Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Οδός Μαγνήτων '58 (αναμνήσεις επαρχιακής πόλεως) / Το Όραμα



Οδός Μαγνήτων '58

3

ειρήνη πάσι

κατάχαμα στα σκαλοπάτια
του ιερού ναού της Αναλήψεως
οι διαπιστευμένοι διακονιάρηδες
παιανίζουν ρυθμικά
ω ξειν’ αγγέλλειν
ότι τήδε κείμεθα
ανάμεσά τους άγγελος
η Ευλαλία η μουγγή εκ γενετής
βγάζει κρυφά σε κάθε κυριελέησον
το ραγισμένο καθρεφτάκι από την τσέπη της
φτύνει και το γυαλίζει επίμονα
με το μανίκι
χαμογελά
κοιτάζει μέσα του έναν νάρκισσο
με σάπια δόντια

το πιο καλό μου, συλλογιέται
θα το φυλάξω για τον πρωτοσύγκελλο

σημειωτέον
όρθρου βαθέος πέρασε ο καταβρεχτήρας
του Δήμου
σκόρπισε σκοτωμένα ουράνια τόξα
στην άσφαλτο

όσο ανεβαίνει η ζέστη σήμερα
πετούν όλο και πιο βαριά τα περιστέρια

ειρήνη πάσι
από το ποίημα

Οδός Μαγνήτων '58
του Βασίλη Πολυζου

Το Όραμα
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

2 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

η Ευλαλία η μουγγή εκ γενετής
βγάζει κρυφά σε κάθε κυριελέησον
το ραγισμένο καθρεφτάκι από την τσέπη της
φτύνει και το γυαλίζει επίμονα
με το μανίκι
χαμογελά
κοιτάζει μέσα του έναν νάρκισσο
με σάπια δόντια

εξαιρετική εικόνα Αιμ...
η αλήθεια της τρομάζει
αλλά διευκολύνει
και την έλευση μιας πεταλούδας
που φτερουγίζει πολύ κοντά
στη συνειδητοποίηση
της άχαρης ζωής που έχουν
επιλέξει κάποιοι αντί
της αληθινής ζωής

καλημέρα

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

καλημέρα, Φ.
η Ευλαλία είναι αληθινή...
την έλεγαν Σαλώμη

στην οδό Μαγνήτων έμενα...
χρόνια του Δημοτικού

χάθηκαν εκείνα τα ευωδιαστά,
πολύχρωμα ψιλόβροχα
κι η μικρή φιλενάδα μου
η Κατίνα

τέλος πάντων