παρά θίν' αλλιώς

παρά θίν’ αλλιώς

θάλασσα κυματόεσσα
σ’ είδα και μετανόησα

(από τα δίστιχα του Αιμίλιου)
©Βασίλης Πολύζος 2015

φωτο Βασίλης Πολύζος 2015

karaoke club

κaraoke club

    

όνειρο πρώτο

αυτές είναι μέρες

βαδίζω πάνω στα γαλανά νερά

και δε βουλιάζω

η θάλασσα με κρατάει

χωρίς κόπο στην παλάμη της

παίζοντας τον αφρό

pianissimo
στα βλέφαρά μου

ήσυχα που ανασαίνει η Κλεοπάτρα

η κλίνη της ευωδιαστός κέδρος του Λιβάνου

τα σεντόνια της κεντημένοι κρίνοι

επιθαλάμια μιξολύδια

ωριμάζουν στη σκοτεινιά της

πολλά τα έτη της Αυγούστης

γενεές γενεών τη βάδισαν

ντυμένες βύσσο και πορφύρα

η επιθυμία της κεχρυσωμένη εν χρυσίω

και λίθω τιμίω

η επιθυμία της ιδρωμένο χόρτο

κιννάμωμον

θυμίαμα αρωμάτων

τι ωφελήσει με

εάν κερδίσω την ψυχή μου

και απολέσω τον καλπασμό των κυμάτων της;

ich reite so spät

μια νύχτα μόνο μου χάρισε

η Κίρκη στο Graben

ένα υστερόγραφο φεγγαριού 

στην έρημη φωλιά της αλεπούς

χαμόγελο ολοκόκκινο

πίσω από το ριπίδι των δαχτύλων

στη μέση της σφιχτό ένα ασημένιο φίδι

σαν βγήκαμε απ’ το Café Hawelka

                   

θα φτάσει είπε το σώμα σου

στο

δέλτα

της κοιλάδας μου

όρθιος

κύκνος

κι ύστερα με το λαιμό του τσακισμένο

θα τον σφουγγίσω με τους πλοκάμους μου

θα σου αποδώσω νεκρικές τιμές

karaoke club

ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου

από το βιβλίο αναμνήσεις προκάτ άνοιξης

εκδ. ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2006

karaoke club

μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου 2011

χάικου

χ ά ι κ ο υ

το μεσημέρι

πιες μικρά ποιήματα

να ξεδιψάσεις

©Βασίλης Πολύζος 2015

φωτο

τω καιρω εκείνω

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ, Η Μάνα του Ντάντε

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ DANTE
(κατά την άποψή μου, το πιο γνήσια κινηματογραφικό "ιταλικό"
ποίημα του Άγγελου Σικελιανού, που μόνο η κάμερα ενός
Βισκόντι ή ενός Φελίνι θα μπορούσε επάξια να τιμήσει Β.Π.)

" Η Φλωρεντία σα ν’ άδειασε, της φάνη μες στον ύπνο της,
το χάραμα ως αρχίζει,
κι από τις φιλενάδες της μακριά τους δρόμους μοναχή
να σιγοσεργιανίζει...

Το νυφικό της φόρεμα φορώντας το μεταξωτό,
τα πέπλα τα κρινάτα,
τα σταυροδρόμια γύριζε, και στ' όνειρο της φάνταζε
καινούρια η κάθε στράτα...

Κι από τους λόφους πόλουζεν αχνό ανοιξιάτικο αυγινό,
σα μακρινά μελίσσια
αργόηχα τα καμπαναριά ξεψυχισμένα αχούσανε
βαθιά στα ερημοκλήσια...

Και ξάφνου, σά να βρέθηκε σε περιβόλι ανάμεσα,
μέσα στον άσπρο αέρα,
ντυμένο στα νυφιάτικα, με νεραντζιές και με μηλιές
γεμάτο πέρα ως πέρα...

Κι όπως τη σέρναν οι ευωδιές, ένα ψηλό δαφνόδεντρο
της φάνη να ζυγώνει,
που στην κορφή του ανέβαινε, σκαλί πηδώντας το σκαλί
απάνου, ένα παγόνι΄

κ’ εκείνο λύγαε το λαιμό στο 'να και στ' άλλο το κλαδί
δαφνόκουκα γεμάτο,
κ' ένα έτρωγε, ένα το ’παιρνε κι από τον κλώνο το ’ριχνε
γοργό στο χώμα κάτω...

Την κεντημένη της ποδιάν εσήκωσεν αθέλητα
στον ίσκιο, μαγεμένη,
και να, σε λίγο εβάραινεν απ' τα σγουρά δαφνόκουκα
μπροστά της φορτωμένη."

Απ' της αυγής τον κάματο έτσι αναπαύτη μια στιγμή

μές σε δροσάτο νέφος-

και γύρα οι φιλενάδες της απ' το κρεβάτι επρόσμεναν
για να δεχτούν το βρέφος!...

