ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου (३)

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΖΩΣΙΜΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (3)

Αλλ’ η δέησις του Οσίου ουκ εισηκούσθη. Και η ηδύγελως
Ηλιοδώρα, κιχλίζουσα και τους χρυσούς πλοκάμους χερσί
λικμίζουσα, έρραινε μύρα Κύπριδος επί την διάνοιαν
του Μελωδού. Και ορχουμένη εμιμείτο μέλισσαν μυζώσαν
νέκταρ ανθέων και Αντιόπην εν περιπτύξει Σατύρου και Λήδαν
επιβαίνουσαν κύκνου και φορβάδα υφ’ ίππον αναβάτην. Και
δακτύλοις απτομένη εκιθάριζε τας αισθήσεις του ευσεβούς
ασκητού από υπάτης έως νήτης. Και ανήγαγε την επιθυμίαν
αυτού έως άκρου του στόματος• ότι ελύθη η καρδία αυτού,
αι δε φρένες αυτού ετάκησαν ωσεί κηρός από προσώπου
πυρός. Και μη δυνάμενος αντιστήναι προσέπεσε και αψάμενος
των γονάτων αυτής ικέτευε λέγων (άπερ η χειρ μου ου στέργει
γράφειν) : «Ίλεως, ίλεως γενού μοι, Ηλιοδώρα΄ ότι νυν έγνωκα,
ότι κρείσσων ώρα μία μετά σου υπέρ ζωήν όλην οσιότητος
εν γη ερήμω. Την επιθυμίαν της σαρκός μου δος μοι και την
θέλησιν των χειλέων μου μη στερήσεις με. Τας οδούς σου,
Κόρη, γνώρισόν μοι και τας τρίβους σου δίδαξόν με. Οδήγησόν
με επί την αλήθειάν σου• ότι ετοίμη η καρδία μου προς Σε».

[C.V. Ηλιοδώρας
Ολημερίς ζωγράφιζε
πάνω στους γκρίζους τοίχους της απόγνωσης
ψηλόλιγνους ηλίανθους
κι ιπτάμενα ορθόπλωρα ιππάρια
προσβάλλοντας τη δημοσία αιδώ.
Τις νύχτες άνοιγε το σώμα της στην Όστρια
και στα λιπόσαρκα σβησμένα αστέρια
που ανέβαζε το κύμα ως το κατώφλι της.
Στο θάνατό της -δυστυχώς έφυγε τόσο νέα-
η εν Τριόδοις Σύνοδος την ανακήρυξε
Αειπάρθενο των Graffiti.]

Και είπεν αυτώ η Ορχηστρίς (και η φωνή αυτής ηδεία ως άσμα
Σειρήνων): «Στήσον σεαυτόν και χόρευσον μετ’ εμού! Μόνη
γαρ αλήθεια η κίνησις ανδρός και γυναικός εν ορχήσει έρωτος,
σώμα σώματι, χείλη χείλεσι, μέλη μέλεσι• τότε δη τα μέλη
του σώματος μέλη μουσικής αμβρόσια γίγνονται. Και ιδού εγώ
σοι δείξω ποία αληθώς τα Σημάδια και αι Χειρονομίαι και πάσαι
αι Συνθέσεις, ας γέγραφας εν τω βιβλίω αλλ’ ουκ έγνως».

Και πιάσασα αυτόν από των χειρών ήγειρε. Και εν εκείνη τη
νυκτί εχόρευσε μετ’ αυτού τα μουσικά Σημάδια μετά πάσης
Χειρονομίας και Συνθέσεως, σώμα σώματι, χείλη χείλεσι, μέλη
μέλεσιν, ούτω:

Κράτημα ― Πεταστή ― Γορθμός
Όρθιον ― Τρομικόν ― Στρεπτόν
Ανάβασμα ― Κούφισμα ― Σταυρός
Ουράνισμα ― Σείσμα ― Τρίχισμα
Παρακάλεσμα ― Κύλισμα ― Κρούσμα
Πίασμα ― Χόρευμα ― Βυθόν
Νεαχνέ ― Αργόν ― Γοργόν
Έξαρξις ― Ανάπαυμα ― ΦΘΟΡΑ


συνεχίζεται

Βασίλης Πολύζος, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια, Εριφύλη 1999

