ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

ΣΤΑΜΑΤΗΜΕΝΟΥ ΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

τιμή και δόξα στο σταματημένο το ρολόι
στο σταθερό και σοβαρό του χαρακτήρα
δε σέρνεται αιχμάλωτο πίσω απ’ το χρόνο
μα ο χρόνος στέκεται γονατιστός στους δείχτες του

 σε όποια χώρα κι αν βρεθεί σε όποιον τόπο
δείχνει την ώρα αλάθευτα με απόλυτη ακρίβεια
δύο φορές ανελλιπώς κάθε μερόνυχτο
σιχαίνεται την κούφια φλυαρία του τικ τακ
και την ανοησία της κυκλικής ρουτίνας
δεν δίνει συμβουλές δεν επιβάλλει δράσεις
το άσκοπο των προγραμματισμών γνωρίζει
 έχει κατανοήσει το μηδέν της κίνησης

©Βασίλης Πολύζος 2016

ΜΑΓΚΙΚΟ

ΜΑΓΚΙΚΟ

Καρδιά μου υπόμενες
μέρες αγκόμενες
πρωινά ατσίγαρα
που ώρες κυνήγαγα
τύχη στον έρωτα
απ’ τ’ αξημέρωτα.

Το ‘παιζες τρίλιζα
κι εγώ σου σφύριζα
τραγούδι σέρτικο
μέγκλα ρεμπέτικο
κι όμως ξεστράτισες
και μ’ απαράτησες.

Δε σου ξηγήθηκα
μικρή μου ανήθικα
μα αφού δε μίλησες
κι άλλονα φίλησες
με παν στα τάρταρα
οσιομάρτυρα.

Από το κομπολόι ποιημάτων «Τα Λαϊκά»
©Βασίλης Πολύζος 2015

φωτο
Βασίλης Πολύζος (προ αμνημονεύτων)

24 Ιανουαρίου Μνήμη Θόδωρου Αγγελόπουλου

24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΘΟΔΩΡΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ

άμωμοι εν οδώ

Τρεις μέρες μετά τον αδόκητο χαμό του
τον συνάντησα τυχαία κατά το σούρουπο
στην οδό Φθίας έξω απ’ το ερειπωμένο τρίπατο
να διαβάζει τα ενοικιαστήρια.
Τίποτα το παράξενο, αναλογίστηκα,
τα σπίτια πέταξαν τόσους νεκρούς στο δρόμο.

―Πως από δω, Αιμίλιε, του είπα, σ’ είχαμε αφήσει
πριν από τόσα χρόνια στην οθόνη της «Τιτάνιας»
το βράδυ εκείνο πού ’πιασε ανεμόβροχο
και κόπηκε η ταινία στο δέκατο επεισόδιο
του Φου-Μαντσού εναντίον του Κιτρίνου Δράκοντος.
Θυμάμαι, βγήκαμε στην παραλία αλαφιασμένοι
προσέχοντας να μη βουλιάξουμε στα μουχλιασμένα φώτα
ο Αιμίλιος, είπαμε, έμεινε να δει το τέλος.

Με κοίταξε πίσω απ’ την κάμερα
ρυθμίζοντας το βάθος της ομίχλης.
―Δυστυχώς, είπε, ο χρόνος ταξιδεύει
με την πλάτη γυρισμένη προς το σκηνοθέτη.
Δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω
ένα πλάνο κοντινό στο πρόσωπό του.

Βασίλης Πολύζος
άμωμοι εν οδώ
DIZZILAND, εκδ. Εριφύλη 2001

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 19.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
19.1.16
άπαντες παρόντες είπε ο νούμερο 23 που είχε αναλάβει το μέτρημα ευθύδημος το όνομα από το καρτελάκι που ήταν καρφιτσωμένο στο πέτο του και με σβέλτο βήμα πήγε κι έκλεισε την πόρτα μικρό ήταν το αμφιθέατρο αλλά μας έπαιρνε άνετα περίσσευε και χώρος δεν ήμασταν πάρα πολλοί εκατό όλοι κι όλοι όπως το όριζε αυστηρά η πρόσκληση ένας από κάθε γενεά ομοαίματοι και κατ’ ευθείαν εκ της πατρικής γραμμής μέσος όρος τριάντα χρόνια από πατέρα σε γιο καλύπταμε εκατό άνθρωποι τρείς χιλιάδες χρόνια  χωρίς διακοπή απίστευτο σε μια μικρή αίθουσα μαζεμένοι για να γνωριστούμε καλύτερα πρόσωπο με πρόσωπο και ενώπιος ενωπίω που λένε χωρίς δυνατότητα να κρυφτούμε ο ένας από τον άλλο έπειτα ο αρχαιότερος  ο νούμερο 1 ανέβηκε πρώτος τιμής ένεκεν στην έδρα ξερόβηξε μας κοίταξε μακροσκοπικά με σκεπτικό όσο και συμπονετικό βλέμμα και άρχισε να μας ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις του πριν από τριάντα αιώνες
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 19.1.2016

εικόνα
το αμφιθέατρο του χρόνου
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 2013

From “Emil’s Couplets”

From “Emil’s Couplets”

what’s wrong with this unusual ostrich?
refusing to bury its head in the sand, the bitch!

