Τα Λαϊκά / ΚΑΣΤΕΛΛΑ

ΚΑΣΤΕΛΛΑ

στο μεταξύ τόσοι και τόσοι γράψανε τον πόνο
μ’ ένα σπαθί πάνω σ’ ανθρώπινα κορμιά
κι ας φύσαγε ο άνεμος έλεος έλεος έλεος
κι εσύ πηγαίνοντας με τον ηλεκτρικό στον Πειραιά
βάζεις στα διπλανά καθίσματα που έτυχε να είναι άδεια
τους οικείους νεκρούς σου για μια κουβεντούλα καθ’ οδόν
μαζί κι ένα αόρατο στεφάνι από μοβ και χρυσαφιά λουλούδια
αλλά και τι να πεις και τι να σου απαντήσουν
έχουν κι ετούτοι βαρεθεί τα χιλιοειπωμένα
γυρίζεις και διαβάζεις με τα μάτια αμίλητα
τις πολυκατοικίες με τις αταξίδευτες βεράντες
που μόλις και μετά βίας χωράν ένα περαστικό ρεμπέτικο
μα όπως και να το κάνουμε είναι ωραία η ζωή
φτάνει να ’χουμε την υγειά μας και χρόνια πετούμενα στο φως
θυμάσαι τώρα και τον τυχερό που κέρδισε πρωτοχρονιά
εκείνο το δυαράκι στο λαχείο συντακτών
κι έτσι βολεύτηκε ο καημένος οικογενειακώς
είναι καλό να βρίσκει η τύχη αυτόν που το ’χει ανάγκη
πάνε σου λεν οι μέρες που χαμογελούσαμε μα ο κόσμος
δεν άλλαξε και τ’ αγριόχορτα στο ξέφραγο το οικόπεδο
έχουνε να σου ψιθυρίσουν ένα θρόισμα μισοξεχασμένο
λες έτσι είναι η ζωή πάντοτε κάτι δίνεις κάτι παίρνεις
κάποτε θ’ ανασάνουμε μπορεί και μια απ’ αυτές τις μέρες
και πόσο χρονώ θα ’ταν τώρα η ξαδερφούλα η μικρή του Σπύρου
που ’παιζε με τα κύματα στο λιμανάκι της Καστέλλας
στο μεταξύ τόσοι και τόσοι γράψανε μ’ ένα σπαθί τον πόνο
πάνω σ’ ανθρώπινα κορμιά κι ας τραγουδούσε ο άνεμος
έλεος έλεος έλεος

ΚΑΣΤΕΛΛΑ
©Βασίλης Πολύζος 27.2.2016
Από το κομπολόι ποιημάτων «Τα Λαϊκά», 2015-2016.

ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ;;;

ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ;;;

- ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, Αιμίλιε;
- πάω στοίχημα, ότι κρύβεται στις γενικότητες!

©Βασίλης Πολύζος “entertainments” 2016

ΥΠΕΡ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

ΥΠΕΡ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑΣ

Η Ορθογραφία υποχρεώνει τις Λέξεις 

σε συνεχή Ορθοστασία.

Αποτέλεσμα;

Πιάνονται τα πόδια τους.

Νιώθουν σκοτοδίνη.

Επιβαρύνουν τις φλέβες τους.

Κινδυνεύουν να πάθουν πλατυποδία.

Ενδεχομένως και πτώση σπλάχνων

Πράγματα απαράδεκτα!

Πού ζούμε, τέλος πάντων;

Αντίθετα η Ανορθογραφία:

Διδάσκει ανεξαρτησία χαρακτήρος.

Ευνοεί τις πρωτοβουλίες.

Αναδεικνύει το Πνεύμα

Και όχι το Γράμμα.

Επιτρέπει στις Λέξεις:

Να αυτοσχεδιάζουν.

Να κάνουν το κέφι τους.

Να αλλάζουν εμφάνιση.

Να καταργούν σύμφωνα.

Να παίζουν με τα φωνήεντα.

Να αποφεύγουν τη μονοτονία.

Να είναι χαλαρές και άνετες.

Η Ανορθογραφία Απελευθερώνει!

©Βασίλης Πολύζος 2016

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 2.2.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
2.2.16
στα μέρη αυτά δε θα γυρίσω θα τους κάνω ένα μνημόσυνο ή θα μου
κάνουν ένα μνημόσυνο δε θα περάσω ξανά μ’ εκείνο το αργόσυρτο
θεσσαλικό τρένο την πόστα και πώς θα ήταν δυνατόν δε θα υπάρχει
πια η πέτρα με τις καφετιές φλέβες που την έβαζα σημάδι θα σε
θυμηθώ έλεγα όταν ξαναπεράσω κι έλεγα ψέματα και δεν υπάρχει
η μάνα μου με το βλέμμα όλο φροντίδα που όσο το είχα δεν το
λογάριαζα πίστευα πως ήταν αθάνατη ούτε ο καπνός υπάρχει και το
τρεμούλιασμα του μεσημεριού πάνω απ’ τα στάχυα ούτε οι φίλοι που
σβήναμε το απουσιολόγιο εξάλλου είναι από καιρό που έχω φύγει
αιώνες θα έλεγα είμαι ο προδότης των πατρίων και τι κέρδισα
εις μάτην τον βίον εδαπάνησα μακριά από τις μολόχες και τα
αγριόχορτα και τις χελώνες μακριά από τη ζεστή βροχή στο λασπερό
δρομάκι με τους γερτούς φράχτες  το χώμα έχει γίνει σκληρό κι ο
κόσμος χωρίς πεταλούδες χωρίς γούρνες με νερό χωρίς χελιδονάκια
από κάτω σα μπαμπάκι κι από πάνω σαν τηγάνι χωρίς φωνές
χωρίς ηχώ και αντήχηση εεε οοο μ’ ακουουους δώσ’ μου είπα
τη διαδρομή που ήξερα μη με αποστρέψεις από αυτά που γνώρισα
σ’ αυτά πιστεύω εις τους αιώνας των αιώνων στις νεροσυρμές πιστεύω
και στις πλακουτσές κοιλιές των καβουριών πιστεύω όταν τα σηκωνεις
από το ποτάμι και τυλίγουν απαλά τα ποδαράκια τους στο δάχτυλό σου
και στις καστανιές πιστεύω και στην πασχαλίτσα μαρουδίτσα
που τη λέγαμε κωλοφωτιά πιστεύω και στ’ αγκάθια της τριανταφυλλιάς
πιστεύω και στο φίδι του κάμπου πιστεύω που ανέβηκε ξημέρωμα
στα βυζιά της λεχώνας που είχε ξαπλώσει ανέμελα στα χλωρά
καλαμπόκια και της βύζαξε το γάλα χωρίς να την πειράξει πιστεύω
και στη σαρμανίτσα με το μωρουδάκι πιστεύω και στη μπομπότα
πιστεύω και στη δροσιά του αχυρώνατον αλωνάρη με τη μικρή
ξαδέρφη μου τη λουκία πιστεύω αμήν
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 2.2.2016

εικόνα
το παιδικό λεύκωμα του ήλιου
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2015