Κείμενο, τεριρέμ, ζωγραφιές © Βασίλης Πολύζος 1999, 2005

Οι 2 εικόνες αυτής της ανάρτησης (επάνω) είναι χαρακτικά
του Ludwig Kozma
από την έκδοση του βιβλίου μου Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια
(Εριφύλη 1999), όπου πρωτοδημοσιεύτηκε η Διήγησις Ζωσιμά

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου (2)

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΖΩΣΙΜΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (2)

Και ιδού, μεσούσης ημέρας, αληθώς σοι λέγω, αμήν, αμήν,

[φύσηξε ξάφνου λύδιος άνεμος ηδονικός
ριπίζοντας τραγούδια ανόσια και βαριά αρώματα
και στεναγμούς βαρύαυλου και σαμβύκης
κι ανατριχιάσαν σύγκορμα οι αγγέλοι
πίσω απ’ τις λόχμες των ψηφιδωτών
κι άνοιξαν στις ουρές των παγωνιών κόκκινα αστέρια]

επάρας ο Ιωάννης τους οφθαλμούς αυτού κατέναντι είδε
και ιδού, γυνή αχίτων –ως η θυγάτηρ Φαραώ κατέβη
λούσασθαι επί τον ποταμόν- και φέγγος ην επ’ αυτής
ηδύπνοον από ξανθής χαίτης έως δακτύλων των ποδών
αυτής• ότι νιφετός ανθέων επί της κεφαλής αυτής και οι
μαστοί αυτής μήλα εύοσμα και οι μηροί αυτής ωσεί θωπεία
κρίνων σχιζομένων γλυκεί ζεφύρω

Και εξεθαμβήθη ο Ιωάννης και ουκ ηδύνατο αποστρέψαι το
Πρόσωπον αυτού, η δε γλώσσα αυτού εκολλήθη τω λάρυγγι
αυτού. Και διελογίζετο προς εαυτόν: «Τι το ορώμενον; Ουκ
έστιν αύτη η φιλέραστος ορχηστρίς τούνομα Ηλιοδώρα και
παρ’ Έλλησι Σατύρη και Καλλίστιον, ης την σαγήνην φεύγων,
ως άλλος Ιωσήφ τας ηδονάς της Αιγυπτίας, έδραμον νύκτωρ
εκ του Παλατίου της Κωνσταντίνου Πόλεως από ετών τριάκοντα
αναβάς εις το Όρος τούτο το Θεοβάδιστον; Και ιδού νυν αύτη
ενώπιόν μου η θυγάτηρ Ιεζάβελ και Ηρωδιάδος και Δαλιδάς.
Και ημέρα μία ου παρήλθεν επ’ αυτής• ότι το πρόσωπον αυτής
ως γλυκασμός των αγγέλων• και τα χείλη αυτής αβρότερα
κάλυκος ρόδου• και αι λαγόνες αυτής επιθυμία βασιλέων.
Άρα ουν εγώ εις μάτην παρέδωκα την θέλησίν μου εις μάστιγας;
Ουκ έστιν ίασις εν τη σαρκί μου; Ουκ έστιν ειρήνη εν τοις
οστέοις μου; Σώσον με, Κύριε, ότι εισήλθοσαν ύδατα έως
ψυχής μου».

[Σημείωση
Δεν είναι καθόλου περίεργο που ο Ζωσιμάς χρησιμοποιεί στην
αφήγησή του φράσεις από τους Ψαλμούς του Δαβίδ και από την
εκκλησιαστική υμνογραφία. Είναι όμως αξιοσημείωτο, ότι είχε
προφανώς υπ’ όψιν και κάποια συλλογή ερωτικών επιγραμμάτων
(του Μελεάγρου; του Αγαθία του Σχολαστικού; Του πρωθιερέα
Κεφαλά, ίσως;) όπως συνάγεται από τις αισθησιακές αναφορές του
στην Ηλιοδώρα.]