©Βασίλης Πολύζος 18.1.2016

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ: «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΙΣ» (ΕΡΤ-1, 20-4-86)

ΑΝΑΔΡΟΜΕΣ: «ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΙΣ» (ΕΡΤ-1, 20-4-86)

Ένα δεκάλεπτο ντοκιμαντέρ μου
για τον ρεθυμνιώτη ζωγράφο Λευτέρη Κανακάκι
με αφορμή μια αναδρομική έκθεση το 1986 στην Εθνική Πινακοθήκη
για το έργο του.
Το ντοκιμαντέρ αυτό έγινε με την προτροπή και την πολύτιμη συμμετοχή
του φίλου Μάνου Στεφανίδη, επιμελητή τότε της Εθνικής Πινακοθήκης,
ο οποίος και εμφανίζεται σε συνέντευξη μαζί μου στη διάρκεια της ταινίας.
Η μουσική που ακούγεται είναι από το έργο 
«Εικόνες για μια Έκθεση» του Μουσόργκσκι,
και στο τέλος
μια γραμμή από το «Άξιον Εστί» του Θεοδωράκη(Ελύτης).

Ο Λευτέρης Κανακάκις έφυγε από τη ζωή πολύ νωρίς,
μόλις πενήντα χρονών, στις 2 Ιανουαρίου 1985.
Το ντοκιμαντέρ έγινε για λογαριασμό της τηλεοπτικής εκπομπής
«Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα».
Το παρουσίασα ο ίδιος στις 20 Απριλίου 1986.
Το αφιερώνω και σήμερα στη μνήμη του.

Βασίλης Πολύζος 2 Ιανουαρίου 2016

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 11.1.2016

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
11.1.16
στον David Bowie

το χιόνι που έπεφτε ολονυχτίς σκέπασε όλα τα λάθη του τοπίου
όλες τις ραγισματιές του ποιήματος

to define the vastness of the snow
with four strokes of a pencil

το πήρε ξανά στα χέρια του το κοίταξε μυωπικά πόσο μακριά μπορούν
να ταξιδέψουν τα ελάφια  πάνω σ΄ένα φύλλο χαρτί αναρωτήθηκε

to confine thousands of crystal deer
within grave-looking walls

πρέπει να γυρίσω το μεγάλο ρολόι με το πρόσωπο στον τοίχο©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 11.1.2016

εικόνα
με το πρόσωπο στον τοίχο
εικαστικό τουΒασίλη Πολύζου 2016

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 10.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
10.1.16
επ’ εσχάτων με κρατάει άγρυπνο και σε διαρκή ανησυχία η μεγάλη κοινότητα των παραθύρων μια αυτοτελής υπερκείμενη πόλη μέσα στην πόλη μια συμμαχία μια συνωμοσία με διαδρομές αδιάκοπες και αδυσώπητες από σπίτι σε σπίτι τίποτε δεν μπορεί να ξεφύγει τα παράθυρα ανταλλάσσουν συνεχώς ανεξιχνίαστα σήματα και πληροφορίες  εμπιστευτικού χαρακτήρα δεν θα αφήσω να με ξεγελάσουν τα κλειστά ενίοτε παραθυρόφυλλα μια προσποίηση για τα μάτια του κόσμου ουαί και αλίμονο αν σε στοχοποιήσουν δεν το παίρνεις είδηση η πόλη είναι εγκλωβισμένη στα υπερκείμενα και τα υποκείμενα παράθυρα στα επιβλέποντα και τα υποβλέποντα στα συνοφρυωμένα και τα χαμογελαστά έχουν απέραντη υπομονή καραδοκούν πάντοτε εν εγρηγόρσει επικοινωνούν ταχύτατα ιδίως όταν ο ήλιος συντονίζεται με το δίχτυ των πληροφοριών τους τον διακτινίζουν αστραπιαίως από τζάμι σε τζάμι σε ένα ατέρμονο δολιχοδρομικό όσο και δόλιο απέναντι μέχρι των εσχατιών του οπτικού νεύρου μέχρι και του τελευταίου αδιέξοδου δρομίσκου και των υπογείων άλλοτε πάλι εναρμονίζονται μεσα τους  τα σύννεφα με σκοπούς αδιερεύνητους απειλώντας να σιωπήσουν ξαφνικά παίρνοντας μαζί τα μυστικά τους εκτός και αν αποκλείσω τη διαφυγή τους με φύλλα εξ αλουμινίου διότι δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη στις καλοσυνάτες γραίες που μου γνέφουν φιλικά ακουμπισμένες στο περβάζι
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 10.1.2016

