας θα πρέπει
να προσέχει τις φτέρνες του

ΑΝΙΧΝΕΥΤΕΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥ
από τη συλλογή
Επιστροφή στη Διζιλάνδη
© Βασίλης Πολύζος 2003-2004

fertility
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2012

Η Μυρσίνη στο Πήλιο

         η Μυρσίνη  στο Πήλιο
                                    αφιέρωση

Πρωί πρωί,  στο σύθαμπο,
πριν ανατείλουν τα τριαντάφυλλα,
ο κήπος άνοιξε πανιά κι αρμενίζει για το Τρίκερι.

Στο γύρισμα του δρόμου με τις μουσμουλιές
χάθηκε ως δια μαγείας η λιγνή σιλουέτα της Μυρσίνης.

Ο ήλιος δεν πρόλαβε να δει το πρόσωπό της
στη μαρμαρένια κούπα της κρήνης˙

τα κοτσύφια δεν πρόλαβαν να διαλαλήσουν
την ομορφιά της σε μέλος φρύγιο˙

ο λαϊκός ζωγράφος δεν πρόλαβε να διυλίσει
το εξαίσιο φως που κρύβονταν στις φυλλωσιές της˙

πρόλαβε μόνο την ορθρινή ταραχή των περιστεριών
και μια βιολετιά γραμμή στην κορφή του ελαιώνα.

η Μυρσίνη στο Πήλιο
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
ΕΡΙΦΥΛΗ 1999

η Μυρσίνη
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2011

Βασίλης Πολύζος, mode retro / Lady G.

     mode retro

                                στην Κυρία Κ.Π.

Κρινόλευκη νεράιδα, πυργοδέσποινα,

της έστειλε απ’ την Κύπρο τετραβάγγελο

κι ένα προσευχητάρι ο κύρης της

να τη φυλά από μάτι κι απ’ τον πειρασμό

τι αυτός θα λείψει χρόνους δέκα-δώδεκα

μακριά στους Άγιους Τόπους, στα Ροσόλυμα

θα πολεμάει τον Τούρκο και τον Σαρακηνό.

Σ’ ολόχρυση κασέλα η λαίδη τα ’κλεισε

και πάει στον καλαμιώνα και στον ποταμό

να λούσει τα μαλλιά της με ροδόνερο

να πλύνει το κορμί της με μοσκοσάπουνο.

Τη βλέπει ο γερακάρης, ο κυνηγός:

-Κυρά μου και μιλαίδη κι αφέντρα μου

που λούζεις τα μαλλιά σου με ροδόνερο

που πλένεις το κορμί σου με μοσκοσάπουνο

χίλια χρυσά δουκάτα για ένα σου φιλί.

-Λεβέντη, τα δουκάτα τ’ αντρός μου πέμψε τα

που πολεμάει τον Τούρκο και τον Σαρακηνό

κι έλα στην κάμαρή μου τα μεσάνυχτα

να βρούμε πού φυτρώνει τ’ αγαπόχορτο.

mode retro, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου

από το βιβλίο DIZZILAND, εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001

Lady G.

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2012

Αιμιλίου Dicta, Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Ρώτησαν πρωί πρωί τον Αιμίλιο, αν έχει κάποιο σχόλιο
για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
̶ Μένουν οι υπόλοιπες 365 μέρες φέτος για την ποίηση, είπε.
Ας πάει και μία στράφι!

trampolino ιθυφαλλικόν / λίμπιντο μιάς μπασκετμπολίστριας πριν από το κάρφωμα

trampolino

ιθυφαλλικόν

 Βασίλη//

Βασίλιεβιτς//
καρδούλα  μου//
λαχανιάζει//
στ’ αυτί μου//
η Κόμισσα//
Καρένινα//
Βασίλη //
Βασίλιεβιτς//
καρδούλα  μου//
δε μου ’τυχε//
άλλη//
φορά//
εδώ//
στ’ Απέννινα//

trampolino ιθυφαλλικόν,
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη συλλογή DIZZILAND, εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001

λίμπιντο μιας μπασκετμπολίστριας
πρίν από το κάρφωμα
εικααστικό του Βασίλη Πολύζου 2012

