one step to genuflection? \ σημεία

σημεία

τελικά δεν ξέφυγε κανένας

πέφτοντας ψηλά απ’ το βράχο

στο mainstream

εκείνο το χειμώνα

που το φεγγάρι άλλαξε δέρμα τρεις φορές

κι έγινε πύθωνας

κατά τα μέρη των Δελφών

τις νύχτες οι οικολόγοι

ξερίζωναν αναίτια τη σόγια

τα όνειρά μας ευτυχώς

δεν είχαν ρίζες

δεν είχαν ιστορία

μήτε άξιον εστί

κατά την τάξη και τη χρωματολογία

του τέμπλου

μνήσθητι λοιπόν Κύριε

των ταπεινών δούλων σου
Οδυσσέως του πανούργου

Σκιπίωνος του Αφρικανού
πλοιάρχου Νέμο
Μιχαήλ Στρογκώφ
Ανθίμου Γαζή

Εστέλας

Παύλου και Βιργινίας

Συρκούφ και Λαφίτ των αναργύρων

μετά των τέκνων και γυναικών αυτών

Φομά Φόμιτς

και Σάλμαν Ρούσντι

παιδικών μου φίλων στη Βάβουλα

όπου παίζαμε το κουτσό

το κρυφτό και την τυφλόμυγα

κι από τη γειτονιά μας κανένας ποιητής

δεν αξιώθηκε ν’ αποσκιρτήσει

κατά την ημέρα της γονυκλισίας

Βασίλης Πολύζος, σημεία, ένα ποίημα

από το βιβλίο12+1 μοναχικά ποιήματα

(ΕΡΙΦΥΛΗ 2005)

one step to genuflection? a photo by vassilis polyzos