εικόνα
Emil's Vigil
an image by Helen 2008 

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 8.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
8.1.16
κάθε πρωί η εσωτερική κλειστή αυλή η αποκαλούμενη και πάτιο διαστέλλεται ως τις παρυφές του ορίζοντος στρωμένη με άσπρα και μαύρα ρομβοειδή πλακίδια αυστηρού ρυθμού με επίχρυσες ακμές στα σημεία τήξεως και εις το κέντρον ακριβώς ένας πίδαξ ιταλικής τεχνοτροπίας θα μπορούσες να τον πεις και φοντάνα σχήματος αυλακωτής λεκάνης εκ μαρμάρου καρράρας με τρίτωνες και νηρηίδες ακαθορίστου ηλικίας γύρωθεν που επιδίδονται σε ακατονόμαστα πλην στατικά όργια τίποτε το εξεζητημένον και ερεθιστικόν πλην της χαμένης τιμής των αντιλαμβάνομαι ότι όλα αυτά ακροβατούν σε μια εύθραυστη ισορροπία ευτυχώς απέφυγα ήδη δύο ή τρεις φορές να αξιολογήσω τους ολολυγμούς των ασθενοφόρων
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 8.1.2016

εικόνα
Geom Libidinous 2016
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2016

επιφάνια 09.12΄.05΄΄/ 2004

                          επιφάνια 09.12΄.05΄΄

ώρα 9
και 12΄
και 5΄΄
όταν πρόβαλε μέσα από τα σύννεφα
ο ήλιος του θανάτου
εν είδει ψηφιακής περιστεράς με σφυρίχτρα τροχονόμου
βεβαιώνοντας του παραλόγου το ασφαλές
ρυθμίζοντας μια πόλη της μακράν μεσανατολής
στο απόλυτο μηδέν
one way traffic please
keep moving keep moving to zero

ο Αιμίλιος εδώ στα καθ’ ημάς
λουσμένος στο πρωινό φως
έπλενε το αυτοκίνητό του στον πεζόδρομο
με μια διάθεση εκδρομική
κι η κτητική Αντωνία
sex bomb sex bomb της διπλανής βεράντας
άπλωνε στο τραπέζι
bacon και scrambled eggs
και ρέγγες καπνιστές και φασολάκια
με σάλτσα κόκκινη
και μια πιατέλα κρύα αλλαντικά
the Perfect English Breakfast

ο ήλιος είναι ο βασιλιάς ο Μίδας
της μυθικής Φρυγίας
ό,τι αγγίζει γίνεται χρυσάφι
αναλογίστηκε ο Αιμίλιος
λουσμένος στ’ αναρίθμητα γαλάζια και κροκί και ροζ

επιφάνια 09.12΄.05΄΄
ένα ποίημα από τη συλλογή «Επιστροφή στη Διζιλάνδη»
©Βασίλης Πολύζος 2004                                       

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 5.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
5.1.16
κάποια μέρα το συντομότερο δυνατόν θα πάρω σφουγγάρι και θα σβήσω όλα τα αυτονόητα που μου γράφεις αδιάκοπα στον τοίχο απέναντι με ανησυχεί η σιγουριά τους με τρελαίνει η κούφια έπαρση και η αναίδειά τους δεν ξέρω τι προθέσεις έχουν τι επιδιώκουν τι μου κρύβουν τι μου επιφυλάσσουν και τέλος πάντων ποιος νοιάζεται για τα αυτονόητα ανεξαρτήτως φυλής φύλου φύλλου συκής θρησκείας και προτιμήσεων εν γένει αν τα σερβίρουν σε πεζό ή σε στίχους σε επιστολές ή κάρτες σε συνταγές μαγειρικής ή φαρμακείου σε γκραφίτι ή σε τατού μεταξύ αφαλού και εφήβαιου σε μορφή δακρύων ή γέλωτος σε κλείσιμο ματιού ή πόρτας σε παπαγάλο ή σε κότα που γεννάει κάθε μέρα ένα αυγό φαμπερζέ για το διπλανό ενεχυράδικο
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 5.1.2016

