Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

ΑΠΡΙΛΗΣ


ΑΠΡΙΛΗΣ

απρίλης pro bono publico
μια κατολίσθηση λέξεων
μεγαλοβδόμαδο πάσχα τ’ αηγιωργιού
η μυρουδιά της σκόνης ιχνογράφησε μια κοπέλα
που θαύμαζε τις επωμίδες
τα χρυσά κρόσσια
τα σιρίτια
τις στάσεις των εγκωμίων
η μυρουδιά του καπνού τυπωμένη στο τζάκι
μαύρες δαχτυλιές απ’ το χειμώνα
έφερε στα ρουθούνια το γκρεμισμένο σπίτι
εδώ ακουμπούσε το χέρι της
στην κουπαστή της σκάλας
στο ξηλωμένο μπαλκόνι κάποτε η ματζουράνα της
τα μάτια της έκλεισαν στο σκληρό φως
άνοιξαν στο φόβο
ήρθε μετά pro bono publico η ζεστή βροχή
κι η λάσπη ως το γόνατο
κι η γάτα με τα πόδια παστωμένα στον ασβέστη
φάνηκε στο πρώτο στιχάκι χάθηκε στο δεύτερο
και πάντως τα παιδιά
έπαιζαν το γλυκύ έαρ στο κεφαλόσκαλο
κι η γυναίκα στο κρεβάτι ανακεκλιμένη
τραγουδούσε σε labia majora και labia minora
ευλόγησον Κύριε τας εισόδους και τας εξόδους
μετά βαΐων και κλάδων φοινίκων
ωσαννά ω σουζάννα don’t you cry for me
θα φυσήξει απαλό αεράκι στα λιβάδια
θα φυσήξει esprit de corps στους τάφους
κι οι μεταλλικοί φαντάροι σκραπ στο σιδηρουργείο
μπορείς να φτιάξεις από κάθε σώμα
ως εκατό μαχαίρια
μπορείς να φτιαξεις μανουάλια και πενοστάτες
κι έναν μεσονύχτιο άνθρωπο με δικράνι
καταμεσής του δρόμου
θυγάτηρ βαβυλώνος η ταλαίπωρος
θα δοξαστεί αυτός που θα σηκώσει ψηλά τα βρέφη σου
και θα τα συντρίψει πάνω στην πέτρα

ΑΠΡΙΛΗΣ, ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου από το βιβλίο
Το ταξίδι του Αιμίλιου στην Έρημη Χώρα, εκδ. Εριφύλη 2008
Το ποίημα γράφτηκε τον Απρίλη του 2003
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Μανδραγόρας, τεύχος 39

April is the Cruellest Month,
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2005

11 σχόλια:

Λίτσα είπε...

"με τη λάσπη ως το γόνατο",

αυτό θα κρατήσω.

καλή Ανάσταση:)

Unknown είπε...

Αιμίλιε, κόκκινες ευχές!
Στέφι

The Reader είπε...

Ο τίτλος της ζωγραφιάς σας είναι ο πρώτος στίχος της Έρημης Χώρας του Έλιοτ.
April is the cruellest month...
Ο Απρίλης είναι ο πιο σκληρός μήνας
Κι ο τίτλος του ποιήματος είναι "Απρίλης". Υπάρχει κάποιος συνειρμός;
Γιορτινές ευχές!
Reader

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Καλή Ανάσταση, Αρετή!
Το ποίημα αυτό γράφτηκε τις μέρες της εισβολής στο Ιράκ. Και σε πρώτο πλάνο είναι ο αποτροπιασμός για την καταστροφή αυτής της χώρας.
Και άκου! Οι τρεις τελευταίοι στίχοι με το φρικιαστικό παιδοκτονικό νόημα είναι μετάφραση στίχων ενός ψαλμού του Δαβίδ, που δυστυχώς τους ψέλνουν και στην εποχή μας στην εκκλησία!!!
Βασίλης

Alice είπε...

Καλή Ανάσταση, Βασίλη! Παίρνω τη βαφτιστικιά λαμπάδα μου και βγαίνω!
Αλίκη

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αλίκη, Στεφανία, Reader,
υχαριστώ

Unknown είπε...

Κατολίσθηση λέξεων! Ε, δε θα γλιτώσουμε, φυσικά. Θα μας θάψουν, Βασίλη.

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Σταύρο, το καλύτερό μας! Θα έχουμε και την ευκαιρία να αναστηθούμε! Και να δημιουργήσουμε και επέτειο! Λοιπόν, είδα το Σαράντη. Περιμένω το βιβλίο σου την Πέμπτη. Ανυπόμονα!
Και θα κεράσεις!
Βασίλης

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αγαπητέ Reader, ο Απρίλης του ποιήματος (τότε που γράφτηκε) ήταν πράγματι σκληρός, για έναν λαό τουλάχιστον. Δες την απάντησή μου στην Αρετή. Ο στίχος του Έλιοτ μου ταίριαζε για τη ζωγραφιά σε συσχετισμό με το ποίημα. Β.Π.

Unknown είπε...

Βασίλη, ο άλλος ανέστη. Εμείς δε πρόκειται. Είμαστε μάλλον υπέρ της σταύρωσης. Λόγω ονόματος.
Θα κεράσω. Φυσικά.

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Έγινε, Σταύρο. Φτάνω επιβαίνων ηλιακού ποδηλάτου.