[στου Henry’s φάνηκαν κόκκινα αστέρια
στα τοξωτά παράθυρα
μέσα από τις κουρτίνες του καπνού
κι ήταν χωρίς αμφιβολία τα μάτια των θαμώνων
την ώρα που περνούσε η Μις Σούπερ Μπλουτζίν
the most καλλίπυγος in the styling business
Αφροδίτη με ψηλα τακούνια
τοπ κρουαζέ σφιχτό από διάφανο μετάξι
γυαλιά Swarovski με χρυσές ανταύγειες
επί πώλου mustang καθημένη
τραβώντας προς τη Γέφυρα των Στεναγμών
για την αναγγελθείσα φωτογράφηση in the nude
ανάμεσα στο πλήθος το αδηφάγο που κρατούσε
τις βιντεοκάμερες σε πλήρη στύση.]

συνεχίζεται

Βασίλης Πολύζος, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια, Εριφύλη 1999

Κείμενο, τεριρέμ, ζωγραφιές © Βασίλης Πολύζος 1999, 2005

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου

ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΖΩΣΙΜΑ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

[Σημείωση
Με εξαίρεση τις κακότεχνες παρεμβολές από το χέρι ανώνυμου
στιχοπλόκου, το κείμενο παρατίθεται αυτούσιο από το βιβλίο
του W. Longevius Acta Sanctorum, Lipsiae 1645, τίτλος ΧΙV,
«Διήγησις Ζωσιμά ιερομονάχου του εν Άθωνι». Το μόνο σωζόμενο
αντίτυπο του βιβλίου αυτού φυλάσσεται στο Chapter House
του Καθεδρικού Ναού του Malisbury (Μώλσμπερυ), δίπλα στη
Magna Carta. Αποτελεί προϊόν κακής αντιγραφής το παραλλαγμένο
κείμενο που παρουσιάστηκε στα 1983 από τον Umberto Ecco
με αναφορά στο έργο του pseudo-Fabianus Scriptorum
Ecclesiasticorum Analecta, Roma 1750.]

Εγένετο δε το θαυμάσιον τούτο Αλεξίου μοναρχούντος, έτει
χιλιοστώ και εκατοστώ και έκτω, ισταμένου του μηνός Ιουλίου,
ότε επεράτωσεν ο θεσπέσιος μελωδός Ιωάννης Κουζέλης
την περιώνυμον συγγραφήν: «Τέχνη Ψαλτική και Σημάδια
Ψαλτικά μετά πάσης Χειρονομίας και Συνθέσεως».
Και εις τέλος του ιερού εκείνου βιβλίου έγραψεν ο
Μουσικώτατος Μαγίστωρ πορφυρά γραφή, χρησάμενος
ζωμω σηπίας μεθ’ επτά βοτάνων μεμιγμένω, έγραψε,
λέγω, τας λέξεις ταύτας: «Τέλος και τω Θεώ Δόξα, ού
η Σοφία κατηύθυνε την χείρα μου ερμηνεύσαι τα
απόκρυφα της μουσικής σημεία και την ουσίαν αυτών».

Τη δ’ επαύριον, δεκάτη του αυτού μηνός, ην αναπαυόμενος
ο ταπεινός δούλος του Υψίστου εν τω κήπω τω καλουμένω
των Χερουβικών, από διφθέρας ψάλλων τεριρέμια και έτερα
κρατήματα εις ήχον πρώτον, ουτωσί:

[Σημείωση
Το «κράτημα» έχει μεταγραφεί κατά το αναλυτικό
σημειογραφικό σύστημα, που διαμορφώθηκε από τον
Χρύσανθο Προύσης, τον Χουρμούζιο Χαρτοφύλακα και
τον Γρηγόριο Λευΐτη στις αρχές του 19ου αιώνα.]

συνεχίζεται

Βασίλης Πολύζος, Διήγησις Ζωσιμά Ιερομονάχου
Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια, εκδ।Εριφύλη 1999

Κείμενο, τεριρέμ, ζωγραφιές © Βασίλης Πολύζος 1999, 2005

Οδός Μαγνήτων '58 (αναμνήσεις επαρχιακής πόλεως) / άγγελος στο δρόμο

Οδός Μαγνήτων ’58
.................................................στη Φαίδρα
7

σήμερα σημαδέψαμε στον τοίχο
τ’ αρχέτυπα σύμβολα
περιστέρι ακροκέραμο φύλλo ελιάς
το λουλακί μιας πόρτας
το ζουζούνισμα της σφήκας
στ’ ανοιχτό σου παράθυρο