εικόνα
Karaoke Club
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 4.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
4.1.16
όρθρου βαθέος απρόβλεπτες φράσεις στριφογυρίζουν στο δωμάτιο συνωθούνται προς το κλειστό παράθυρο όπως πχ αν διαβάζουν ποίηση τα φαντάσματα και ποιες ακριβώς ώρες βαδίζοντας άκρη άκρη στην ταράτσα στις πατημασιές του ελπήνορα που δικαίως του λόγου προηγείται αφού έχει πείρα σε τέτοιες διαδρομές προσπαθώντας το ένα πίσω από το άλλο να αποφύγουν αφενός τα απλωμένα ασπρόρουχα και αφετέρου τα ηλεκτροφόρα σύρματα που υπερίπτανται με ελαφρό συριγμό λόγω σφοδρού ανέμου άλλοτε όστριας και άλλοτε σορόκου διακρίνω κατά σειράν το φάντασμα του κάντερβιλ το φάντασμα της όπερας το φάντασμα του πατρός άμλετ και το φάντασμα της μητρός του οδυσσέως αντίκλειας που ο πανούργος την απωθεί βιαίως στα τάρταρα του άδου προκειμένου να συνομιλήσει ιδιαιτέρως με τον διπλό πράκτορα τειρεσία απασχολούμενον επαγγελματικώς πλέον με προβολές στο μέλλον και φέροντα χάριν μεταμφιέσεως αντί μάσκας και γυαλιών εκ ταρταρούγας γυναικείο στήθος συγγνώμη για τη διακοπή ακούω ελαφρά χτυπήματα
στην πόρτα
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 4.1.2016

εικόνα
ακροστοιχίδα φαντασμάτων
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2013

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 2.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
2.1.16
πρωί πρωί κατέφθασαν στην αγροικία και οι δύο εξαδέλφες η ήβη και η εσποζίτα κορίτσια μοσχαναθρεμμένα του αμερικανικού ρομαντισμού βοστονέζικα όχι καλιφορνέζικα με μακριά ποδήρη βρακιά από ροζ βατίστα με χαλαρό λαστιχάκι περί το μέσον της κνήμης και δαντελωτή απόληξη μέχρι τον αστράγαλο ανυπομονούσα πότε θα καθίσουν δίπλα μου στην αιώρα για μια πρώτη γλωσσική επαφή ίσως και μια χειραψία με την ήβη τίποτε το εξεζητημένο στο κάτω κάτω ούτε ερρίκο με λένε ούτε ιάκωβο ούτε και δαύτες είναι καμωμένες από φίλντισι είπα μέσα μου όμως αυτές έφυγαν με κρυφά γελάκια και σκανδαλισμένα πηδηματάκια πιασμένες χέρι χέρι φωνάζοντας μάμι μάμι ο θείος μπάζιλ θέλει από εμάς αυτό μέχρι που χάθηκαν στον κήπο με την κρεβατίνα από άσπρο ηδονικό φερφορζέ
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 2.1.2016

εικόνα
οι εξαδέλφες Ήβη και Εσποζίτα
πορτρέτο του Βασίλη Πολύζου 2016

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο / 1.1.16

Η Μ Ε Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Ο
1.1.16
χρόνια στο καμπαναριό είπε ο καμπανοκρούστης αυτός ο πούστης μα δεν υπάρχουν χιόνια ούτε και καμπαναριό της προκοπής και σήμερα διάβασα ίσως έγραψα ένα διήγημα γι αυτή την κοπέλα που άλλαζε συνεχώς σώματα και υποστάσεις προκειμένου να διαπράξει φρικώδη εγκλήματα με την ελπίδα να γίνει ταινία και τραγούδι τοπ τεν στα τσαρτς και βιβλίο μπεστσέλερ ένα είδος ορλάντο ή ορλαντίνα τρόπον τινα εις τους αιώνας των αιώνων αμήν αλλά επρόκειτο για κλεμμένη ιδέα ως συνήθως συμβαίνει στον καιρό της αναβροχιάς και δεν πίπτει και χαλάζι η μέρα διαδέχεται τη νύχτα και τούμπαλιν αλλά υπάρχει πάντοτε και ο φόβος του καρκίνου με το παραμικρό εξάνθημα ωσεί άνθος του αγρού και για ποια κάλαντα ν ‘ανοίξουμε την πόρτα ίσως είναι ο ληστής αυθημερόν  που κρούει την θύραν αποσκοπών στα χρήματα τα κρυμμένα κάτω από το καπέλο στο τραπέζι της κουζίνας και ποιος θα σκεπτόταν να κοιτάξει εκεί  ίσως πάλι να είναι ο δολοφόνος ο απρόβλεπτος ο απέθαντος ο τζιχαντιστής ο βιολιστής της στέγης ο κλεφτης των ροδακίνων ο ερμής ο ψυχαγωγός ο ψυχανεμιστής ο παλαιοκομμουνιστής ο παλιοημερολογίτης το αρσενικόν υπονοεί πάντοτε και το θηλυκόν κανόνας της γλώσσας υπογλώσσιος νιώθω να διαλύομαι
©Βασίλης Πολύζος «Κείμενα 2016» 1.1.2016