Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 2.2.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
2.2.16
στα μέρη αυτά δε θα γυρίσω θα τους κάνω ένα μνημόσυνο ή θα μου
κάνουν ένα μνημόσυνο δε θα περάσω ξανά μ’ εκείνο το αργόσυρτο
θεσσαλικό τρένο την πόστα και πώς θα ήταν δυνατόν δε θα υπάρχει
πια η πέτρα με τις καφετιές φλέβες που την έβαζα σημάδι θα σε
θυμηθώ έλεγα όταν ξαναπεράσω κι έλεγα ψέματα και δεν υπάρχει
η μάνα μου με το βλέμμα όλο φροντίδα που όσο το είχα δεν το
λογάριαζα πίστευα πως ήταν αθάνατη ούτε ο καπνός υπάρχει και το
τρεμούλιασμα του μεσημεριού πάνω απ’ τα στάχυα ούτε οι φίλοι που
σβήναμε το απουσιολόγιο εξάλλου είναι από καιρό που έχω φύγει
αιώνες θα έλεγα είμαι ο προδότης των πατρίων και τι κέρδισα
εις μάτην τον βίον εδαπάνησα μακριά από τις μολόχες και τα
αγριόχορτα και τις χελώνες μακριά από τη ζεστή βροχή στο λασπερό
δρομάκι με τους γερτούς φράχτες  το χώμα έχει γίνει σκληρό κι ο
κόσμος χωρίς πεταλούδες χωρίς γούρνες με νερό χωρίς χελιδονάκια
από κάτω σα μπαμπάκι κι από πάνω σαν τηγάνι χωρίς φωνές
χωρίς ηχώ και αντήχηση εεε οοο μ’ ακουουους δώσ’ μου είπα
τη διαδρομή που ήξερα μη με αποστρέψεις από αυτά που γνώρισα
σ’ αυτά πιστεύω εις τους αιώνας των αιώνων στις νεροσυρμές πιστεύω
και στις πλακουτσές κοιλιές των καβουριών πιστεύω όταν τα σηκωνεις
από το ποτάμι και τυλίγουν απαλά τα ποδαράκια τους στο δάχτυλό σου
και στις καστανιές πιστεύω και στην πασχαλίτσα μαρουδίτσα
που τη λέγαμε κωλοφωτιά πιστεύω και στ’ αγκάθια της τριανταφυλλιάς
πιστεύω και στο φίδι του κάμπου πιστεύω που ανέβηκε ξημέρωμα
στα βυζιά της λεχώνας που είχε ξαπλώσει ανέμελα στα χλωρά
καλαμπόκια και της βύζαξε το γάλα χωρίς να την πειράξει πιστεύω
και στη σαρμανίτσα με το μωρουδάκι πιστεύω και στη μπομπότα
πιστεύω και στη δροσιά του αχυρώνατον αλωνάρη με τη μικρή
ξαδέρφη μου τη λουκία πιστεύω αμήν
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 2.2.2016

εικόνα
το παιδικό λεύκωμα του ήλιου
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2015