Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

o baby blue \ εν ημέραις ροκ


Baby Blue, a rock opera song
αφιερωμένο εξαιρετικά

κόλλησε η τσίκλα στο παπούτσι, baby
κόλλησε η τσίκλα στο παπούτσι, baby
φορούσα τα καλά μου gucci, baby
o baby blue


σκύβω καταμεσής του δρόμου, baby
σκύβω καταμεσής του δρόμου, baby
πέφτει απ’ την τσάντα το μωρό μου, baby
o baby blue

την ώρα αυτή περνούσε η Κάτια, baby
την ώρα αυτή περνούσε η Κάτια, baby
και του ’βγαλε τα δυο του μάτια, baby
o baby blue

κι η φιλενάδα του μπακάλη, baby
κι η φιλενάδα του μπακάλη, baby
του κόβει το μισό κεφάλι, baby
o baby blue

κι ο μπατζανάκης του μπαρμπέρη, baby
κι ο μπατζανάκης του μπαρμπέρη, baby
τσακίζει το δεξί του χέρι, baby
o baby blue

κι ένα αφηνιασμένο βόδι, baby
κι ένα αφηνιασμένο βόδι, baby
τρώει τ’ αριστερό του πόδι, baby
o baby blue

δίνω τα υπόλοιπα για πλύση, baby
δίνω τα υπόλοιπα για πλύση, baby
μου κόβει ο αστυνόμος κλήση, baby
o baby blue

κόλλησε η τσίκλα στο παπούτσι, baby
κόλλησε η τσίκλα στο παπούτσι, baby
φορούσα τα καλά μου gucci, baby
o baby blue

baby blue by Vassilis Polyzos
© Βασίλης Πολύζος 2002, αδημοσίευτο

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Αφιερωμένο εξαιρετικά! Σε ποιον/ποια;
Stefi

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Εξαρτάται από την εποχή! Όταν το έγραψα, αρχές του 2002, είχα στο νού μου την Glendora του Perry Como, αλλά σε περιβάλλον reality show της ελληνικής τηλεόρασης! Αρχικός τίτλος ήταν The Reality Show Blues. Αργότερα το αφιέρωσα νοερά στον φίλο Stephen King! Τώρα το αφιερώνω στις ημέρες ροκ! που περνάμε.

Λίτσα είπε...

σε παραμορφωτικό καθρέφτη όλα φαντάζουν απειλητικά,

Billy baby.

ασθματικότατο και γοητευτικότατο!!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Αρετή,
Η Baby Blue είναι μια αξιοθρήνητη όσο και τραγική φιγούρα. Μπορεί να λυτρωθεί μόνο με σκληρή σάτιρα και χαρούμενους ρυθμούς.
Άνοιξε λοιπόν το You Tube και κατέβασε: Perry Como Glendora.
Και πες μου.
Β.

Αλίκη είπε...

Αιμίλιε βρήκα τη Γκλεντόρα στο Γκούγκλ. Είναι μια κούκλα που τη βιάζουν συμβολικά στη βιτρίνα ενός πολυκαταστήματος. Όλο το γυναικείο ζήτημα σε λίγα στιχάκια! Εκπληκτικό.
Alice

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Τέτοιες σοβαρές προθέσεις δεν φαντάζομαι να είχε ο στιχοποιός, Αλίκη!