περί χρόνου σκιάς

περί χρόνου σκιάς

αυτές οι φωτογραφίες

κρατούν στα μάτια τους το φως

άλλων ημερών

μπορείς να τις ανοίξεις μέχρι εννιά φορές

σα ρώσικες κούκλες

έρχεται ώρα

που λύνονται οι αρμοί των δέντρων

οι δρόμοι γίνονται ασημένιοι

τα νερά ημερώνουν

και τότε ως δια μαγείας

ανατέλλει στην προκυμαία

πάλλευκο

το ατμόπλοιον Κύκνος
κι οι επιβάτες στο κατάστρωμα

άφαντοι μισό και πλέον αιώνα

μου γνέφουν ξεχασμένες καρτ ποστάλ

μ’ όλα τα χρώματα της ίριδος

έρχεται ώρα

που εικόνες ανερμήνευτες

στοιχειώνουν τις βιτρίνες

της παλιάς πόλης

της ευδαίμονος

πασπαλισμένες με χρυσόσκονη

που σήκωναν τα κάρα

παναγίες μαγδαληνές

ντυμένες με ζoρζέτα και δαντέλα σέπια

δεν είμαι άξιος να λύσω τους ιμάντες

της σιωπής τους

μπορούν να τις διαβάσουν

μόνο τα παιδιά

και οι αγράμματοι

Βασίλης Πολύζος
περί χρόνου σκιάς
από τα ποιήματα προς ρωμαίους
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003

photo above: The Shadow of Time
by Vassilis Polyzos

Flamenco / Βερόνικα

\

   Flamenco

όταν ξεχάσουμε
όλες τις δοσμένες λέξεις
και λογιστούμε
πτωχοί τω πνεύματι
θ’ αξιωθούμε απέναντι
στην αγριεμένη θάλασσα
ανεμίζοντας μια κάπα ταυρομάχου
ν’απαγγείλουμε
το πρώτο μας ποίημα

ω βερόνικα
φεγγάρι ηδονικό

σ’ ακολουθώ
στη μοναξιά της νύχτας
σε δρομάκια που τρεμοσβήνουν
σε ψευδαισθήσεις μικρές
σαν κόκκους σιναπιού

βερόνικα
γυμνή κιθάρα
στις ριπές του flamenco
θα σου απαγγείλω
την ευπρέπεια της φλόγας
θα σου απαγγείλω
τα χρώματα των στεναγμών
θα σου απαγγείλω
το θάνατο ενός τριαντάφυλλου

Flamenco
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από το βιβλίο Κρεολή Σελήνη
εκδ. Απόπειρα 2010

Βερόνικα
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2012

λιτανεία

       λιτανεία

Κυριακή των Μακαρισμών, περί τα τέλη
του μηνός Ανθεστηριώνος, μνημονεύαμε
τους πήλινους προπάτορες που φώλιαζαν
από αιώνων στη σοφίτα παίζοντας
στα ζάρια ξεχασμένες προφητείες
καπνίζοντας αρειμανίως˙ μνημονεύαμε
το λουλακί τραγούδι της αυλόπορτας
και τις μηλιές που ανοίγανε τα μάτια τους
την ώρα που ’μπαινε στα σπίτια η Περσεφόνη
μ’ ένα κλωνί ασφόδελο στο χέρι της
να μυρώσει τα κλειστά βλέφαρα των νηπίων˙
μνημονεύαμε τις μικρές αράχνες που κεντούσαν
σταυροβελονιά τις ρυτίδες των αγίων.

Ήταν η μέρα που οι χωματόδρομοι
δεξιά-ζερβά κρατώντας μια κορδέλα ασβέστη
κατέβαιναν παρέα στην ακροθαλασσιά
να ρίξουν στα νερά τον Επιτάφιο˙
κι ύστερα γύριζαν τα βήματά τους
κατά τους λόφους των νεκρών Κενταύρων
ανεβαίνοντας τις νεροσυρμές των αηδονιών
ν’ ανασάνουν τη μολόχα και το χαμομήλι.

Εν τόπω χλοερώ κατασκηνώσαμε
ώρα μεσημεριού που ο ήλιος φωτογράφιζε
την Ιφιγένεια ολόγυμνη, ασάλευτη
πάνω στο κούτσουρο του μακελλάρη.