κάποιος έπαιζε πρωί πρωί
χαρούμενη ανοιξιάτικη βροχή
στο σαντούρι
έπειτα λύθηκε στο φως
βυθίστηκε στα χρώματα
αναδύθηκε με φτερά στους ώμους

άγγελος περνάει στο δρόμο
ραντίζει βούλες ροζ και πράσινες
στα φουστάνια των κοριτσιών
μυρώνει τα φιογκάκια τους
μα δε μπορεί ν’ αγγίξει
τα αινίγματά τους

είμαστε έτοιμοι
για την οικογενειακή φωτογραφία
περιμένουμε μόνο τη μικρή μας τη Μυρτώ
τη μέλλουσα γιαγιά μας
να κεντήσει ριζοβελονιά το πρώτο της στιχάκι
να προβάρει στον καθρέφτη
το πρώτο της φιλί
να φορέσει τ’ άσπρα σοσόνια της


σήμερα σημαδέψαμε
από το ποίημα
Οδός Μαγνήτων ’58
του Βασίλη Πολύζου
© 1962

άγγελος στο δρόμο
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2004

Σημείωση:
Το «Οδός Μαγνήτων ’58» είναι το μόνο ποίημα
που κράτησα μέχρι σήμερα εν ζωή από τη δεκαετία του ’60.
Είναι μια σπονδυλωτή σύνθεση από 8 ποιήματα γραμμένα
με φόντο (όχι ηθογραφικό, θέλω να πιστεύω) την πόλη του Βόλου
από τα μαθητικά μου χρόνια. Οι μόνες παρεμβάσεις σε σχέση
με το αρχικό κείμενο είναι το μονοτονικό, η αστιξία και η αλλαγή
του τίτλου (αρχικός τίτλος: μικρές πρωινές ήττες).
Εδώ το έβδομο κομμάτι αυτής της σύνθεσης.

Επιμορφωτικές Ρίμες: Η Κατάρα των Λα Βλακιδών / Αιμίλιος Οιδίπους

εφτά επί Θήβας
του Βασίλη Πολύζου

ώρα εφτά
οϊμένα
ήρθαν στή Θήβα
με τα μαλλιά
λουσμένα
με αλισίβα

δέσαν σε στύλο
μπροστά στην πύλη
τον κυρ Αισχύλο
ποιητή πανάξιο
για βαθύ peeling
και liposuction


© Βασίλης Πολύζος 2003
ρίμες

Αιμίλιος Οιδίπους
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2011

Capitis Diminutio Maxima / προς ρωμαίους

Capitis Diminutio Maxima

ας μην τα ρίχνουμε όλα στο φεγγάρι

κάποτε φυσάει άνεμος των τρελών
αποβροχάρης (ως ελέχθη)
και τότε ανοίγουν οι πυλώνες
στις παλαιές ξυλογραφίες
κι οι άγγελοι στις τέσσερεις γωνιές
σαλπίζουν ανεπιστρεπτί
το σιωπητήριο του φωτός

σ’ αυτό το δρόμο
το χαρτί είναι ψυχρό σα χιόνι
ξεχασμένο στη σιωπή του
μάταια προσπαθούμε να διαβάσουμε
τα κλειστά παντζούρια
τις ταμπέλες των μαγαζιών
με τα μισά τους γράμματα σβησμένα
τα προσωπεία στους τοίχους
άδεια από γέλιο ΄
ένα χέρι τεντωμένο στο γιατί

κάπου ακούγεται ένα βιολί
σκεπασμένο μ’ αγριόχορτα

θα περάσει λοιπόν ο ζητιάνος
που φόραγε γυαλιά συρμάτινα
κρατώντας ένα βιβλίο
με αποφόρια ποιημάτων

Βασίλης Πολύζος
Capitis Diminutio Maxima
από τη συλλογή προς ρωμαίους
© Βασίλης Πολύζος 2002-2003

Bertolt Brecht – Kurt Weill, Moon Over Alabama / Βασίλης Πολύζος, Seduction

MOON OVER ALABAMA
Bertolt Brecht - Kurt Weill

From THE RISE AND FALL

OF THE CITY OF MAHAGONNY
(1930)

Στην Κατερίνα
Αιμ

Show us the way to the next whiskey bar
Don't ask why
For we must find the next whiskey bar
Or if we don't find the next whiskey bar
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you - I tell you - I tell you we must die

