Βασίλης Πολύζος, 2014 / ανώφελη μέρα

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΟΛΥΖΟΣ
ανώφελη μέρα

                I

ώρα τρεις μετά το μεσονύκτιον
πέρασε αιφνίδια απ’ το ανοιχτό παράθυρο
το πεφτάστρι
που όλοι ξαγρυπνώντας περιμέναμε
ελέω νοστραδάμου
κοιτάζοντας τον αινιγματικό ουρανό

- Good Heavens! Look! ανέκραξε ο  Tee Shirt Eliot-

όμως κανείς δεν πρόλαβε να πει
μια ολόκληρη ευχή

τζίφος;
τ-ζ-ί-φ-ο-ς !
ταυ-ζήτα-γιώτα-φι-όμικρον-σίγμα-θαυμαστικό

το αποτέλεσμα είναι
ότι την επιούσα
δεν είχα καμιά όρεξη
για νομπελίστες*  ποιητές πρώτης διαλογής
περιλαμβανομένων των κυρίων κυρίων
Ελύτη, Αναχάρσιδος και Θεοβάλδου
και εί τινος ετέρου νεότερης κοπής

πήρα λοιπόν την πρωινή μου βόλτα
στο παλιό μου τετράδιο ιχνογραφίας
πά’ να πει στην αλάνα των αναμνήσεων
την αποκαλούμενη
ελληνιστί, εβραϊστί, ρωμαϊστί και αραβιστί
βάβουλα

             II

bambola

ανώφελη μέρα
ένα ποίημα ετοιμόρροπο στις ραφές
πολυφορεμένο
με τη γυαλάδα του νηοστού σιδερώματος στα πέτα
στην πλάτη
στον καβάλο

κατόπιν τούτου δόθηκε
απαγορευτικό σήμα
σε όλες τις σπινθηροβόλες
γραμμές του τραμ
ακόμη και σ’ αυτές που μας ταξίδεψαν
σε άλλη πόλη
σε επόμενη ζωή
πιο σκληρή από τη δική μας
με τα τούνελ γόρδιο δεσμό στην έξοδο
τα βαγόνια σε πρώιμη εκσπερμάτωση

δεν έχει οδό για σένα

             ΙΙΙ

ακριβώς ογδόντα έξι χιλιάδες τετρακόσια  δευτερόλεπτα
μια αιωνιότητα

μίλα μου
πες μου κάτι

πες μου κάτι
πέρα από κλειστοφοβικά πορνό
shasha fucks dasha
και αντιστρόφως
join to watch these girls in action
άξιον εστί
πες μου κάτι
πέρα από ευειδή φαντάσματα
από φωτορυθμικά μάτια
από whodunnits
από τη μάνα porca miseria
από τη σφίγγα που κατούρησε τρία αινίγματα
στο σκοτάδι
μπερδεύοντας τον οιδίποδα
με το δελφικό τρίποδα

πες μου για τα παιδιά που χάθηκαν στην ομίχλη

ήταν δικά σου;
δικά μου;
του δουλέμπορα;

δώσ’ μου ένα πρωινό χαμόγελο
με πολλά δόντια


ανώφελη μέρα
ΝΕΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
©Βασίλης Πολύζος 2014

πεφτάστρι από γύψο
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2013

*
νομπελίστας:
αδόκιμος όρος
ούτε επάγγελμα είναι
ούτε καθ’ έξιν επίδοση!
ή μήπως;
Β.Π.

Γιώργος Σεφέρης, άνθη της πέτρας

Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες
γυαλίζοντας στ᾿ ἀργὸ ψιχάλισμα,
ἄνθη τῆς πέτρας φυσιογνωμίες
ποὺ ἦρθαν ὅταν κανένας δὲ μιλοῦσε καὶ μοῦ μίλησαν
ποὺ μ᾿ ἄφησαν νὰ τὶς ἀγγίξω ὕστερ᾿ ἀπ᾿ τὴ σιωπὴ
μέσα σε πεῦκα σὲ πικροδάφνες καὶ σὲ πλατάνια.

Γιώργος Σεφέρης
Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
από τα ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

εικόνες
1. άνθη της πέτρας μπροστά στην πράσινη θάλασσα
2. άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες
δυο φωτογραφίες του Βασίλη Πολύζου
Σέριφος 2000

paper lanterns in Chinatown / ανησυχία

ανησυχία

πρωί πρωί

κάποιοι έσκαβαν έξω απ’ το παράθυρό μου

ακούμπησαν στον τοίχο μια επιγραφή

αναπαύου εν ειρήνη

τόσο ειρωνικό σκέφτηκα

ακόμα δε μέτρησα

τις μολυβιές στο περβάζι της πόρτας

όπου ο πατέρας μου

σημείωνε κάθε τρίμηνο

την ανάπτυξή μου καθ’ ύψος

ερήμην της Ιστορίας

αν είχα τουλάχιστον

ένα άλογο με αχνιστή ανάσα

στην παγωνιά

ή μια μηχανή εξακοσίων ίππων

αν γινόμουνα δέντρο

ή βουνό διαβασμένο ανάποδα

θα έδινα το βασίλειό μου

για μια Κίνα

εποχής Τσ’ ιν Σιχ-χουάνγκ-τι

με δέουσα βεβαίως προσοχή

στους δρόμους με τα περίτεχνα φαναράκια

ανησυχία

από τη συλλογή

Επιστροφή στη Διζιλάνδη

© Βασίλης Πολύζος 2003-2004

papar lanterns in Chinatown

εικαστικό του Βασίλη Πολύζου

2014

ακουαρέλα

ακουαρέλα

μικρά φαντάσματα σε γκρίζο φόντο
κι η θάλασσα στρωμένη θειάφι
χορτάριασαν τα μάτια των απόντων
στο ράφι