Βασίλης Πολύζος
λιτανεία
DIZZILAND
εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2001

εικόνα: ξεχασμένες προφητείες 
φωτο Βασίλης Πολύζος 1979

Μιλώ τη γλώσσα της αφής / κατιούσα αρμονία

μια δευτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*           (το πέμπτο ποίημα)

            5

Μιλώ
Τη γλώσσα της αφής
Τη γλώσσα της οσμής
Είπε
Την ονειρόγλωσσα του υπογάστριου
Εγώ
The clown’s clone alone
Ο κρεμασμένος σαν ασπρόρουχο στον άνεμο
Ξερός
Ο rapper καμηλιέρης
Un uomo piccolo piccolo

Τα χέρια σου με έπλασαν
Είμαι το Αγκάθι του Θανάτου
Είμαι η Πηγή του Άδη
Είπε
Αι χείρες σου εποίησάν με
Και έπλασάν με

Νιώθοντας κύμα σκαλισμένο σε σαρδόνυχα και γιασεμί
Νιώθοντας ειδώλιο υφασμένο από σκότος και μετάξι
Νιώθοντας σβησμένο αέτωμα
Νιώθοντας νεκρότατη παλάμη
Νιώθοντας σπέρμα σε λευκή απεραντοσύνη
Νιώθοντας ψιθυριστά
Το sotto voce άγγιγμα της ηδονής
Την κατιούσα αρμονία της σιωπής

 

Μιλώ τη γλώσσα της αφής
ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
από τη δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*
της συλλογής η δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*
και άλλα αμφίδρομαεκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008

κατιούσα αρμονία 
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2004

Αναδρομές: Θέλει Αρετήν και Τόλμην η Ελευθερία (6), ΕΡΤ 1, 23.11.1986

{Σημείωση (σύνδεση με τα προηγούμενα)

Η ταινία-ντοκιμαντέρ Θέλει Αρετήν και Τόλμην
η Ελευθερία γυρίστηκε για λογαριασμό
της εκπομπής Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα
το φθινόπωρο του 1986 και προβλήθηκε από
την τηλεόραση της ΕΡΤ ως αφιέρωμα στην ημέρα
της Εθνικής Αντίστασης, στις 23 του Νοέμβρη 1986
(δείτε το σχετικό, αναλυτικό δημοσίευμα στη
Ραδιοτηλεόραση, τεύχος 875, 22-28 Νοεμ. 1986,
που δημοσίευσα στην πρώτη ανάρτηση του θέματος αυτού
σε τούτο το ιστολόγιο 23.11.2011).

Συντελεστές της ταινίας:
Σενάριο και σκηνοθεσία: Βασίλης Πολύζος
Κάμερες: Σ. Μιχαλόπουλος, Δ. Μπασκάκης, Π. Μαρινόπουλος
Ηχολήπτης: Α. Κολλιός
Μοντάζ: Γ. Φωτεινάκης
Μιξάζ: Γ. Ελματζόγλου
Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Πολύζος
Εικαστικός σύμβουλος: Μάνος Στεφανίδης

Όπως σημειώνεται και στο δημοσίευμα της Ραδιοτηλεόρασης
ο πόλεμος, η κατοχή και η αντίσταση δίνονται αποκλειστικά
μέσα από το εικαστικό υλικό της εποχής, που έτσι στην πρώτη
ανάγνωσή του, λειτουργεί με τον πρωτογενή του ρόλο
καταγραφοντας τα γεγονότα, αποτυπώνοντας τη θυσία,
σαλπίζοντας τα μηνύματα του αγώνα.Για τις ανάγκες ζωντανής τεκμηρίωσης της ταινίας
κατέθεσαν τις μαρτυρίες τους ο χαράκτης, καθηγητής
της ΑΣΚΤ Κώστας Γραμματόπουλος, ο ζωγράφος Γιώργος
Φαρσακίδης και ο γλύπτης Δημήτρης Κατσικογιάννης.
Στο δεύτερο μέρος της ταινίας, μια συνομιλία ανάμεσα
στον ζωγράφο Ασαντούρ Μπαχαριάν και στον ιστορικό
τέχνης Μάνο Στεφανίδη, τότε επιμελητή της Εθνικής
Πινακοθήκης ανιχνεύει το σημερινό τρόπο ανάγνωσης
της αντιστασιακής τέχνης.Βασίλης Πολύζος, 1 Μαρτίου 2012}