Oh Moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have whiskey ... you know why

Oh Moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have whiskey ... you know why

Show us the way to the next dollar
Don't ask why
For we must find the next little dollar
Or if we don't find the next little dollar
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you
I tell you
I tell you we must die

Oh Moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have dollar or you know why

Oh Moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have dollar or you know why

Oh show us the way to the next little girl
Oh don't ask why
For we must find the next little girl
Or if we don't find the next little girl
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you - I tell you
I tell you we must die

Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good old mama
We must have little girl or you know why

Oh moon of Alabama
It's time to say goodbye
We've lost our good old mama
We must have little girl or you know why

Bertolt Brecht - Kurt Weil
Moon over Alabama

1930

Seduction

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου

2011

12+1 μοναχικά ποιήματα, rap / Emil is a mask

.

rap

είμαι ένα
ακίνητο τρένο
τρέχουν δίπλα μου
ανώνυμα δέντρα
χωρίς
φυσική ιστορία
με τα χέρια κομμένα
στη ρίζα
τιτιβίζουν
συρμάτινα λόγια
από άλλους
για άλλους
ώρα δώδεκα
λέξεις
μηνύματα
χωρίς αντηλιά
flowing flowing
στην κλειστή πεδιάδα
στους λάκκους που χάραξαν
με διαβήτη οι πεσόντες
και στα θερμοκήπια
με τ’ αδέσποτα βρέφη
σε διάταξη μάχης
είμαι ένα
ακίνητο δέντρο
χωρίς
φυσική ιστορία
τρέχουν δίπλα μου
ανώνυμα τρένα
ώρα δώδεκα
λόγια συρμάτινα
λέξεις
μηνύματα
χωρίς αντηλιά
flowing flowing
στην κλειστή πεδιάδα

Βασίλης Πολύζος
rap
12+1 μοναχικά ποιήματα
ΕΡΙΦΥΛΗ 2005

Emil is a mask
μια ζωγραφιά
του Βασίλη Πολύζου
2011

Οδός Μαγνήτων '58 (αναμνήσεις επαρχιακής πόλεως) / Το Όραμα

Οδός Μαγνήτων '58

3

ειρήνη πάσι

κατάχαμα στα σκαλοπάτια
του ιερού ναού της Αναλήψεως
οι διαπιστευμένοι διακονιάρηδες
παιανίζουν ρυθμικά
ω ξειν’ αγγέλλειν
ότι τήδε κείμεθα
ανάμεσά τους άγγελος
η Ευλαλία η μουγγή εκ γενετής
βγάζει κρυφά σε κάθε κυριελέησον
το ραγισμένο καθρεφτάκι από την τσέπη της
φτύνει και το γυαλίζει επίμονα
με το μανίκι
χαμογελά
κοιτάζει μέσα του έναν νάρκισσο
με σάπια δόντια

το πιο καλό μου, συλλογιέται
θα το φυλάξω για τον πρωτοσύγκελλο

σημειωτέον
όρθρου βαθέος πέρασε ο καταβρεχτήρας
του Δήμου
σκόρπισε σκοτωμένα ουράνια τόξα
στην άσφαλτο

όσο ανεβαίνει η ζέστη σήμερα
πετούν όλο και πιο βαριά τα περιστέρια

ειρήνη πάσι
από το ποίημα

Οδός Μαγνήτων '58
του Βασίλη Πολυζου

Το Όραμα
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

Ο Άνθρωπος από τη Διζιλάνδη / Η Κρεολή Σελήνη στο Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Ο Δημήτρης Παπαχρήστος μιλάει για την "Κρεολή Σελήνη"

Δημήτρης Παπαχρήστος:
Η ποίηση είναι μια ανατρεπτική πράξη

Από την παρουσίαση της ποιητικής συλλογής Κρεολή Σελήνη
του Βασίλη Πολύζου στη Στοά του Βιβλίου (28 Απριλίου 2011)
(Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο των εκδόσεων ΑΠΟΠΕΙΡΑ 30.5.11)

"Η ποίηση δεν είναι έξω από μας, δεν είναι έξω απ’ τη ζωή, δεν είναι κάτι
όμορφο για να περνάμε καλά, είναι η ίδια μας η ύπαρξη. Είναι βίωμα,
είναι ανάγκη, είναι η ίδια η ζωή, είναι έρωτας. Άρα από τη φύση της είναι
μια ανατρεπτική πράξη που την κάνει μεν μόνος του κάποιος, αλλά
ψάχνει να βρει τους ομοίους του. Όχι για να γίνουν όμοιοι, αλλά για να
κάνουν πράγματα μαζί. Το είπε ο μικρός Λωτρεαμόν κάποτε.

