Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Βασίλης Πολύζος, από τα ποιήματα του Στρέφη (1983 - 1986): Πεζοτράγουδο



Πεζοτράγουδο

Θ’ αφήσω σήμερα τη μερσεντές διακόσια ογδόντα
στο Φίλιππα τον οδηγό
να πάει βόλτα τα παιδιά και την κυρά του.
Τις επισημότητες στο βάθος τις βαριέμαι.

Θα πάρω το κατσαριδάκι. Θα φορέσω
το ξέβαφο μπλουτζίν, πουκάμισο μπαμπακερό, τα μοκασίνια
κι ένα ατημέλητο φουλάρι στο λαιμό. Έτσι θα νιώσω
σχεδόν τηνέιτζερ, σχεδόν επαναστάτης.

Απ’ τα Εξάρχεια θα περάσω. Θα κορνάρω
έξω από τα παλιά τα στέκια.
Για να με δούν οι σύντροφοι να καταλάβουν
πως μ’ αδικούν σα λένε ότι τάχα έχω αλλάξει.
.
(Αργότερα μπορεί και να βρεθώ στου Απότσου ή στου Ορφανίδη
να κουβεντιάσω λίγο Μάρξ, λίγο Αλτουσσέρ
με δυο παλιόφιλους απ’ το Παρίσι που όλο αυτά σκαλίζουν।)
.
Το βράδυ βέβαια θα πλήξω στον Αστέρα.
Ή στη δεξίωση του μόδιστρου στην Κηφισιά.
Σ’ ένα απ’ τα δυο θα πάω δε γίνεται αλλιώς.
Κι ας μη μιλάμε τώρα
για την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας.
Τέτοια κλισέ τα ’χω από χρόνια ξεπεράσει.

Πεζοτράγουδο, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου
Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο έντυπο «ο στρέφης», τχ 3, Μάρτης 1983
Περιλήφθηκε στο βιβλίο «Επίλογοι και άλλα Κεκραγάρια»
του Βασίλη Πολύζου
που εκδόθηκε από το Ιδεόγραμμα-Εριφύλη στα 1999

10 σχόλια:

meril είπε...

"Τις επισημότητες στο βάθος τις βαριέμαι"

μα και γω... και γω το ίδιο!
γι' αυτό άλλωστε θα ανταποκριθώ μόνο σε τρεις απ' τις προσκλήσεις που καταφθάνουν σωρηδόν ...

Υ.Γ.Τρυφερό το βρίσκω παρά τον κυνισμό και την ειρωνεία του.
Πιο πολύ για τη δύσκολη ηλικία...(εκείνης της εποχής)

Λίτσα είπε...

βαθιά ειρωνικός-επιβεβλημένα-τόνος,

καβαφικού στυλ αναπόφευκτα( ακούγεται στη μουσική των λέξεων),

πολύ μ' άρεσε.

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Οι εποχές είναι ίδιες, Meril! Σε παρακαλώ, μη δίνεις συχωροχάρτι. Δεν είναι τρυφερό το κείμενο. Είναι θυμωμένο. Και δίκαια. Και δεν ήταν η ηλικία δύσκολη. Ήταν η καλύτερη, προσωπικά. Όπως και τώρα.
Σε φιλώ
Βασίλης

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αιμιλίου "τα εις εμαυτόν", Αρετή. Τα κείμενα αυτά την άλλη μέρα τα αναδημοσίευαν οι πανελλήνιες αθηναϊκές φυλλάδες. Ποτέ δεν κράτησα αρχείο. Για ποιο λόγο; Πάντα ήξερα τι ήθελα να γράψω και πώς να το γράψω. Αν βρω κάποιο δείγμα, θα το αναρτήσω. Γιά σένα.
Σ' αγαπώ, Κατερίνα. Τα πλοία μας πέρασαν δίπλα δίπλα μέσα στη νύχτα. Μια ματιά ρίξαμε μεταξύ μας. Από το φινιστρίνι του ο καθένας.
Ποτέ μη θυμώνεις μαζί μου.
Αιμ

meril είπε...

O.K.Eγώ το βλέπω με τρυφερή ειρωνεία

δεν έχει να κάνει με συχωροχάρτι
μόνο που δεν μπορώ να δω αλλιώς αυτή την πομπώδη στάση ενός που δεν ξέρει που κείται
απ' τη μια κι απ' την άλλη μπλεγμένος σ' ένα χθες και σ' ένα σήμερα έχασε κάθε μπούσουλα
αν είχε ποτέ

Ίδιες οι εποχές;
Μπορεί
Εμείς όμως;

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνουμε το ίδιο, Meril.
Ο καθένας προσλαμβάνει αυτό που του ταιριάζει. Αναγνώσεις και αναγνώσεις. Και βέβαια δεν γίνεται αλλιώς.
Β.

Despina είπε...

αλλάζει ο άνθρωπος??
μωβ καληνύχτα!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

αχνιστό πρωινόν καφέ, Δέσποινα!

Ανώνυμος είπε...

ειναι τόσο, μα τόσο εύστοχο, που θα ήθελα να το τοιχοκολλήσω!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Σήμερα το είδα.
Ευχαριστώ, Ανώνυμε.
Καμιά αντίρρηση.
Β.Π.