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Η Μάνα του Ντάντε
Λυρικός Bίος, Τόμος Α΄
Εκδ. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ (αριθμημένη)
1946

Ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝ

Ο ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΤΟΥ ΝΤΟΝ

Σε μια επίσκεψή μου στη Μόσχα πριν από κάμποσα χρόνια, (με την συγκυρία της συμμετοχής μου ως Νομικού Συμβούλου της ΔΕΠΑ στην ομάδα διαπραγματεύσεων για θέματα των συμβάσεων φυσικού αερίου με τη ρωσική GAZPROM) είχα τη μεγάλη χαρά και την τιμή να ξεναγηθώ στην περίφημη κρατική Γκαλερί Τρετιάκοφ (Третьяковская Галерея), την πλουσιότερη στον κόσμο σε έργα ρώσικης ζωγραφικής πινακοθήκη.

Δεν θα αναφερθώ στα ονόματα των μεγάλων ρώσων καλλιτεχνών και στα απροσμέτρητα εκθέματα που στεγάζονται στην Πινακοθήκη αυτή. Θα ήταν άλλωστε ματαιοπονία.
Θα αναφερθώ μόνο (και λόγω της ημέρας) στο δέος με το οποίο η ξεναγός μας οδήγησε στην ειδική αίθουσα (και με ειδική άδεια) στην οποία φυλάσσονται τα πιο πολύτιμα κατά την άποψή τους
εκθέματα, δηλαδή αγιογραφίες, τόσο οι πιο παλιές φερμένες από το 12ο αιώνα από την Κωνσταντινούπολη, όσο και αυτές που ιστόρησαν, ακολουθώντας και μεγαλύνοντας τη δόξα αυτής της ιερής τέχνης, οι λαμπροί ρώσοι αγιογράφοι -και σπουδαιότεροι ανάμεσά τους ένας Έλληνας ζωγράφος και φιλόσοφος, ο Θεοφάνης (Феофан Грек) , 14ος αι., και ο μέγιστος πάντων, μαθητής του Θεοφάνη, ο Αντρέι Ρουμπλιόφ (1360 – 1430;). Με το θέμα σχετική η αριστουργηματική ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι «Αντρέι Ρουμπλιόφ».

(Να σημειώσω, ότι ο Θεοφάνης ο Έλλην δεν πρέπει να συγχέεται με τον μεταγενέστερο επίσης σπουδαίο αγιογράφο τον Θεοφάνη Μπαθά τον Κρήτα (16ος αι.) που ιστόρησε τον νάρθηκα του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά στα Μετέωρα και επίσης στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, σχετικό το ντοκιμαντέρ μου Θεοφάνης ο Κρης, ΕΡΤ 1 1986).

ΕΙΚΟΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΕΔΩ (από τα εκθέματα της Γκαλερί Τρετιάκοφ):
Η Παρθένος του Ντον (έργο του Θεοφάνη του Έλληνα, χρονολ. περί το 1390). Ξύλο, τέμπερα, διαστάσεις 86 Χ 67 εκ.
Β.Π. 15 Αυγούστου 2015

ΧΡΟΝΙΚΟ / Αφροδίτη Δεσμία

ΧΡΟΝΙΚΟ 

για ένα σκουλήκι

είπε ο αιμίλιος

το μήλο εξέπεσε της χάριτος

κι η αφροδίτη μου

δέσμια τώρα στο χαρέμι

του μεγάλου τούρκου

περνάει τις μέρες της διαβάζοντας

το ασελγές χρονικό

του Κουνιλίγκου και της Φελλατίας

ΧΡΟΝΙΚΟ

ένα ποίημα του Βασίλη Πολύζου

από το βιβλίο Το Ταξίδι του Αιμίλιου στην ΄Ερημη Χώρα

εκδ. ΕΡΙΦΥΛΗ 2008

Captive Aphrodite

εικαστικό του Βασίλη Πολύζου 

2014

6 Αυγούστου 1945 της Μεταμορφώσεως της Χιροσίμα

6 Αυγούστου 1945

της Μεταμορφώσεως της Χιροσίμα

Kαι μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών 

Kαι έλαμψε το πρόσωπον αυτής ως ο ήλιος, 

Tα δε ιμάτια αυτής εγένετο λευκά ως το φως!

(παραφράζοντας το τροπάριο της Μεταμορφώσεως)

The Nuclear Energy, είπε ο Αιμίλιος

Is The New Clear Energy!

©Βασίλης Πολύζος 6.8.2015

εικόνα

Χιροσίμα

εικαστικό του Βασίλη Πολύζου

2012

ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ                                    

κάποιος ζωγραφίζει στο βάθος της σπηλιάς
μικρούς καθημερινούς ελέφαντες
και ορτανσίες που δεν πέρασαν ποτέ
στο αστυνομικό δελτίο
έτσι δεν θα μάθουμε ποτέ
ποιος άφησε αυτά τ’ αποτυπώματα στον τοίχο
και τι σημαίνουν άραγε
αυτές οι απόπειρες οι πεταμένες
στο ρείθρο του πεζοδρομίου


ΚΑΠΟΙΟΣ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ
προς ρωμαίους
©Βασίλης Πολύζος 2002-2003

little everyday elephants
μια ζωγραφιά του Βασίλη Πολύζου
2005 

ο Βασίλης Πολύζος διαβάζει Πτωχοπρόδρομο (12ος αι.) / VIDEO

Υστεροβυζαντινή λαϊκότροπη ποίηση. 