Θα ήθελα, Βασίλη, να σε ευχαριστήσω που με φώναξες. Δεν είμαι εκφωνητής του Πολυτεχνείου, είμαι ξεφωνητής πλέον. Θα μπορούσαμε να πούμε και για τα δικά μου έργα και για τη δική μου ποίηση και διάφορα άλλα πράγματα που κανείς εδώ μέσα δεν τα έχει διαβάσει, αλλά που τα διαβάζουν χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Δε με νοιάζει γι αυτό. Εκφωνητής του Πολυτεχνείου, γαμώ το μου! Καπέλο χοντρό στον ίδιο μου τον εαυτό.

Θα ήθελα να ταξιδέψουμε όμως με τις λέξεις σου και να υποφέρουμε και
να χαρούμε μ’ αυτές , ως να ήταν κύματα γλυκά, τρυφερά και αφρίζοντα
που κολυμπάμε μέσα τους. Γιατί έτσι ένιωσα, όταν διάβαζα όλες τις
ποιητικές σου συλλογές αλλά και αυτή την Κρεολή Σελήνη, που θα μιλήσω
λίγο παρακάτω. Ως να ήταν η αθωότητά μας η αθωότητα των προβάτων
και όχι ο λυγμός της σφαγής. ΄Ετσι αισθάνθηκα.

Ο Βασίλης Πολύζος, φίλοι μου, είναι το γκεσέμι που οδηγεί με το λόγο του
στην ελευθερία που σημαίνει ομορφιά και έρωτα. Τα υπόλοιπα τα
αφήνουμε για την πολιτική και την αποξεραμένη Κωπαΐδα. Ας παν να
κολυμπήσουν εκεί.

Ο ποιητικός λόγος του Βασίλη Πολύζου πασχίζει και πάσχει από τον αγώνα
και την αγωνία να εκφράσει και να εκφραστεί για να συναντήσει και να
συναντηθεί με συνυπάρχοντες τους ομοιοπαθούντες που έχουν στο
κατάρτι τους την ηδονή. Της κάθε στιγμής όμως. Γι αυτό και
ταλαιπωρούνται. Πλουτίζουν τη ζωή με όλα τα μικρά και τα μεγάλα.
Κι αν δεν μπορείς να τα διηγηθείς, είναι σα να μην την έζησες.

Κι αυτό βγαίνει μέσα από την ποίηση του Βασίλη Πολύζου. Οι σκέψεις
είναι κρυφές φωνές που εκφράζονται με έξοχο ποιητικό λόγο. Ο Βασίλης
Πολύζος είναι ποιητής. Ποιεί το ήθος, εκφράζει την αιμάτινη ελευθερία,
συνθέτει ποιητικά την κάθε μέρα.

Και η Κρεολή Σελήνη, χαμηλόφωνη, παίζει με τα σύννεφα, φανερώνεται
και κρύβεται, εικονογραφεί τα τοπία της ψυχής, όπως εύστοχα
επισημαίνεται από όλους εκείνους που πάσχουν από ύπαρξη. Ο Βασίλης
Πολύζος ταξιδεύει και μας ταξιδεύει, είναι ακταιωρός, είναι ακραιωρός
στο καράβι που δεν είναι κανενός. Δεν έχει σύνορα ο λόγος του. Με
αριστοτεχνικούς ελιγμούς και καταλυτικούς υπαινιγμούς των λέξεων
ανοίγει πόρτες και παράθυρα σπάζοντας όλες τις κλειδαριές που κρύβουν
και σημαίνουν, με όλα τα χρώματα και όλους τους κυματισμούς και
όλους τους συνδυασμούς, το ανείπωτο.

με τόσο απαλό
νανούρισμα χιονιού
αποκοιμήθηκαν
οι κύκνοι στη λίμνη

Σ’ ευχαριστώ τόσο πολύ γι αυτό που είπες.