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ (live)

1941 στην Καρυά Ολύμπου, στο χωριό μου. Μόλις φτάσαμε εμείς
είδαμε ότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε το χωριό ήταν πολλά

κι από δεκάδες χρόνια άλυτα. Τα νέα που προστέθηκαν ήταν κι
αυτά πολλά και χρειαζόταν μια άλλη αλλαγή. Καταργήσαμε το
προεδρείο και φτιάξαμε μια λαϊκή επιτροπή, επαναστατική λαϊκή
επιτροπή, η οποία θα καταπιανόταν πρώτα πρώτα με τα προβλήματα
του χωριού: δρόμοι, βρύση, γεφύρια. Αυτά που ήταν από χρόνια,
δεκάδες χρόνια, να τα λύσουμε μέσα σε ενάμιση μήνα.
Για πρώτη φορά γνώριζε το χωριό τέτοια κινητοποίηση της νέας
γενιάς, της νεολαίας.

Ταυτόχρονα είχαμε όμως και τα ζητήματα των ανταρτών. Οι πρώτες
ομάδες οι οποίες κάνανε γιουρούσια μέσα στην Ελασσόνα και
στην Τσαριτσάνη τότε, σκεφτήκαμε εμείς να μην πηγαίνουν έτσι,
με άδεια χέρια, αλλά μπορούσαμε να τους δίνουμε και υλικό.
Κι αρχύσαμε να κάνουμε τρικ, αφίσες, στα Γερμανικά και στα Ιταλικά.
Πραγματικά, οι πρώτες ομάδες αυτές βρήκαν περιεχόμενο τώρα
στην αποστολή τους. Κάνοντας τα τρικ-αφίσες εμείς, τα κάναμε σε καουτσούκ,

πλάκες καουτσούκ τις οποίες σκαλίζαμε, ή σε λινόλεουμ
αυτό που σκαλίζεται, και τα τυπώναμε με μελάνη. Με τις αφίσες
κάναμε μια παρότρυνση στους Ιταλούς πατριώτες να μη χτυπάν
τον Ελληνικό λαό και καλούσαμε αυτούς, όσοι είναι πραγματικά
πατριώτες, να φύγουν και να προσχωρήσουν στο αντάρτικο.

Το ίδιο κάναμε και για τους Γερμανούς, και ότι ακόμα εμείς είμαστε
αποφασισμένοι να τους χτυπήσουμε όπου κι αν είναι αυτοί.
Δηλαδή δεν ήταν μόνο παροτρυντικές, αλλά ήταν και απειλητικές.
Όπου κι αν πάνε, όπου κι αν κρυφτούνε, θα τους βρούμε εμείς.
Σ’ όποια φωλιά κι αν κρυφτούνε, θα τους βρούμε, θα τους χτυπήσουμε.
Δηλαδή είχαμε μπει στο πνεύμα της εποχής τότε."

ΠΑΡΕΜΒΟΛΗ
(σε ηχητικό μιξάζ στην ταινία)

Στ' άρματα, στ' άρματα*
τραγουδάει ο Πέτρος Πανδής
Αυτά τα δέντρα δε βολευονται**
απαγγέλλει ο Ντίνος Καρύδης

Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ' Aγραφα, σειέται η στεριά.
Στ' άρματα, στ' άρματα, εμπρός! στον αγώνα
για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά.


Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ᾿ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Ξαναζωντάνεψε τ' αρματολίκι,
τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι λύκοι
στην εκδικήτρια μας αντρίκεια ορμή.


Όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο
όταν χαμογελάνε, ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μες απ᾿ τ᾿ άγρια γένια τους
όταν κοιμούνται, δώδεκα άστρα πέφτουν απ᾿ τις άδειες τσέπες τους
όταν σκοτώνονται, η ζωή τραβάει την ανηφόρα μὲ σημαίες και με ταμπούρλα.

