24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
άμωμοι εν οδώ
Τρεις μέρες μετά τον αδόκητο χαμό του
τον συνάντησα τυχαία κατά το σούρουπο
στην οδό Φθίας έξω απ’ το ερειπωμένο τρίπατο
να διαβάζει τα ενοικιαστήρια.
Τίποτα το παράξενο, αναλογίστηκα,
τα σπίτια πέταξαν τόσους νεκρούς στο δρόμο.
―Πως από δω, Αιμίλιε, του είπα, σ’ είχαμε αφήσει
πριν από τόσα χρόνια στην οθόνη της «Τιτάνιας»
το βράδυ εκείνο πού ’πιασε ανεμόβροχο
και κόπηκε η ταινία στο δέκατο επεισόδιο
του Φου-Μαντσού εναντίον του Κιτρίνου Δράκοντος.
Θυμάμαι, βγήκαμε στην παραλία αλαφιασμένοι
προσέχοντας να μη βουλιάξουμε στα μουχλιασμένα φώτα
ο Αιμίλιος, είπαμε, έμεινε να δει το τέλος.
Με κοίταξε πίσω απ’ την κάμερα
ρυθμίζοντας το βάθος της ομίχλης.
―Δυστυχώς, είπε, ο χρόνος ταξιδεύει
με την πλάτη γυρισμένη προς το σκηνοθέτη.
Δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω
ένα πλάνο κοντινό στο πρόσωπό του.
Βασίλης Πολύζος
άμωμοι εν οδώ
DIZZILAND, εκδ. Εριφύλη 2001
1 σχόλιο:
Ένα ποίημα - μνημόσυνο αντάξιο του μοναδικού Θόδωρου. Τεό δεν είσαι μόνος εκεί επάνω. Σε αγαπάμε για ο,τιδήποτε δημιούργησες για μας και την πατρίδα μας. Αιωνία η μνήμη και το μεγαλειώδες έργο σου.
Δημοσίευση σχολίου