Έτσι φανερώνεται το ΛΕΥΚΟ μέσα στην απαλότητα των σύννεφων
που γίνονται βαμβάκια και το απορροφούν. Στην υπέρτατη πτήση όμως.

Για να συνεχίσει με το ΠΡΑΣΙΝΟ ριζωμένο, κυματιστό πάνω στη γη.

κράτησα την ανάσα μου
όση ώρα στο φως
ο πευκώνας
έβλεπε όνειρα

Καθαρό οξυγόνο, ανάσες βαθιές, ζωής και θανάτου, μας δίνει ο Βασίλης
Πολύζος.

Τα ηλεκτρικά του ποιήματα γίνονται ψηφιακές αγωνίες. Αφήνονται απαλά
να μας συντροφεύουν και να μας κάνουν να υποκλιθούμε στο θαύμα
της ζωής

με το σουρούπωμα
βαραίνουν τα φτερά των γλάρων
βουτηγμένα
στο αίμα
του θνήσκοντος ηλίου

Το ΚΟΚΚΙΝΟ; Θεία κατάνυξη, ΄Ονειρο και ανάσταση. Ουτοπία και
επανάσταση.

Το ταξίδι και ο αγώνας έχουν την ίδια πηγή της χαράς και της ευτυχίας,
του φόβου και της αγωνίας, της δροσιάς που γίνεται ιδρώτας. Ο αγώνας
είναι από μόνος του πηγή ευτυχίας είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε.
Ο Βασίλης Πολύζος, πριν φτάσει το τρένο στο σταθμό, έχει στα χείλη του
ένα ποίημα espresso στο φλιτζάνι του και το άρωμα της μικρής σερβιτόρας
απ΄το Αζερμπαϊτζάν, που μας μεθάει.

αυτά θα κρατήσω στο τέλος
τ’ απαραίτητα

αυτά τα πουλιά
δεν ταιριάζουν
στον τοίχο του σαλονιού

ώρα πρωινή
το φως αυτοκτονεί

Θα σε ψάξουν να σε βρούνε μεγάλοι ποιητές.

Δεν κρατάει τίποτε δικό του, το μοιράζεται μαζί μας, χαμογελάει, έτοιμος
να κάνει σκανταλιά με λέξεις που γαργαλάνε πριν γίνουν μαχαιριές που
χαράζουν το μάρμαρο, όντας τρυφερές για να εκφράσουν το όνειρο,

μια Κρεολή Σελήνη
κι ένα μπαλκόνι με τορνευτά κάγκελα
πάνω απ’ τη θάλασσα
όπου ρεμβάζει (ο Βασίλης Πολύζος)
την ανεκλάλητη ευτυχία των ψαριών

αναφωνώντας μέσα του, σιγανά και ταπεινά

διεμερίσαντο
το σώμα μου
ασελγείς πασχαλιές
παραδομένες
στις ιερουργίες
της άνοιξης

Αυτή που περιμένουμε.

Μια φωτεινή λιακάδα η ποίηση του Βασίλη Πολύζου. Οι λέξεις του και τα παιχνιδίσματά τους σαν ηλιαχτίδες εισχωρούν στις σκιές των δέντρων.
Και ως γνήσιος καλλιτέχνης δημιουργεί το κίνημα του δάσους, δίνοντας
ονόματα σε ό,τι κρύβει μέσα του και φιλιά κι αγάπη που γίνεται φως.

στον κήπο
ένα μωρό στην κούνια
σκεπασμένο με φύλλα
το πήρε η άνοιξη

θυμόμαστε μόνο
τα ζουζούνια
την άσπρη σκύλα
το αεράκι στα μαλλιά

ίσως ακόμη το δάσος
φωτεινό το Μάη
γεμάτο μικρές λέξεις
φιλιά

Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ που με φώναξες".

Δημήτρης Παπαχρήστος
Στοά του Βιβλίου – 28 Απριλίου 2011

Φωτογραφίες από την παρουσίαση:
στη φωτο. κάτω (από αριστερά): Δημήτρης Παπαχρήστος, Μαρία Ροδοπούλου,
Κώστας Κρεμμύδας, Μηνάς Ταταλίδης, στο βήμα ο Βασίλης Πολύζος.