Ο Γοργοπόταμος στη Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό.
Μιας ανάστασης νέας χτυπά η καμπάνα,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ (συνέχεια)

Όντας στο βουνό δεν με τράβηξε καμιά προσωπικότητα. Τίποτα.
Εκείνο που έβλεπα όμως, έβλεπα τους αγώνες του λαού.
Τους αντάρτες που πολεμούσανε. Αυτό συγκέντρωνα το υλικό,
όλο αυτό το πράμα. Σε κάθε μεριά που περάσαμε και δώσαμε
μάχες, ρωτούσαμε για τις τοποθεσίες πώς ήτανε, μετά από
τη μάχη φυσικά, κρατούσαμε σημειώσεις, έκανα το προσχέδιο
για να δώσω τη μάχη αργότερα, να αναπαραστήσω αυτά
τα πράγματα. Γυρίζαμε παντού και συλλέγαμε υλικό. Εγώ ήθελα
μόνο τον αγωνιστή αντάρτη, να αγωνίζεται με το σύνολο σαν μάζα
και σαν ένας, αλλά σαν μάζα πιο πολύ.
Πραγματικά, μόλις φτάσαμε και κατεβήκαμε, φύγαν οι Γερμανοί,
κατεβήκαμε στην Καρδίτσα, Τρίκαλα και από κει στη Λάρισα,
η πρώτη μου δουλειά ήταν αμέσως, βιαστικά, να στήσω, να
δώσω αυτό που είχα ζήσει.

Πραγματικά, μέσα σε δυο χρόνια στη Λάρισα, από το ’45 μέχρι
το ’47, είχα δημιουργήσει εκατό αγάλματα, τέσσερεις βασικές
συνθέσεις. Η μία σύνθεση είχε τριάντα πέντε πρόσωπα, άλλη
είχε τριάντα, άλλη είκοσι πέντε, συμπλήρωνα εκατό αγάλματα.
Και πεντακόσιες άλλες συνθέσεις, ολόκληρο το εαμικό κίνημα,
το οποίο εγώ είχα σχεδιάσει και νοερώς είχα στήσει σ’ ολόκληρη
την Αθήνα τα έργα της Εθνικής Αντίστασης.
Από το σύνολο της δουλειάς, τα σχέδια -οι συνθέσεις που ήταν
πεντακόσιες- κάηκαν. Κάποια γυναίκα προσπάθησε και ένα
μεγάλο έπιπλο στο οποίο τα είχα κρυμμένα εγώ, το παραβίασε
και όταν είδε μέσα αυτό το πράγμα πανικοβλήθηκε, τα πήρε
και τα έκαψε στο καζάνι.
Από τις συνθέσεις, μπήκε η ασφάλεια μέσα, κατέστρεψε μία,
όπως λέει η ιδία, αλλά ανέβηκαν, μπουκάρησαν όλοι μέσα
και τ’ άρπαξαν.
Η γυναίκα μου κατόρθωσε και συγκέντρωσε τα έξι αυτά κομμάτια***
από μια μονάχα σύνθεση που είχε τριάντα πέντε κομμάτια.
Και είναι τα μόνα που μαρτυράνε ακριβώς και τη δουλειά μου
αυτή.
Άλλα κομμάτια δεν έχω. Τίποτε. Μέσα στο εργαστήριο είχα
και συνθέσεις καμωμένες στο βουνό. Συνθέσεις από μάχες,
καμωμένες στο βουνό. Τις οποίες εγώ θα μεγάλωνα ύστερα.
Άλλα θα έκανα γλυπτά και άλλα θα έκανα ζωγραφικά.
‘Ολα αυτά ομως, όλα καταστράφηκαν. Δεν έμεινε τίποτε.

* Στ' άρματα, στ' άρματα, αντάρτικο τραγούδι
στίχοι: Νίκος Καρβούνης, μουσική: Άκης Σμυρναίος
** Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται
Γιάννης Ρίτσος, Ρωμιοσύνη

Εικόνες:
Έργα του Δημήτρη Κατσικογιάννη
*** Η συνέντευξη έγινε στο εργαστήριο του αείμνηστου
καλλιτέχνη, φθινόπωρο του 1986
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