Ο Βασίλης Πολύζος διαβάζει το ποίημα 

"παιδίν μου μάθε γράμματα" του Θεοδώρου Προδρόμου 

(Πτωχοπρόδρομος, 12ος αιώνας) εγγραφή 8.5.2015

Ἀπὸ μικρόθεν μ' ἔλεγεν ὁ γέρων ὁ πατήρ μου

«Παιδίν μου, μάθε γράμματα, καὶ ὡσὰν ἐσέναν ἔχει.

Βλέπεις τὸν δεῖνα, τέκνον μου, πεζὸς περιεπάτει,

καὶ τώρα διπλοεντέληυος καὶ παχυμουλαράτος.

Αὐτός, ὅταν ἐμάνθανε, ὑπόδησιν οὐκ εἶχεν,

καὶ τώρα βλέπεις τον φορεῖ τὰ μακρυμύτικά του.

Αὐτός, ὅταν ἐμάνθανε, ποτέ του οὐκ ἐκτενίσβη,

καὶ τώρα καλοκτένιστος καὶ καμαροτριχάρης.

Αὐτός, ὅταν ἐμάνθανε, λουτρόθυραν οὐκ εἶδε,

καὶ τώρα λουτρακίζεται τρίτον τὴν ἑβδομάδα.

Αὐτός, ὁ κόλπος του ἔγεμε φθεῖρας άμυγδαλάτας,

καὶ τώρα τὰ ὑπέρπυρα γέμει τὰ μανοηλάτα.

Καὶ πείσθητι γεροντικοῖς καὶ πατρικοῖς μου λόγοις,

καὶ μάθε τὰ γραμματικά, καὶ ὡσὰν ἐσέναν ἔχει.»

Καὶ ἔμαθον τὰ γράμματα μετὰ πολλοῦ τοῦ κόπου.
Ἀφ᾽ οὗ δὲ τάχα γέγονα γραμματικὸς τεχνίτης,
ἐπιθυμῶ καὶ τὸ ψωμὶν καὶ τοῦ ψωμιοῦ τὴν μάνναν·
ὑβρίζω τὰ γραμματικά, λέγω μετὰ δακρύων·
«Ἀνάθεμαν τὰ γράμματα, Χριστέ, καὶ ὁποὺ τὰ θέλει,
ἀνάθεμαν καὶ τὸν καιρὸν καὶ ἐκείνην τὴν ἡμέραν,
καθ᾽ ἥν μὲ παρεδώκασιν εἰς τὸ διδασκαλεῖον,
πρὸς τὸ νὰ μάθω γράμματα, τάχα νὰ ζῶ ἀπ᾽ ἐκεῖνα!»
Ἐδάρε τότε ἄν μ᾽ ἔποικαν τεχνίτην χρυσοράπτην,
ἀπ᾽ αὐτοὺς ὁποὺ κάμνουσι τὰ κλαπωτὰ καὶ ζῶσι,
καὶ ἔμαθα τέχνην κλαπωτὴν τὴν περιφρονημένην,
οὐ μὴ ἤνοιγα τὸ ἀρμάριν μου καὶ ηὕρισκα ὅτι γέμει
ψωμίν, κρασίν πληθυντικὸν καὶ θυννομαγειρίαν,
καὶ παλαμιδοκόμματα καὶ τσίρους καὶ σκουμπρία·
παρ᾽ οὗ ὅτι τώρα ἀνοίγω το, βλέπω τοὺς πάτους ὅλους,
καὶ βλέπω χαρτοσάκουλα γεμάτα μὲ χαρτία.
Ἀνοίγω τὴν ἀρκλίτσαν μου, νὰ εὕρω ψωμὶν κομμάτιν,
καὶ εὑρίσκω χαρτοσάκουλον ἄλλο μικροτερίτσιν.
Ἁπλώνω εἰς τὸ περσίκιν μου, γυρεύω τὸ πουγγίν μου,
διὰ στάμενον τὸ ψηλαφῶ, καὶ αὐτὸ γέμει χαρτία.

Ἀφ᾽ οὗ δὲ τὰς γωνίας μου τὰς ὅλας ψηλαφήσω,
ἵσταμαι τότε κατηφὴς καὶ ἀπομεριμνημένος,
λιποθυμῶ καὶ ὀλιγωρῶ ἐκ τῆς πολλῆς μου πείνας·
καὶ ἀπὸ τὴν πείναν τὴν πολλὴν καὶ τὴν στενοχωρίαν
γραμμάτων καὶ γραμματικῶν τὰ κλαπωτὰ προκρίνω.