Βασίλης Πολύζος
ακουαρέλα
από το βιβλίο DIZZILAND
ΕΡΙΦΥΛΗ 2001

φαντάσματα σε γκρίζο φόντο
εικαστικό του Βασίλη Πολύζου
2014

ματαιοδοξία / snapshots

ματαιοδοξία
                                     αφιέρωση

τι ματαιοδοξία
κάποιος πυροβολούσε ασκόπως
από τα ξημερώματα
μια λεύκα υψίφωνη
κλεισμένη σε βιτρό ανέμων
με το κορμί της αφημένο πρόθυμα
στο φως

κι ο γείτονάς μου
ανήρ σοφός εξηκοντούτης
με προδιάθεση στο κίτρινο
μετρούσε και ξαναμετρούσε
μια δεσμίδα μεταχειρισμένο αίμα
που φύλαγε στο πορτοφόλι του
για ώρα ανάγκης



ματαιοδοξία
ένα ποίημα από τη συλλογή
Επιστροφή στη Διζιλάνδη
©Βασίλης Πολύζος 26.7.2003

photo
V.P.
snapshot ‘14

If You Ever Go To Dublin Town / όταν ο Πάτρικ Κάβανα τραγούδησε τα στερνά του

PATRICK KAVANAGH
If You Ever Go To Dublin Town
                                          
                                               είδα τις δαχτυλιές στο τζάμι
                                               σημάδια που άφησε ο Βιργίλιος
                                               ο Πάτρικ Κάβανα
                                               ο Γ. Σεφέρης
                                               και επτοήθην
                                                              Β. Π., σαρακοστή*

If you ever go to Dublin town
In a hundred years or so
Inquire for me in Baggot street
and what i was like to know
O he was the queer one
Fol dol the di do
He was a queer one
I tell you

My great-grandmother knew him well,
He asked her to come and call
On him in his flat and she giggled at the thought
Of a young girl’s lovely fall.
O he was dangerous,
Fol dol the di do,
He was dangerous,
I tell you.

On Pembroke Road look out for my ghost,
Dishevelled with shoes untied,
Playing through the railings with little children
Whose children have long since died.
O he was a nice man,
Fol do the di do,
He was a nice man
I tell you.

Go into a pub and listen well
If my voice still echoes there,
Ask the men what their grandsires thought
And tell them to answer fair,
O he was eccentric,
Fol do the di do,
He was eccentric
I tell you.

He had the knack of making men feel
As small as they really were
Which meant as great as God had made them
But as males they disliked his air.
O he was a proud one,
Fol do the di do,
He was a proud one
I tell you.

If ever you go to Dublin town
In a hundred years or so
Sniff for my personality,
Is it Vanity’s vapour now?
O he was a vain one,
Fol dol the di do,
He was a vain one
I tell you.

I saw his name with a hundred others
In a book in the library,
It said he had never fully achieved
His potentiality.
O he was slothful,
Fol do the di do,
He was slothful
I tell you.

He knew that posterity has no use
For anything but the soul,
The lines that speak the passionate heart,
The spirit that lives alone.
O he was a lone one,
Fol do the di do
Yet he lived happily
I tell you.


* Β. Π., σαρακοστή
   μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*
 

VIDEO
Patrick Kananagh
singing
If You Ever Go To Dublin Town

Εικόνες:
1. Πορτρέτο του Patrick Kavanagh
από τον Patrick Swift
2. εικόνα στο video
Το Μνημείο του Patrick Kavanagh
στο Μεγάλο Κανάλι, Δουβλίνο

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Patrick Kavanagh
(21 October 1904 – 30 November 1967).
Irish poet and novelist. Regarded as one of the
foremost poets of the 20th century, his best known
works include the novel Tarry Flynn and the poems
"On Raglan Road" and "The Great Hunger". He is known
 for accounts of Irish life through reference to the
everyday and commonplace.
(περισσότερα, δες WIKIPEDIA)

Patrick Swift (1927–1983).
Irish painter who worked in Dublin, London and
Algarve in southern Portugal, where he is buried
in the town of Porches. 

κιτς

κιτς

βυθισμένα σκαριά
βυθισμένα κορίτσια
Ελευθερία Α.
Ελευθερία Β.
Ελευθερία Γ.
και ούτω καθεξής
μέχρις εξαντλήσεως του αλφαβήτου
κρατάνε τα λυχνάρια τους
στην επιφάνεια του νερού
μόλις και μετά βίας

τραγουδούν στην ταράτσα
castrati γάτοι
κι οι τενορίνοι

εν ειρήνη

ο πίνων μου το αίμα

εν εμοί μένει
περιμένει

ώρα πρωινή
ο ήλιος λάμπει στο προκάτ μπετόν
στο στιλβωμένο γρανίτη

here comes Mr Kipling
his muscles a-rippling
he sits and shits
and spits and pats
his shitty spats

ώρα πρωινή το φως αυτοκτονεί

ω πόλις πόλις police police
civitas dei

αχ ν’ άνοιγαν οι πύλες τ’ ουρανού
να πρόβαλλε η ωραία μυλωνού


Βασίλης Πολύζος
κιτς
από το βιβλίο
μια δεύτερη ανάγνωση του ποιητή Κ*
και άλλα αμφίδρομα
ΑΠΟΠΕΙΡΑ 2008

εικόνα
η ωραία Ilka de Mynn
στα  Folies-Bergère
παλιά γαλλική αφίσα
(μια προσφορά
του φίλου Λευτέρη Τσαχάλη
από τις μέρες του Παρισιού)